Γεννημένοι από τις στάχτες διάφορων underground thrash συγκροτημάτων που μεγαλούργησαν στην τοπική σκηνή του Texas στα τέλη της δεκαετίας του ’80, οι άλλοτε επονομαζόμενοι TEXAS METAL ALLIANCE, κυκλοφόρησαν τον δεύτερο δίσκο τους “Destroy” επιδιώκοντας να ανακτήσουν λίγη από την πεπερασμένη δόξα τους. Ο λόγος φυσικά γίνεται για τους WARBEAST, οι οποίοι έχοντας σαν πατρική φιγούρα τον αξεπέραστο Philip Anslemo, απομυζούν όση από την δόξα του μπορούν με σκοπό να βγουν επιτέλους από τα στενά όρια της πολιτείας τους.
Αλλά για να τα κάνουμε λίγο πιο λιανά, τους WARBEAST αποτελούν, ο τραγουδιστής Bruce Corbitt γνωστός από τους παλαίμαχους RIGOR MORTIS, ο κιθαρίστας Scott Shelby από τους GAMMACIDE, o Casey Orr ο οποίος έχει τελέσει μπασίστας σε μια πληθώρα συγκροτημάτων όπως GWAR, MINISTRY και RIGOR MORTIS, ενώ από τους όχι και τόσο γνωστούς DEMONSEED έρχεται ο οδοστρωτήρας ντράμερ Joe Gonzalez και ο κιθαρίστας Bobby Tillotson. Όλη αυτή η παρέλαση ονομάτων δεν λειτουργεί σαν επίδειξη για την αξία των μελών, αλλά απόδειξη ότι το old school thrash που αναβιώνουν δεν είναι επίπλαστο, αφού οι ίδιοι ΕΙΝΑΙ old school. Έτσι λοιπόν δε μπορεί να πει κανείς ότι απλά παίζουν σαν τους EXODUS ή τους DESTRUCTION, μιας και οι ίδιοι βίωσαν εκείνη την εποχή, μεγάλωσαν με αυτά τα ακούσματα, έβγαζαν δίσκους και έδιναν τις συναυλίες τους. Τώρα, ποια είναι η σχέση τους με τον τιτάνα Anselmo; Ο τελευταίος έχοντας κατά νου τη δημιουργία του solo του δίσκου “Walk Through Exits Only” κάτω από το όνομα Philip H. Anslemo And The Illegals, επέλεξε για έναν από τους Illegals τον ντράμερ Joe Gonzalez, οπότε κάπως έτσι προέκυψε τόσο ο επωμισμός της παραγωγή του “Destroy” από τον Phil, όσο και το split, “War of the Gargantuas”, με δύο κομμάτια από το τον εν λόγω δίσκο (“It” και “Birth of a Psycho”).
Απ’ ότι όμως φαίνεται, το “Destroy” υστερεί ακριβώς εκεί όπου έβαλε το χεράκι του ο τιτανοτεράστιος Ανσέλμος. Μπορεί να έχει κάτσει στη θέση του παραγωγού και σε άλλες κυκλοφορίες (πέρα από τους προσωπικούς του δίσκους) όπως στο “Dopesick” (1996) των EYEHATEGOD ή το “The Filth” (2010) των HAARP, αυτή τη φορά όμως κάπου δε του πέτυχε η συνταγή. Σε αντίθεση με τα κλασικά γρασαρισμένα thrash album-γεωτρύπανα, όπου ο ήχος είναι πολύ κοντά στο plug ‘n’ play ύφος, εδώ έχουμε μια πιο καλογυαλισμένη και λιγότερο “χύμα” εκδοχή του thrash. Μπορεί το κιθαριστικό δίδυμο των Scott Shelby και Bobby Tillotson να είναι ένα ζωντανό φονικό όπλο, μπορεί ο Joe Gonzalez να έχει αφαιρέσει τις επιγονατίδες του για να ακούγεται σαν HK11 και ο Bruce Corbitt να ρουφάει τρία τέσσερα αυγουλάκια την ημέρα για να ισιώσει από τσαμπουκαλεμένα φωνητικά του, ωστόσο αν όλα αυτά μπουν με διαφορετική σειρά και με λάθος εντάσεις, μετά από 40 περίπου λεπτά μόνο κουρασμένος μπορεί να είσαι. Δηλαδή αφού παίζουν old school thrash, γιατί απλά δεν ακολούθησαν τη πεπατημένη;
Γενικά είναι ένας μανιασμένος δίσκος που σε πολλά σημεία δείχνει να μπουκώνει από το ίδιο του το μένος. Αυτό που του λείπει είναι οι σωστές δίοδοι όπου θα διοχετεύονταν όλη αυτή η ενέργεια, μετατρέποντάς τον σε κάτι παραπάνω από μια απλή αδυσώπητα καταιγιστική thrash κυκλοφορία η οποία θα κολλάει στο repeat, μόνο στην περίπτωση που θα κυνηγάς με καλάσνικοφ Αμερικάνους στο Αφγανιστάν.
6,5 / 10
Νίκος Ζέρης
