Ε-Π-Ι-Τ-Ε-Λ-Ο-Υ-Σ!!! 16 χρόνια πέρασαν για να ακούσουμε κάτι πραγματικά καλό από τους STRATOVARIUS, 16 χρόνια το γράφω και δεν το πιστεύω! Ήμουν νιος και γέρασα. Δεν λέω κάτι τραγουδάκια τύπου “Hunting high and low” συμπαθητικά είναι αλλά με τίποτα δεν μπορούν να συγκριθούν με τα τραγούδια που ηχογραφούσαν μέχρι και το “Visions”, όπου είχαν καθηλώσει Ευρώπη και Ιαπωνία. Ακόμα ανατριχιάζω στη θύμηση της συναυλίας τους στο ναό «Ρόδον» στην περιοδεία του “Visions”. Γεμάτο το club με τον κόσμο να ξέρει κάθε ρεφρέν απ’ έξω κι ένας ανεπανάληπτος power παλμός δονούσε το χώρο. Από τότε ξεκίνησε η κατηφόρα, η οποία δεν είχε σταματημό, με τραγική κατάληξη την αποχώρηση του ηγέτη τους Timo Tolkki. Το “Polaris” (ο πρώτος δίσκος χωρίς τον Timo) ήταν ΟΚ με τον αμέσως επόμενο “Elysium” να είναι αξιοπρεπής, αλλά μέχρι εκεί.
Προσωπικά τους είχα ξεγράψει από τα μελλοντικά μου ακούσματα, όμως φρόντισαν να μου αποδείξουν ότι όχι μόνο υπάρχει φως στο τούνελ αλλά και τεράστια έμπνευση!! Κυρίες και κύριοι οι STRATOVARIUS επιστρέφουν με έναν φανταστικό power metal δίσκο, όπου η μαγεία του είδος «ξεχειλίζει» σε κάθε τραγούδι. Δεν άκουσα ούτε μία μέτρια σύνθεση, σαν να μην πέρασαν ποτέ τα άσχημα χρόνια. Τα νέα μέλη έχουν δέσει άψογα με τους παλιούς και το μείγμα είναι εκρηκτικό, κιθαριστικά riffs γεμάτα ενέργεια, μεγαλειώδη χορωδιακά refrains, 100% φρέσκο ήχο – παραγωγή και έναν Jens Johansson σε μεγάλες φόρμες θυμίζοντας τον παλιό καλό εαυτό του «ζωγραφίζοντας» στα πλήκτρα. Το σημαντικό πλεονέκτημα της χρυσής εποχής τους ήταν το εξαιρετικό δέσιμο κιθάρας – πλήκτρα, το οποίο στο νέο δίσκο είναι ισάξιο εκείνης της περιόδου. Από το πρώτο τραγούδι “Abandon” διαλύεται κάθε ίχνος αμφιβολίας για την ποιότητα των νέων τραγουδιών. Επίσης δεν πρόκειται για έναν δίσκο που καθώς περνάει η ώρα γίνεται καλύτερος, βρίσκεται στα ίδια υψηλά επίπεδα από το πρώτο δευτερόλεπτο. Ο Kotipelto, μία από τις σημαντικότερες power φωνές, δεν υστερεί συγκριτικά με τους υπόλοιπους, αντίθετα εναρμονισμένος πλήρως με τις υπέροχες μελωδίες (καραμελωδίες για την ακρίβεια!!!) οδηγεί το συγκρότημα σε μια νέα, ελπιδοφόρα, περίοδο. Τα solos είτε από τα πλήκτρα είτε από την κιθάρα δείχνουν την τεράστια φόρμα που ξαφνικά βρέθηκαν.
Δεν υπάρχει μέρα που να μην τον ακούσω τουλάχιστον μία φορά ολόκληρο και να μην συγκινηθώ για την μεγαλειώδη επιστροφή τους και να συνειδητοποιήσω πόσο πολύ μου είχαν λείψει τόσα χρόνια. Από τους καλύτερους euro – power δίσκους των τελευταίων χρόνων και σε μια εποχή που το είδος το είχε μεγάλη ανάγκη. Δεν μπορώ να σας προτείνω να ακούσετε κάποιο τραγούδι πρώτα γιατί αισθάνομαι ότι είναι με τέτοιο τρόπο δεμένα μεταξύ τους που σε ελκύουν να τα ακούσεις όλα. Καλώς ήρθατε παίδες πάλι κοντά μας! Long live power metal, long live melody in metal!
9 / 10
Παναγιώτης Δημητρόπουλος
