Τρίτο άλμπουμ για τους Αθηναίους hard rock n’ rollers, BEGGAR’S BLUES DIARY, μετά το “Pavement stories” του 2009 και το “Back to basics” του 2011 και φέρει τον τίτλο “The truth”. Στο άκουσμα του τίτλου, σκέφτηκα από μέσα μου, «ρε λες η αλήθεια τελικά να κρύβεται στους BEGGAR’S BLUES DIARY και όχι στους SEX PISTOLS»; Το μόνο που έμενε ήταν μία ακρόασή του άλμπουμ για να καταλήξω ότι τελικά είμαστε πολύ κοντά για να καταρριφθεί ο μύθος που χτίστηκε τη δεκαετία του ’80 και τον «ποιοτικό» ελληνικό κινηματογράφο! Οι BBD, είναι ένα σχήμα που έχει παίξει άπειρες συναυλίες τα τελευταία χρόνια σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια και είναι σχεδόν απίθανο, αν είστε θαμώνες rock μαγαζιών, να μην τους έχετε πετύχει να χύνουν τόνους ιδρώτα πάνω στη σκηνή, προσφέροντας ατόφιο rock n’ roll, με αποκορύφωμα την support εμφάνισή τους στους THIN LIZZY πριν λίγους μήνες. Προσωπικά τους γουστάρω πιο πολύ στις uptempo στιγμές τους, με τραγούδια όπως το “Not my war” ή το “Just a tease” και φυσικά το “Man of 2 faces” που είναι ένα στανταράκι στις ζωντανές τους εμφανίσεις και χρονολογείται από την εποχή που υπήρχαν οι LIVESTOCK. Πολλές οι blues επιρροές τους, σε όλο το δίσκο, όχι μόνο στο προφανές “Midnight blues”, με το classic rock να είναι σε πρώτο πλάνο βέβαια και η προσεχτική χρήση οργάνων όπως το σαξόφωνο στο “Not my war” ή των πλήκτρων (Hammond), αλλά και πίπιζας σε ένα κομμάτι, διαφοροποιούν το αποτέλεσμα από τις προηγούμενες δουλειές τους. Ακούστε το άλμπουμ μέχρι το τέλος, αφού μετά το διπλό instrumental “Lullaby/New dawn”, ακολουθεί ένα πολύ ενδιαφέρον hidden track. Από το εξώφυλλο του “The truth”, μπορεί κανείς να καταλάβει ότι τα μέλη του γκρουπ είναι λάτρεις του βινυλίου και φυσικά, από τη στιγμή που θα βγει και σ’ αυτό το format, οι ακροάσεις του προτείνονται να γίνουν με αυτόν τον τρόπο. Old school, γιατί έτσι γουστάρουμε. Και ποιος ξέρει, ίσως τη βρούμε την αλήθεια…
8 / 10
Σάκης Φράγκος
