Επιστροφή στ Nuclear Blast για τους CHILDREN OF BODOM κι επιστροφή επιτέλους στα καλά άλμπουμ. Ή, τουλάχιστον για τους οπαδούς αποκλειστικά των 3 πρώτων κυκλοφοριών τους, επιστροφή σε άλμπουμ που μπορείς να ακούσεις.
Το “Halo of blood” είναι από τα πιο ποικίλα άλμπουμ των Φιλανδών. Όπως είπε και ο ίδιος ο Alexi Laiho και υπάρχει και στο Δελτίο Τύπου του δίσκου, περιέχει για παράδειγμα το πιο γρήγορο και το πιο αργό κομμάτι που έγραψαν. Και τυχαίνει αυτά τα δύο να είναι, προσωπικά, τα δύο από τα τρία κορυφαία κομμάτια του δίσκου. Τα “Halo of blood” και “Dead man’s hand on you”.
Αυτή τη φορά φλερτάρουν περισσότερο με το παρελθόν τους και όπως τους μάθαμε στα “Follow the reaper” και “Hatecrew deathroll” κυρίως, χωρίς να σημαίνει ότι θα ακούσετε παρόμοια άλμπουμ. Απλά ο προσανατολισμός τους είναι περισσότερο προς τα εκεί και λιγότερο προς τις τελευταίες 3 κυκλοφορίες τους.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως για μηχανικό ήχου του “Halo of blood” πήραν τον Mikko Karmila, τον οποίο είχαν στα “Hatebreeder”, “Hatecrew deathroll” και “Follow the reaper”, ενώ η παραγωγή έγινε από τον «θεούλη» Peter Tagtgren. Ακόμα και το εξώφυλλο φέρνει σε εκείνη την περίοδο της μπάντας.
Με εξαίρεση τρία τραγούδια τα οποία είναι τελείως αδιάφορα και που ο Laiho γράφει για πλάκα, καθ’ οδόν για το ψυγείο για να πάρει μπύρες, ο υπόλοιπος δίσκος έχει και τις πολύ καλές αλλά και τις απλά συμπαθητικές στιγμές του.
Τα “Halo of blood” με τα τίγκα Σουηδίλα death/black σημεία, “The days are numbered” και το uptempo/μελωδικό με έντονη αίσθηση από το παρελθόν “One bottle and a knee deep” είναι στην πρώτη γραμμή ποιότητας και θα ικανοποιήσουν ειδικά τους «παλαιότερους» οπαδούς της μπάντας. Μαζί με το «όσο κοντινότερο σε μπαλάντα θα γράψουνε ποτέ» “Dead man’s hand on you” (το οποίο φέρνει στο μυαλό και τις μελωδικές/αργές στιγμές του “Clayman” των IN FLAMES) είναι τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου. Τα “Scream of silence”, “Transference” (το πρώτο βίντεο) είναι δύο κλικ κάτω, αλλά ΟΚ κομμάτια, ενώ το τυπικό BODOM “All twisted” κλείνει την 7άδα των αξιοσημείωτων στιγμών του όγδοου άλμπουμ των Φιλανδών.
Το “Halo of blood” είναι ίσως το άλμπουμ που θα αρέσει από κοινού τόσο στους παλαιότερους όσο και στους νεότερους οπαδούς του σχήματος, γιατί έχει στιγμές για όλα τα γούστα. Οι παλαιότεροι δε θα τρελαθούν (το θεωρώ δύσκολο να το ξανακάνουν αυτό οι BODOM), αλλά τουλάχιστον θα το ακούσουν και δε θα απογοητευτούν τελείως όπως με τις 2 (τουλάχιστον) κυκλοφορίες του σχήματος. Όπως και να ‘χει, το άλμπουμ είναι καλό και σημάδι ανάκαμψης της μπάντας. Άντε και ακόμα καλύτερα στο επόμενο.
7 / 10
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
