Η πρώτη μέρα ήταν η πιο σύντομη και σίγουρα πιο περιορισμένη σε προσέλκυση ενδιαφέροντος.
Οι 3 από τις 5 σκηνές είχαν δράση, με μια μπάντα να πρωταγωνιστεί σε κάθε μία από αυτές.
Για μένα οι THRESHOLD κατέχουν ξεχωριστή θέση στις προτιμήσεις μου, αλλά εξαιτίας της Σκανδιναβικής αεροπορικής εταιρίας, έχασα την εμφάνισή τους αφού είχαμε σχεδόν 2 ώρες καθυστέρηση.
Ίσα που πρόλαβα να πετύχω τους VADER και τους SISTER SIN λίγο.
Άκρως αντίθετα μουσικά σχήματα, όμως και οι δυο φάνηκε πως άφησαν ευχαριστημένο τον κόσμο τους. Το ίδιο θα έλεγα και για τους Βρετανούς SWEET, που συγκέντρωσαν όλους τους ηλικιακά μεγαλύτερους με το κλασικό τους rock.
Οι Σουηδοί BULLET ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, με καλό στήσιμο και μεγάλο αριθμό κόσμου από κάτω. Διασκεδαστικοί, παρά τα ατελείωτα κλισέ τους.
Απρόσμενα καλοί και οι ντόπιοι MARRAN με το παραδοσιακό αλλά τεχνικό τους παίξιμο, να ακουμπά από DEEP PURPLE ως SPOCKS BEARD και το Goran Edman στο μικρόφωνο.
Βέβαια η κορυφή ακούει στο όνομα CANDLEMASS. Οι φοβεροί doomsters που πήραν πρόσφατα τον τίτλο του καλύτερου εγχώριου συγκροτήματος όλων των εποχών, από τους αναγνώστες τους Sweden Rock, έπαιξαν ένα γεμάτο σετ. Ο Mats Leven, θα μπορούσε να ήταν καλύτερος στα φωνητικά του, αλλά το αποτέλεσμα ήταν κορυφαίο.
Με την θερμοκρασία στους 6 βαθμούς, το μόνο που με κράτησε, ήταν η ισοπεδωτική παρέα του Leif Edling.
End of part 1
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
