Με τους Σουηδούς να μονοπωλούν το ενδιαφέρον μου εδώ και κάμποσα χρόνια, κοντεύω να ξεχάσω την Γερμανική metal σκηνή… Βέβαια, δεν υπάρχει η αθρόα παραγωγή των 80’s αλλά και των 90’s και η μεταλλική μουσική βιομηχανία έχει μετατοπίσει την προσοχή της περισσότερο στις μπάντες από την Σκανδιναβία, κανείς δεν μπορεί όμως να την ξεγράψει. Οι SACRED GATE από την ευρύτερη περιοχή της Βεστφαλίας, είναι ένα πενταμελές σχήμα, που στις τάξεις του βρίσκουμε δύο Έλληνες και μάλιστα σε πρωταγωνιστικό ρόλο μιας και στάθηκαν ουσιαστικά οι δημιουργοί του. Ο λόγος για το Νίκο Χατζηνικολαΐδη στην κιθάρα και τον Δημήτρη Καλιμτζή πίσω από το μικρόφωνο. Όλα ξεκίνησαν το 2008, λίγο μετά την οριστική διάλυση των MADE OF IRON (δύο demo και από ένα single και full length CD μέχρι τα μέσα περίπου της περασμένης δεκαετίας), δισκογραφούν από το 2011 (“Creators of the downfall” EP και “When eternity ends” CD οι μέχρι πρότινος δουλειές τους) και κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι από τα ελάχιστα σχήματα που έχουν χαρακτηριστικό ήχο και δεν “χάνονται” μέσα στον γενικό χαμό από τις αλλεπάλληλες νέες μπάντες και κυκλοφορίες.
Παρ’ όλο που κάποια από τα κιθαριστικά μέρη του άλμπουμ θα σας θυμίσουν IRON MAIDEN, οι SACRED GATE δεν θα πρέπει να θεωρηθούν επ’ ουδενί πως ανήκουν στην συνομοταξία του ήχου των ENFORCER, για παράδειγμα. Η αντίληψή τους πάνω στο πως οφείλει να ηχεί το κλασικό heavy metal, βασίζεται κατά κύριο λόγο στην Βρετανική αλλά και στην Γερμανική τεχνοτροπία και αποδίδεται τόσο πειστικά, που δεν αφήνει περιθώρια για ενστάσεις. Σε μια εποχή που δεν υπάρχει κανένα απολύτως νόημα να ψάχνουμε για νέους ήρωες που μπορούν να αντικαταστήσουν κάποιους SAXON, BLACK SABBATH, JUDAS PRIEST, ACCEPT, DIO, IRON MAIDEN μεταξύ άλλων, αυτό που εκτιμώ περισσότερο σε μία νεανική μπάντα είναι να με κάνει να σιγοτραγουδήσω τα κομμάτια τους. Να μπορέσω να τα θυμάμαι μετά από αρκετές ακροάσεις. Οι SACRED GATE βαδίζουν με τα σωστά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Το “Tides of war” διαπραγματεύεται τα περί της μάχης των Θερμοπυλών και παρ’ όλο που αναφερόμαστε σε concept και η διάρκεια τους είναι κοντά στη μία ώρα, εντούτοις το υλικό που περιέχεται κυλά πολύ ευχάριστα και δεν παρουσιάζει αυξομειώσεις στην ποιότητα του.
Δυνατές κιθάρες και solos που ντύνουν αρμονικά τις συνθέσεις, επιβλητικά φωνητικά που δεν φείδονται ούτε δύναμης αλλά ούτε και λυρισμού, στιβαρό παίξιμο από το rhythm section, αξιολογότατη παραγωγή, γενικά ένας δίσκος που δεν παρουσιάζει αδυναμίες και στιγμές που το ενδιαφέρον του ακροατή μειώνεται. Είχα τις αμφιβολίες μου για το πόσο θα κατόρθωναν το ούτως ή άλλως εξαιρετικό αποτέλεσμα που πέτυχαν στο ντεμπούτο τους “When eternity ends”, με το “Tides of war” όμως θέτουν ακόμα ψηλότερα τον πήχη… Μία ακρόαση στα “Defenders (Valour is in our blood)”, “Gates of fire”, “The final march” (instrumental που τσακίζει σβέρκους!), “Spartan killing machine”, “Path to glory”, “The battle of Thermopylae” είναι ικανή να σας πείσει για τις άγριες διαθέσεις τους… Καλοί, χρυσοί και άγιοι οι Σουηδοί, μαζί τους κι εγώ μέχρι τα μπούνια, υπάρχουν όμως διάσπαρτες (στην Ευρώπη κυρίως αλλά εσχάτως και από την άλλη όχθη του Ατλαντικού) πολλές περιπτώσεις ικανότατων μουσικών που έχουν όραμα (και φροντίζουν να το αποτυπώνουν) στην μουσική τους. Οι SACRED GATE ανήκουν –χαλαρά και άνετα- στην συνομοταξία εκείνη που μπορεί να διατηρήσει ασίγαστο το πάθος των γενιών που έρχονται για το heavy metal! Για περισσότερες πληροφορίες, πικοινωνήστε με την μπάντα και αποκτήστε ένα εξαιρετικό άλμπουμ κλασικού heavy metal χωρίς τυμπανοκρουσίες, βαρυσήμαντες δηλώσεις και λογική super market!!!
8 / 10
Γρηγόρης Μπαξεβανίδης
