Καλοκαίρι. Ο Ήλιος καίει τα πάντα. Μπαίνοντας σε ένα απομακρυσμένο σαλούν-μπαρ στην Άρτα (!), διψασμένος και κατάκοπος πηγαίνοντας να ικανοποιήσεις το λαρύγγι σου με μια γερή δόση αλκοόλ, πέντε τύποι είναι ήδη εκεί με το τρίτο μπουκάλι Jack Daniels να περιμένει τα σφηνοπότηρά τους. Σε λίγο έχεις γίνει και εσύ μέρος της παρέας τους και μετά από 6 τραγούδια και το κεφάλι «φτιαγμένο» από τον Θείο Jack, γυρνάς σπίτι και βάζεις στο πικ-απ σου (ναι στο πικ-απ!) το “Eliminator” των ZZ TOP, το “Gimme Back My Bullets” των LYNYRD SKYNYRD η το “Let There Be Rock” των AC/DC και στο μπαλκόνι την σημαία του νότου…
…και μετά ξύπνησες! Και όμως αυτές είναι οι εικόνες που σου έρχονται στο μυαλό ακούγοντας το πρώτο EP των GHOSTDANCE THE BAND, από την Άρτα. Υπάρχουν σαν γκρουπ κάτι λιγότερο από ενάμιση χρόνο και όμως σε ένα τόσο λίγο χρονικό διάστημα έχουν ήδη προχωρήσει πάρα πολύ, έχοντας βρει τον ήχο τους και τον σκοπό της ύπαρξής τους ως μπάντα αλλά δείχνουν και μια έντονη δημιουργικότητα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα. Φαντάζομαι το να εξηγήσω τι μουσική παίζουν είναι μετά από τα παραπάνω είναι περιττό.
Το πιο υπέροχο από όλα εδώ είναι το συναίσθημα που καταφέρνει να περάσει το συγκρότημα στον ακροατή. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην πιάσετε τον εαυτό σας να χτυπά το πόδι του στον ρυθμό μετά από μερικά λεπτά. Ακούστε το ομώνυμο τραγούδι του EP, το φοβερό “Little Man” και μετά από λίγο θα σιγοτραγουδάτε την κεντρική ταξιδιάρικη μελώδια του. Επιπλέον είναι εμφανές ότι τα παιδιά το διασκεδάζουν όσο δεν πάει και παίζουν πρώτα για αυτούς και μετά για την «πολυπόθητη» καριέρα στο εξωτερικό που ποσώς τους ενδιαφέρει στην τελική! Hell fuckin’ yeah!
Γιώργος Καραγιάννης
