Έκτο άλμπουμ αισίως για τους SIRENIA, «παιδί» του Morten Veland μετά το «διαζύγιό» του με τους TRISTANIA το 2001 λόγω μουσικών κυρίως διαφορών. Στα 12 αυτά χρόνια της ύπαρξής τους, οι SIRENIA είχαν τα πάνω και τα κάτω τους δισκογραφικά, κάτι φυσιολογικό αν σκεφτεί κανείς την πληθώρα κυκλοφοριών της μπάντας. 6 δίσκοι σε 12 χρόνια μόνο λίγο ή εύκολο δεν είναι.
Το νέο άλμπουμ τους, “Perils of the deep blue”, το φοβόμουν είναι η αλήθεια μετά το μετριότατο “The enigma of life” (2001). Κυρίως επειδή το “The enigma…” συνέχιζε κι έφτανε τελικά στο κατώτερο σημείο της πτωτικής δισκογραφικά πορείας της μπάντας.
Εδώ έχουμε να κάνουμε όμως με ένα από τα καλύτερα άλμπουμ των SIRENIA. Σίγουρα είναι το πιο ποικίλο και πειραματικό, κάτι που και ο ίδιος ο Morten δηλώνει. Ναι μεν είναι SIRENIA, με τα χαρακτηριστικά του ήχου της μπάντας, αλλά εξερευνεί και άλλα μουσικά μονοπάτια, κάνοντας παράλληλα και αρκετές βουτιές στο σπουδαίο παρελθόν του Morten από την περίοδο των 2 καταπληκτικών πρώτων δίσκων των TRISTANIA.
Ακόμα πιο συμφωνικό, πιο groov-άτο, ροκάρει σε βαθμό εκπλήξεως και αποτελείται από ένα σύνολο κομματιών που μπορεί να μην έχει πολλά “χιτάκια”, αλλά είναι γεμάτο από πολύ καλά κομμάτια για όλα τα γούστα του ιδιώματος, έχει μερικά υπέροχα ρεφρέν (“My destiny coming to pass”, “Ditt endelikt”, “Decadence” και “The funeral march”) και καταφέρνει τόσο να ακούγεται φρέσκο (μεγάλο ρόλο η πολύ καλή παραγωγή) όσο και να μην κάνει κοιλιά σε κανένα σημείο του δίσκου, αφού ακόμα και τα λιγότερο καλά κομμάτια του έχουν κάτι να «πουν». Η φωνή της Ailyn έχει βελτιωθεί σε μεγάλο βαθμό και παρουσιάζει και διαφορετικές πτυχές της, κάτι που βοηθάει ακόμα περισσότερο στο αποτέλεσμα.
Κορυφαίες στιγμές ενός πολύ καλού άλμπουμ, είναι το mid tempo μελωδικό goth-ίζον “Ditt endelikt” (όπου ο Morten αναλαμβάνει όλα τα φωνητικά και μάλιστα καθαρά), το συμφωνικό/heavy και up tempo, “Cold caress”, το groov-άτο με πολλά electroστοιχεία “Decadence”, το πολυδιάστατο “The funeral march” και το απίθανο 13-λεπτο “Stille kom duden” που θα αγαπήσουν οι οπαδοί των 2 πρώτων άλμπουμ των TRISTANIA και αποτελεί μία από τις πιο σκοτεινές και δαιδαλώδεις συνθέσεις του σχήματος.
Οι SIRENIA με το “Perils of the deep blue” επιστρέφουν στις πάρα πολύ καλές κυκλοφορίες και δημιουργούν ένα δίσκο που θα αγαπήσουν οι οπαδοί του συμφωνικού/female fronted χώρου. Κι επειδή για δεύτερη φορά κυκλοφορούν ουσιαστικά ταυτόχρονα άλμπουμ μαζί με τους TRISTANIA (η προηγούμενη ήταν το 2007 με τα “Nine destinies and a downfall” και “Illumination”) αποδεικνύουν και πάλι ότι «ο νέος είναι πιο ωραίος». Δυστυχώς λάθος μπάντα κράτησε το όνομα όπως αποδεικνύεται στη μετέπειτα πορεία των δύο συνθετών. Ίσως το καλύτερο άλμπουμ του συγκεκριμένου ιδιώματος για φέτος, τουλάχιστον μέχρι στιγμής.
8 / 10
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
Υ.Γ. Το εξώφυλλο είναι ζωγραφιά της Anne Stokes, την οποία είδε ο Morten και όπως δήλωσε ο ίδιος “πάντα με γοήτευε η Ελληνική μυθολογία και οι σειρήνες”. Έτσι επικοινώνησε με τη ζωγράφο και πήρε την άδεια να τη χρησιμοποιήσει σε αυτό που είναι “το τέλειο εξώφυλλο για τους SIRENIA” κατά τη γνώμη του
