Το “Dauði Baldrs” και το “Hliðskjálf” ήταν albums που γράφτηκαν εξ’αναγκης αποκλειστικά σε synthesizer, μιας και ο Vikernes ήταν στη φυλακή. Το “Sôl austan, Mâni vestan” είναι αντιθέτως συνειδητή επιλογή και κλείνει νοητά έναν κύκλο ηχογραφήσεων από την επαναδραστηριοποίηση του το 2010. Ουσιαστικά αυτό το album είναι ένα άτυπο soundtrack της ταινίας “ForeBears”, που επιμελήθηκε ο Vikernes μαζί με τη Marie Cachet.
Οσοι γνωρίζουν τον τρόπο σύνθεσης του Vikernes δε θα εκπλαγούν από αυτό το album, πέρα από το γεγονός ότι χρησιμοποίησε και κλασική/ακουστική κιθάρα για να αναπαράγει την ατμόσφαιρα που ήθελε. Και για να την πετύχει αξιοποιεί τη μινιμαλιστική επανάληψη του βασικού θέματος που έχει επιλέξει για κάθε κομμάτι. Δεν ξέρω πως λειτουργεί η μουσική αυτή μέσα στην ταινία και αν λειτουργεί ευεργετικά στη ροή της, αλλά σαν album κάθε κομμάτι ακολουθεί ένα μονοτονο δρόμο που το καθιστά κουραστικό στην ακρόαση.
Προσωπικά δε βρήκα κατι εξαιρετικά ενδιαφέρον σε αυτό το νέο ambient album του και κυρίως δε βρήκα εκείνα τα στοιχεία που με συγκλονίζουν ακόμα και σήμερα στο “Tomhet” που κλείνει το τρίτο full length album του. Εκεί θαρρώ πως έδειξε στο μέγιστο βαθμό το πώς μπορεί να δημιουργήσει ενδιαφέρουσα ατμόσφαιρα με τη μονοτονία που χαρακτηρίζει τις συνθέσεις του. Φοβάμαι πως εδώ η μονοτονία δε λειτουργεί ευεργετικά και μάλλον οφείλεται στο γεγονός ότι δεν χαρακτηρίζονται οι νέες του ιδέες από έμπνευση, αλλά από τη φόρμα πάνω στην οποία είναι συντήρησε το μύθο του στα late 90s. Οπως και τότε έτσι και τώρα χρησιμοποιεί στους τίτλους τα αρχαία νορβηγικά και είναι ένα concept album με καθαρά παγανιστικό περιεχόμενο.
6 / 10
Λευτέρης Τσουρέας
