Χαρισματικός, εκρηκτικός, χαοτικός, χιουμοριστικός, εριστικός, επιδραστικός και larger-than-life ο Sebastian Bach είναι ένας γεννημένος διασκεδαστής. Με φωνή που σπάει κόκαλα και παράλληλα μπορεί να ζεστάνει εσκιμώους, ο ξανθός Καναδός, έφτασε στο ζενίθ με τους SKID ROW και στο ναδίρ λίγο μετά που έφυγε από την μπάντα.
Σαν τραγουδιστής όμως, έχει το ταλέντο και ως θιασάρχης είναι φοβερός επί σκηνής. Είναι ευνόητο λοιπόν, πως μια ζωντανά ηχογραφημένη / μαγνητοσκοπημένη εμφάνιση, θα ήταν μια καλή αντιπροσώπευση της σημερινής του κατάστασης, πόσο μάλλον όταν με αυτή την κυκλοφορία έχουμε δύο εμφανίσεις.
Η πρώτη είναι στη Γαλλία, στο Hellfest και η δεύτερη στο Los Angeles των ΗΠΑ. Μια σε φεστιβάλ και μια σε ένα club. Έχοντας δει τον Bach σε αντίστοιχους χώρους, δεν σηκώνει αμφιβολία πως παραμένει εκρηκτικός και ενθουσιώδης, γεμάτος ενέργεια. Ευτυχώς, αυτά ξεχειλίζουν και μέσα από το “Abachalypse now”. Ακούγοντας τραγούδια όπως το “Big guns” είναι εμφανές ότι έχει βελτιωθεί, αφού όταν εγώ τον είχα δει στο Sweden Rock, δεν μπορούσε να κρατήσει ψηλές νότες, ενώ είναι γεγονός ότι το προσέχει περισσότερο τελευταία.
Η αλήθεια είναι πως με τρόμαξε η τεράστια αναφορά στο παρελθόν του με τους SKID ROW. Στο πρώτο CD τα 8 από τα 10 και στο δεύτερο τα 6 από τα 9, ανήκουν στην δισκογραφία των Αμερικάνων, με τους οποίους τα έσπασε το 1996!!! Έκτοτε, μέσα από τρεις δισκογραφικές δουλειές, επιλέγει να παίξει και να ηχογραφήσει μόνο 5 στα 19 κομμάτια!!! Αυτό κάτι λέει για το τι περιμένει ο κόσμος όταν βλέπει τον Καναδό επί σκηνής. Μάλιστα από τα 19 που βρίσκονται στα 2 CD, τα 7 τραγούδια επαναλαμβάνονται στην δεύτερη συναυλία. Κάπως περίεργο για μένα.
Σίγουρα δε χορταίνω να ακούω “18 & life”, “Slave to the grind”, “Monkey business”, “Here I am”, “Big guns” και “Youth gone wild”, αλλά θα προτιμούσα περισσότερο ρεπερτόριο. Άσε που τα δεύτερα φωνητικά από την μπάντα του, ρίχνουν το επίπεδο. Αν πάντως, η φωνή του έχει βελτιωθεί τόσο, εγώ βγάζω το καπέλο μου στον Sebastian Bach. Πάντως το “I remember you” δεν το φτάνει!
Οι επιλογές από την προσωπική του καριέρα περιορίζονται σε δυο από το “Kicking and screaming” με τo oμώνυμο και το “TunnelVision” να ταιριάζουν απόλυτα στο σετ, όσο και τo “(Love is) a bitchslap” από το “Angel down” αλλά σίγουρα όχι το “American metalhead” που (επειδή έχει γραφτεί αποκλειστικά από τον Mike Chlasciak) θυμίζει περισσότερο HALFORD παρά Bach.
Αν σας αρέσουν τα τραγούδια, σίγουρα έχετε λόγους να αποκτήσετε αυτή τη συλλογή, αλλά αναλογιστείτε πως πρόκειται για ζωντανή ηχογράφηση, όσο καλή κι αν είναι αυτή.
7,5 / 10
Γιώργος Κουκουλάκης
