Η πολυαναμενόμενη στους death metal κύκλους επιστροφή των Σουηδών δεν ήταν έτσι όπως θα την περίμεναν οι περισσότεροι. Μετά από εκείνο το λυσσασμένο έπος πρωτόγονης ντεθοθρασίλας “The Horror”, σοφά επιλέγουν να αλλάξουν κατεύθυνση και να πάρουν ένα εντελώς διαφορετικό μονοπάτι, μιας και θα ήταν πολύ δύσκολο να βγάλουν κάτι στο στυλ του ντεμπούτου τους που θα το ξεπερνούσε σε ένταση και πώρωση.
Στο “The Formulas of Death” η μπάντα παρουσιάζεται εντελώς διαφορετική απ’ όσο τη γνωρίζαμε, εξελισσόμενη σε όλους τους τομείς καθώς όλα φαντάζουν ένα σκαλοπάτι πάνω, θυσιάζοντας όμως την αμεσότητα. Παρουσιάζει πληθώρα επιρροών και ήχων, από progressive rock, ψυχεδέλειες, ανατολίτικα vibes, μέχρι και riffs που θα είχαν θέση σε δίσκο των DEATHSPELL OMEGA. Το μεγαλύτερο επίτευγμα όμως είναι ότι παρά την όλη αυτή πρόοδο και ποικιλία, η ουσία του death metal διατηρείται στο ακέραιο, υπενθυμίζοντας ότι ακραία μπάντα δε σε κάνουν ούτε τα άπειρα blastbeat, ούτε η υψηλή τεχνική κατάρτιση ούτε τα brutal φωνητικά. Μάλιστα ο δίσκος εντείνει και τονίζει την όλη θανατερή ατμόσφαιρα , η οποία δίνεται με διαφορετικό και λιγότερο άμεσο τρόπο σε σχέση με το “The Horror”.
Οι TRIBULATION δείχνουν εκπληκτική πρόοδο στον τομέα της σύνθεσης, σαφώς πιο ώριμες και με πιο περίπλοκα κιθαριστικά θέματα. Θυμίζουν την πορεία των συμπατριωτών τους NECROVATION από τον πρώτο στο δεύτερο δίσκο, όπου αμφότεροι από πιο straight forward και τυπικό σουηδικό death metal το πήγαν ένα βήμα παραπέρα, μόνο που στην περίπτωση αυτή αντί για βήμα ήταν άλμα. Έχοντας στις τάξεις τους έναν σπουδαίο και ταλαντούχο κιθαρίστα/συνθέτη τον Adam Zaars (πρώην ENFORCER), εδώ ξεδιπλώνονται στο έπακρο οι ικανότητές του και ανεβάζουν τη μπάντα επίπεδο. Ιδιαίτερα η δουλειά σε lead και solo είναι από τις πιο εντυπωσιακές των τελευταίων ετών στο είδος. Την ηχητική εξέλιξη βοηθάει και ο σαφώς πιο καθαρός και λιγότερο “μπουλντοζέ” ήχος, με τη μπάντα ν’ αφήνει στην άκρη τη heavy παραμόρφωση σε πάρα πολλά σημεία και να παίζει με πιο καθαρούς ήχους, φέρνοντας και μια πιο εκλεπτυσμένη και ραφιναρισμένη αισθητική.
Η καταπληκτική στοιχειωτική ατμόσφαιρα horror/b–movie ταινίας (βλέπε και τίτλους, στίχους, ιντερλούδια) και ανατριχιαστικές στιγμές όπως η κορύφωση με το χτύπο της καμπάνας ταυτόχρονα με το πιατίνι και το κρεσέντο που ακολουθεί για να βάλει το τέλος στο δίσκο δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αμφισβήτησης. Δεν μπορούμε όμως ν’ αρνηθούμε και το γεγονός πως τραβώντας τις διάρκειες, φτάνοντας τη συνολική στα 76 σχεδόν λεπτά, η μπάντα πήρε ένα ακόμα ρίσκο. Ναι μεν -και χωρίς καμία αμφιβολία- το πολύ φιλόδοξο εγχείρημα τους βγήκε , αλλά από την άλλη 10-20 λεπτά πιο μαζεμένο και σύντομο θα έκαναν το “The Formulas of Death” ακόμα πιο αποτελεσματικό. Όπως και να’ χει όμως, πρόκειται για ένα από τα 4-5 καλύτερα death metal άλμπουμ που βγήκαν απ’ τη Σουηδία από το μνημειώδες “Epitome of Darkness” των REPUGNANT κι έπειτα.
8,5 / 10
Νίκος Χασούρας
