Οι BENESSER είναι ακόμη μια μπάντα μελωδικού ροκ από τη Σουηδία. Ειλικρινά αυτό που γίνεται τα τελευταία χρόνια στη Σκανδιναβική αυτή χώρα δεν έχει προηγούμενο καθώς υπάρχει πανδημία μελωδικού ροκ. Οι BENESSER επομένως μπαίνουν σε βαθιά νερά καθώς για να ξεχωρίσεις χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και στιβαρή δουλειά.
Διαβάζοντας το βιογραφικό του τριμελές σχήματος από την Dala-Järna, βλέπεις ότι αν και δηλώνουν μελωδικοί hard rockers, έχουν αρκετές επιρροές που παραπέμπουν πιο πολύ σε εναλλακτικό ροκ όπως οι COLDPLAY. Μένει επομένως να δούμε στη πράξη τι ακριβώς παίζουν οι BENESSER και ο καλύτερος τρόπος είναι να «ξεζουμίσουμε» το “The start of something new” που αποτελεί και το δισκογραφικό τους ντεμπούτο.
Το album έχει συνολικά εννιά τραγούδια ενώ κάποια από αυτά φτάνουν ή και ξεπερνούν τα επτά λεπτά. Το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κανείς είναι ότι τα φωνητικά του Robert Olsson είναι ιδιαίτερα μελωδικά και καθαρά και μου θύμισαν πολύ αυτά του Thom Yorke των RADIOHEAD. Αυτό όμως δεν πρέπει να σας ξεγελά καθώς συνολικά η έμφαση βρίσκεται στη κιθάρα η οποία δίνει ένα πιο «σκληρό» τόνο στα τραγούδια όπου και όταν αυτό χρειάζεται. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα υπόλοιπα όργανα υστερούν. Μάλιστα υπάρχουν κάποιες έντονες γραμμές μπάσου που σε σημεία είναι υπερτονισμένες όπως στο “Babyface” και δίνουν μια όμορφη χροιά στο τελικό μουσικό σύνολο.
Δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το “The start of something new” ως καθαρόαιμο μελωδικό hard rock album. Υπάρχουν στιγμές που είναι, κάποιες άλλες που είναι αρκετά πιο εναλλακτικό. Θα έλεγα ότι είναι περισσότερο μια γέφυρα μεταξύ εναλλακτικού rock και hard rock με έμφαση στη μελωδία. Οι ρυθμός στα τραγούδια εναλλάσσεται συνεχώς από αργό σε γρήγορο και αντίστροφα ενώ και το μουσικό στυλ διαφέρει από τραγούδι σε τραγούδι.
H πρώτη δουλειά των BENESSER είναι ένα ιδιαίτερο album που δεν μπορώ να πω με σιγουριά αν θα το λατρέψετε ή αν θα το μισήσετε. Δυστυχώς υπήρχαν φορές που αυτή η έλλειψη μουσικής ταυτότητας με μπέρδεψε και με κούρασε χωρίς να σημαίνει ότι το “The start of something new” είναι κακό album. Θα το συνιστούσα αν γενικώς «ψάχνεστε» με τη μουσική και σας αρέσει τόσο το εναλλακτικό ροκ όσο και το μελωδικό hard rock.
7/10
Νίκος Ανδρέου
