Δύο χρόνια μετά το “Legion helvete”, η Season Of Mist επανακυκλοφορεί το “Desert northern hell”, 3o δίσκο των TSJUDER και για τους περισσότερους και καλύτερη δισκογραφικά στιγμή τους. Τα επιπλέον στοιχεία της επανακυκλοφορίας είναι 4 live ηχογραφημένα κομμάτια από μία εμφάνιση της μπάντας στο Quebec πίσω στο 2001. Οπότε και δεδομένης της όχι και τόσο καλής ποιότητας της ηχογράφησης, η έκδοση αυτή δεν αποτελεί δέλεαρ για όσους έχουν ήδη την πρώτη, του 2004.
Γι’ αυτούς που δε γνωρίζουν τι εστί TSJUDER, μια και μόνο ματιά στο εξώφυλλο του δίσκου θα ήταν κατατοπιστική: Old–school νορβηγικό black metal με όλα εκείνα τα τυπικά του χαρακτηριστικά: Ξυραφιαστά riff, υψίσυχνα φωνητικά, άφθονο blastbeat, το σύνηθες στιχουργικό περιεχόμενο, οι φωτογραφήσεις των μελών της μπάντας με corpsepaint και οπλισμό στο δάσος, όλα είναι παρόντα. Καταλαβαίνει κανείς ότι οι Νορβγηγοί δε δίνουν δεκάρα για νεωτερισμούς στην ηχητική τους κατεύθυνση, ούτε στο να πρωτοτυπήσουν. Αυτή όμως η προσκόλληση σε μανιέρες κρύβει παγίδες, μιας και από τη στιγμή που δεν έχεις να προσφέρεις κάτι νέο, για να ξεχωρίσεις θα πρέπει είτε να έχεις μεγάλη έμπνευση και ανάλογες συνθέσεις, είτε να βγάλεις μέσα από την αφοσίωση αυτή στον ήχο και την ειλικρίνεια, έντονο συναίσθημα παρόμοιο με αυτό των πρότυπων μπαντών στις οποίες βασίζεις τη μουσική σου. Κερδίζοντας έτσι και τη συμπάθεια του ακροατή.
Στην περίπτωσή μας, υπάρχουν τα χαρακτηριστικά που θα σηκώσουν το αποτέλεσμα πάνω από το μέσο όρο ανάμεσα στις τόσες πολλές μπάντες που επιδίδονται σ’ αυτό το πρώιμο σκανδιναβικό black metal σαν να είμαστε στο 1994 και έφεραν γρήγορα τον συγκεκριμένο ήχο σε κορεσμό. Τo riffing πάνω στο οποίο βασίζεται η μουσική (μοιρασμένο κυρίως στα πιο κοφτά thrash και σε tremolo picking) είναι σε καλό επίπεδο, ενώ υπάρχει και προσπάθεια για σχετική ποικιλία και μικροεκπλήξεις/τσαχπινιές, χωρίς να ξεφεύγουν. Όπως λίγα πιο ατμοσφαιρικά μέρη, αλλαγές στο tempo, για να μην καταντάει κουραστικό το συνεχές κοπάνημα, ή κάποια SLAYER-ικά σόλο.
Είναι όμως και αρκετά εκείνα τα στοιχεία τα οποία τους κρατάνε πίσω και θέτουν ορατό κίνδυνο ν’ ακουστούν τετριμμένοι και μία από τα ίδια. Όπως για παράδειγμα τα φωνητικά τα οποία θεωρητικά είναι αυτά που πρέπει, όμως ακούγονται αρκετά flat και ανέκφραστα. Και δυστυχώς σε πολλά σημεία αυτή η αίσθηση αφορά και την ίδια τη μουσική. Επίσης στοιχεία όπως οι thrash επιρροές τους δεν εκμεταλλεύονται όσο θα μπορούσαν (δε βοηθά και ο ήχος στα τύμπανα για κάνει τις αλλαγές στο tempo πιο απολαυστικές). Έτσι δε βγάζουν για παράδειγμα την πώρωση και τη λύσσα αλλά ούτε και την αλητεία μπαντών όπως π.χ οι RAVENCULΤ. Βάλτε ν’ ακούσετε διαδοχικά τις διασκευές που έχουν κάνει αμφότεροι στο “Sacrifice” των BATHORY για του λόγου το αληθές. Ούτε και έχουν την ανωμαλία λόγου χάρη των URGEHAL.
Εν τέλει, αυτά που ακούμε στο “Desert northern hell” έχουν παιχτεί άπειρες φορές και με μεγαλύτερη ένταση και συναίσθημα. Οπότε δε μπορώ να πω ότι εν έτει 2013 μπορώ να ξεχωρίσω έναν τέτοιο δίσκο ούτε και να πω ότι κάνει τη διαφορά. Αναγνωρίζω όμως ότι υπάρχει μια αρκετά μεγάλη μερίδα black metal οπαδών που ζητούν δίσκους ακριβώς σαν κι αυτόν, ξεροκέφαλους και χωρίς πολλά – πολλά. Αυτοί χωρίς αμφιβολία θα ευχαριστηθούν τα 50 σχεδόν λεπτά του. Άλλωστε δεν είναι λίγοι εκείνοι που τον έχουν πολύ ψηλά σε εκτίμηση και ο ισχυρισμός της Season of Mist για μεγάλη ζήτηση που την ανάγκασε σε επανακυκλοφορία, αποτελεί ένα ακόμα επιχείρημα υπέρ αυτού.
6 / 10
Νίκος Χασούρας
