Oι live κυκλοφορίες είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση για τη metal και τη rock μουσική. Κάποιες μπάντες κυκλοφορούν έναν live δίσκο για να εκπληρώσουν κάποιο δισκογραφικό συμβόλαιο, άλλες γιατί θέλουν να γιορτάσουν ένα ειδικό γεγονός και άλλες για να έχουν κάποιο λόγο για να συνεχίσουν να περιοδεύουν. Επίσης ορισμένες μπάντες δεν έχουν βγάλει ποτέ κάποιο live δίσκο και άλλες κυκλοφορούν κάποιο κάθε λίγο και λιγάκι για να κρατούν το ενδιαφέρον του κοινού, είτε γιατί έχουν πολύ καιρό να κυκλοφορήσουν κάποιον studio δίσκο, είτε γιατί οι τελευταίες κυκλοφορίες τους ήταν πολύ κακού επιπέδου. Όπως και να έχει, οι live κυκλοφορίες έχουν πλέον κατά κάποιο τρόπο απαξιωθεί και έχουν χάσει την αξία που είχαν κάποτε.
Οι HAMMERFALL λοιπόν, έχουν συγκεκριμένο λόγο που κυκλοφορούν τον δεύτερο live δίσκο τους, 9 χρόνια μετά την κυκλοφορία του “One crimson night”. O δίσκος (ο οποίος κυκλοφορεί σε CD, DVD και BLU–RAY) αποτελεί την οπτικοακουστική αποτύπωση της συναυλίας που έδωσαν για να γιορτάσουν τα 15 χρόνια ύπαρξης της μπάντας (ουσιαστικά από την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους “Glory to the brave”), στις 28 Ιουλίου 2012 στο ανοιχτό αμφιθέατρο Dalhalla στην Σουηδία. Επιπλέον, είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία για τους οπαδούς της μπάντας να δουν εν δράση το νέο line–up της μπάντας. Το “Gates of Dalhalla” περιλαμβάνει 26 τραγούδια, τα οποία αντιστοιχούν σε δύο ώρες και 15 λεπτά μουσικής, καλύπτοντας ολόκληρη την καριέρα της μπάντας! Έκπληξη αποτελούν οι συμμετοχές από παλαιότερα μέλη των HAMMERFALL, όπως ο πρώτος τραγουδιστής τους Mikael Stanne (DARK TRANQUILLITY) (στο “Steel meets steel”), ο επί πολλά χρόνια κιθαρίστας τους Stefan Elmgren και ο πρώτος ντράμερ τους Jesper Stromblad (πρώην IN FLAMES) όπου εδώ παίζει κιθάρα στο “The dragon lies bleeding”. Ακόμη στο live συμμετέχει ο Σουηδός ποπ τραγουδιστής Roger Pontare σε μία διασκευή του δικού του τραγουδιού “När Vindarna Viskar Mitt Namn”.
Το “Gates of Dalhalla” από μουσικής άποψης είναι αρκετά καλό. Ο ήχος είναι “καλογυαλισμένος”, με όλα τα όργανα και τα φωνητικά ευδιάκριτα και χωρίς θορύβους, και η απόδοση της μπάντας είναι τόσο καλή που σε κάνει να νομίζεις ότι μπορεί να υπάρχει επέμβαση με overdubbing στο studio (κάτι που από ότι φαίνεται δεν υπάρχει σε αυτή την περίπτωση). Οι HAMMERFALL δείχνουν ότι είναι μια πολύ δεμένη συναυλιακά μπάντα, η οποία έχει δαπανήσει πολλές ώρες κάνοντας πρόβες, κάτι που φαίνεται τόσο από την απόδοσή της όσο και από τα δεύτερα φωνητικά, που είναι ομολογουμένως πολύ καλά. Η φωνή του Joacim Cans είναι ακόμα σε καλό επίπεδο, επιτρέποντάς του να “βγάλει” και τα πιο δύσκολα σημεία, ο Oscar Dronjak είναι σταθερός στα κιθαριστικά του καθήκοντα και ο Pontus Norgren καλύπτει επάξια τη θέση του Stefan Elmgren. Ως εδώ όλα καλά. Μπορεί εκτελεστικά οι HAMMERFALL να είναι αρκετά καλοί, αλλά είναι εμφανές ότι τους λείπει η ενέργεια, το τσαγανό. Είναι ο ορισμός της “επαγγελματικής” εμφάνισης. Ακόμα, πριν δω το DVD και έχοντας μόνο ακούσει το ηχητικό κομμάτι της κυκλοφορίας, μου έκανε μεγάλη εντύπωση το πόσο λίγο συμμετείχε και το πόσο χαμηλά ακουγόταν το Σουηδικό κοινό στα τραγούδια, ιδιαίτερα στην αρχή του show. Θεώρησα ότι ίσως δεν είχαν βάλει μικρόφωνα στο κοινό ή ότι αυτό οφειλόταν στην πολύ “επαγγελματική” εμφάνιση της μπάντας, η οποία δεν κατάφερε να ξεσηκώσει το κοινό. Όμως το πρόβλημα φαίνεται να οφείλεται κυρίως στην επιλογή του χώρου διεξαγωγής του live. Βλέπεται, το Dalhalla είναι φτιαγμένο σε ένα παλιό λατομείο έχοντας μεν πολύ καλή ακουστική, αλλά δεν είναι κατάλληλο για metal συναυλίες. Καταρχήν η σκηνή είναι τεράστια για μια μπάντα του βεληνεκούς των HAMMERFALL και χωρίζεται από το κοινό (που κάθεται σε καθίσματα) από μια μεγάλη τάφρο γεμάτη με νερό! Το αποτέλεσμα θα ήταν σίγουρα καλύτερο αν η μπάντα έπαιζε σε ένα μικρό club, όπου το κοινό θα ήταν πολύ κοντά στην μπάντα, δίνοντας αλλά και παίρνοντας ενέργεια από το γκρουπ. Προς το τέλος του live τα πράγματα γίνονται λίγο καλύτερα με τη μπάντα και το κοινό βγάζουν πιο πολύ ενέργεια, σώζοντας λίγο την κατάσταση. Όσον αφορά την επιλογή των τραγουδιών, αν και το live ήταν επετειακού χαρακτήρα, η μπάντα προτιμά να προωθήσει τον τελευταίο της δίσκο “Infected”, παίζοντας τέσσερα τραγούδια από αυτόν και αφήνοντας άλλα τραγούδια όπως το “Stone cold” έξω από το set list, ενώ το drum solo, εκτός από το ουσιαστικό ρόλο του για να πάρει η μπάντα μια ανάσα, είναι ανάξιο λόγου. Είναι από τα πιο βαρετά drum solo που έχω ακούσει.
Τελικά αξίζει να ξοδέψει κάποιος τα χρήματα του για να αγοράσει το “Gates of Dalhalla”; Οι οπαδοί των HAMMERFALL θα το αγοράσουν ούτως ή αλλιώς, όποτε τους αφήνουμε απ’ έξω. Είναι μια κυκλοφορία που σέβεται τον ακροατή με 135 λεπτά μουσικής, καλό stage show και αρκετές εκπλήξεις. Από κει και πέρα η μπάντα σίγουρα αδικεί τον εαυτό της με την εμφάνισή της με τον δίσκο να μοιάζει πιο πολύ με best of κυκλοφορία, παρά με live εμφάνιση. Η επιλογή είναι δική σας…
7 / 10
Γιώργος Βογιατζής
