Σάββατο 9 Απριλίου και κατηφορίζουμε προς τον σταθερό όπως φαίνεται θεσμό, παρά τις όποιες αντιξοότητες (πανδημίες, σεισμούς, λοιμούς, καταποντισμούς): το Ladies Of Metal Festival, που διοργανώνεται για τέταρτη φορά, από την Angels PR και φιλοξενείται από το Holywood Σtage στην οδό Βουλιαγμένης. Εκείνη τη μέρα θα βλέπαμε τη πρώτη από τις 2 μέρες του fest. Σοφή απόφαση να πω εγώ να “σπάσει” σε διήμερο το billing, για να έχουν και οι μπάντες παραπάνω χρόνο και να είναι και πιο ισορροπημένο γενικότερα. Κύριο γνώρισμα φέτος, να είναι δύο μπάντες από το εξωτερικό στο σύνολό του, μια σε κάθε μέρα. Πάμε όμως να δούμε αναλυτικά πως και τι έλαβε χώρα εκείνο το βράδυ στα Νότια Προάστια.
Πρώτοι εμφανίστηκαν οι MUTE TALE με μόλις 5 λεπτά απόκλιση από τη προγραμματισμένη ώρα. Οι εν λόγω κύριοι και κυρίες υποσχέθηκαν μέσω της πρόσφατης συνέντευξης που έδωσε η τραγουδίστρια τους, Αννού, ότι θα είναι 100% live η απόδοση τους, χωρίς προηχογραφημένα μέρη. Η απόδοση του ήδη υπάρχοντος υλικού από το μοναδικό τους full-length “The gordian knot” (2015) ήταν πράγματι πολύ καλή, δείγμα σκληρής δουλειάς που έπεσε στις πρόβες. Το παραμυθένιο ύφος τους αποδόθηκε σε πιο ανθρώπινο τόνο με την επιλογή τους αυτή. Ο γράφων, ως θιασώτης της όσο το δυνατόν πιο ακατέργαστης προσέγγισης το προσμετρά ως θετικό. Το σετ έκλεισε με μια διασκευή NIGHTWISH, παρουσιάζοντας μας τα μέλη της μπάντας, αφήνοντας υπόσχεση για ακόμα περισσότερα πράγματα στο μέλλον. Πολύ καλό ξεκίνημα!
Συνέχεια με μια από τις μπάντες που ήρθαν από το εξωτερικό, τους ANDY ROCKS από την τιμημένη Γερμανία. Να πω εδώ, πως αποτέλεσαν τη προσωπική μου έκπληξη της βραδιάς! Εκρηκτική παρουσία, ένα hard rock ‘n’ roll κράμα SKID ROW με τους τιτάνες AC/DC (την απόλυτη rock μπάντα όπως είπε και η frontwoman της μπάντας, Andy, όταν προλόγιζε τη διασκευή στο “Whola lotta rosie” – προσυπογράφω!) από μια μπάντα που έμοιαζε ξεκάθαρα φτιαγμένη και προορισμένη γι’ αυτό. Υπέροχα γρεζάτη φωνή, τρομερά άνετη παρουσία (ειδικά αν σκεφτούμε ότι μιλάμε για μπάντα ενός δίσκου, σε “εκτός έδρας” εμφάνιση). Όμορφη εντύπωση, μου έκανε η αλλαγή οργάνων μεταξύ κιθαρίστα/μπασίστα για μερικά κομμάτια, παίζοντας και τα δύο όργανα με περίσσια άνεση. Ξετίναξαν το γράφοντα με το υλικό τους από το μοναδικό τους full-length “Look at what we ’ve done” (2021), και την φοβερή τους διάθεση, και ξύπνησαν για τα καλά το κόσμο (που συμμετείχε έντονα προς τιμήν του!). Εύγε από μεριάς μου, και είθε να δούμε πολλά πράγματα από αυτά τα παιδιά!
Τι να πω τώρα για τους έτερους εκρηκτικούς PROJECT RENEGADE; Ενέργεια παρμένη από τους μέντορές τους KORN, MUDVAYNE και SLIPKNOT, μια frontwoman, η Μαριάννα, που δεν παίρνει αιχμαλώτους κι ένας drummer σκέτος δολοφόνος του kit του (στράβωσε το ένα πιατίνι ΠΡΙΝ ΚΑΝ ΜΠΕΙ Η ΦΩΝΗ στο πρώτο κομμάτι – αν είναι δυνατόν!). Κάθε χτύπημα ακουγόταν σαν κεραυνός. Ελάχιστους drummers έχω ακούσει να βαράνε με τόση ένταση και να είναι και τεχνικά άρτιοι. Αυτός κάνει τον Chris Kontos (MACHINE HEAD) περήφανο για τη κληρονομιά που άφησε. Συν τοις άλλοις, αποτέλεσε δεύτερο “frontman” ξεσηκώνοντας το κοινό, όπως συνηθίζει. Παρουσίασαν το μισό υλικό από το full-length “Order of the minus”, με μια σφήνα από το “Cerebra” EP (“One of the crowd”), συν το ολοκαίνουργιο single, με τίτλο “The fix is in”, από το επερχόμενο άλμπουμ τους. Βγήκαν άκρως “φτιαγμένοι” από την όλη περίοδο απραξίας και για το ύφος τους αυτό μόνο θετικό είναι!
Συνέχεια με τους JADED STAR. Παλαιά καραβάνα η Μάχη ως frontwoman, ξέρει πως να σταθεί επί σκηνής και με πλέον ανανεωμένη σύνθεση στο σχήμα αυτό, βγήκαν στο σανίδι πλήρως ορεξάτοι. Να πω εδώ σαν σημαντική παρένθεση, πως εντύπωση μου έκανε ο drummer των ANDY ROCKS που τραβούσε βίντεο την εμφάνισή τους! Έδειξαν έτσι, πνεύμα ευγενούς άμιλλας, κι εν γένει παραδείγματος προς όποια μπάντα παίζει οπουδήποτε. Πίσω στα των JADED STAR, παρουσίασαν υλικό από το ντεμπούτο “Memories from the future” (2015), καθώς και το μεγαλύτερο μέρος από το πιο πρόσφατο τους άλμπουμ “Realign” (2020). Ένα άλμπουμ, για το οποίο έλεγαν αστειευόμενοι, ότι κάνανε το “release live” 1,5 χρόνο μετά την κυκλοφορία του! Ίσα-ίσα ωστόσο, αυτό δε τους πτόησε, μια κι έδωσαν μια άκρως δυναμική εμφάνιση, με αέρα headliner, αποτελώντας ένα από τα μεγάλα “ατού” της βραδιάς. Το ύφος τους, αν πρέπει να το περιγράψω χοντρικά (διότι, να είμαι ειλικρινής, δεν βάζεις εύκολα καθαρή “ταμπέλα” σε αυτό που παίζουν) είναι ένα μοντέρνο μίγμα πραγμάτων, μέσα στο οποίο θα βρεις τόσο τους WITHIN TEMPTATION όσο και τους NEVERMORE (ειδικά στα riffs). Το κλείσιμο με το “Keep on fighting”, ήταν ιδανικό, και λόγω μηνύματος και λόγω ύφους εν γένει!
Ε, και μιλώντας για NEVERMORE, ήρθε η ώρα των ENEMY OF REALITY! Οι μεγάλοι headliners της πρώτης βραδιάς, που όσες φορές τους έχω δει, πάντα ανταποκρίνονται στις προσδοκίες που δημιούργησε η ακριβώς προηγούμενη! Σημάδι σπουδαίας μπάντας, το δίχως άλλο! Και από τις πλέον ποιοτικές και αγαπημένες του είδους για τον γράφοντα. Έτερη παλιά καραβάνα η Ηλιάνα Τσακιράκη, που γνωρίζει τι σημαίνει «έκπληξη», θα πω πως παίχτηκαν δύο ολοκαίνουργια κομμάτια, το “Edge of madness” και το “Tears of echo” από το επερχόμενο (άτιτλο ως τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές) τρίτο δίσκο τους, για τα οποία θα σχολιάσω απλά, πως αν πορεύεται έτσι ο δίσκος, μιλάμε για αλλαγή επιπέδου. Απίστευτες συνθέσεις! Από εκεί και πέρα, το λοιπό set που παίχτηκε, ήταν από το “Arakhne” (2016), συν ένα κομμάτι από το ντεμπούτο “Rejected Gods” (2014) (“The bargaining”). Επίλογος της φοβερής αυτής εμφάνισης, ήταν φυσικά η ανατριχιαστική διασκευή στο “Την Πατρίδα Μου Έχασα” (δείτε και το video clip – πραγματικά αξίζει το χρόνο σας πέραν του μουσικού) “αφιερωμένο στη γιαγιά Αγγελική” όπως είπε στο πρόλογο της η Ηλιάνα. Κάπως έτσι, ολοκληρώθηκε η πρώτη μέρα.
Ή μάλλον σχεδόν έτσι! Γιατί τα 5 κορίτσια μας κράτησαν μια όμορφη έκπληξη για το τέλος. Ανέβηκαν στη σκηνή, με μια ακουστική κιθάρα και μερικά μικρόφωνα, και όλες μαζί μας χάρισαν μια εκτέλεση του κλασσικού αντιπολεμικού κομματιού “Zombie” των CRANBERRIES, με όλο το χώρο να τραγουδάει, κλείνοντας πολύ μα πολύ όμορφα όλη αυτή τη βραδιά, λίγο μετά τα μεσάνυχτα! Να σημειωθεί ότι όλες οι μπάντες ευχαρίστησαν την Angels PR τόσο για την ευκαιρία να παίξουν, όσο και για την καλοστημένη διοργάνωση, και ανέβασαν στο τέλος και την ιδιοκτήτρια της εταιρίας, για μια όμορφη αναμνηστική αγκαλιά/φωτογραφία.
Με αυτό το τρόπο, κλείνουμε την ανταπόκριση της πρώτης μέρας. Ραντεβού σε μια βδομάδα, με τη δεύτερη μέρα. Εις το επανιδείν!
Γιάννης Σαββίδης
Φωτογραφίες: Έλενα Βασιλάκη
