Γενικότερα, μου αρέσει να ψάχνομαι με καινούργια σχήματα και ιδιαίτερα ελληνικά και πολύ περισσότερο όταν προσπαθούν να παίξουν κάτι πέρα από τα τετριμμένα. Έχοντας στα χέρια μου το EP των DECEMBRIA, το οποίο έχει 4 κομμάτια αλλά διαρκεί περίπου μισή ώρα, έβαλα να ακούσω το πρώτο τραγούδι, με τίτλο “Anthem for the defeated”, το οποίο μπορεί να μην με εντυπωσίασε πάρα πολύ, αλλά είχε το κάτι ξεχωριστό, αφού δεν έχω ακούσει πολλές ντόπιες μπάντες να παίζουν σε δικές τους συνθέσεις δαιδαλώδη κομμάτια στο ύφος των OPETH. Προχωράω παρακάτω για να ακούσω το “Flower of the dead”, το οποίο ξεκινά σαν το “Last December” των ICED EARTH και συνεχίζει στο ύφος των NEVERMORE, περνά ένα ήρεμο μέρος στο στυλ των PORCUPINE TREE και στο σόλο ακούω το “6:00” των DREAM THEATER. Πολύ ενδιαφέρον κομμάτι, με πολλές διακυμάνσεις στην ατμόσφαιρα και στο στυλ. H power ballad με τίτλο “This bitter farewell”, ηρεμεί λίγο τα πνεύματα, τα οποία «οξύνονται» στο “magnum opus” του σχήματος, το “My lonely hell”, που διαρκεί πάνω από 10 λεπτά κι έχει ιδέες που μπορεί να μοιάζουν σε σημεία υπερβολικά με OPETH, είναι τόσο καλά εκτελεσμένες όμως που δεν πειράζουν κανένα, φανερώνοντας τις μεγάλες δυνατότητες του σχήματος.
Ηλικίες των παιδιών, δεν γνωρίζω, αλλά το γεγονός ότι έπαιξαν στο περσινό Schoolwave, μου δίνει να καταλάβω ότι πρόκειται για πιτσιρικάδες. Αυτό είναι και το μεγάλο συν της υπόθεσης, αφού τους θεωρώ εξαιρετικά ελπιδοφόρους, με περιθώρια να βελτιώσουν αρκετά πράγματα, όπως το γεγονός ότι κάνουν, σε σημεία, εξόφθαλμες τις επιρροές τους, ότι μερικές στιγμές νιώθω ότι τα κομμάτια τους είναι περισσότερο φορτωμένα απ’ ότι πρέπει, αλλά κυρίως να ασχοληθούν με το θέμα των φωνητικών, που για το συγκεκριμένο είδος που παίζουν είναι εξαιρετικά απαιτητικά. Μιλάμε όμως για ένα σχήμα, που φανερώνει μεγάλες δυνατότητες και κατά τη γνώμη μου, αν εστιάσουν σ’ αυτά τα σημεία που προανέφερα, μπορούν να κάνουν ακόμα πιο σπουδαία πράγματα.
Σάκης Φράγκος
