Το μόνιμο θέμα που έχω τα τελευταία χρόνια με τους δίσκους που βγαίνουν, είναι ότι λίγοι από αυτούς μπορούν να περάσουν αυτό που λέμε “test of time”, δηλαδή να δείξουν ότι είναι διαχρονικοί και ότι αξίζει τον κόπο να τους ακούσει κανείς λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία τους. Για παράδειγμα, υπήρξαν πολλοί οπαδοί των MAIDEN που αποθέωσαν το “The final frontier”, αλλά λιγότερο από ένα χρόνο μετά, στέκονταν απαθείς όταν άκουγαν live τραγούδια από το δίσκο αυτόν, διότι –πιθανώς- τους είχε παρασύρει ο αρχικός ενθουσιασμός και στην πραγματικότητα περίμεναν κάτι παραπάνω.
Κάνοντας μία μικρή ανασκόπηση των κυκλοφοριών που έχουν βγει από την αρχή της χρονιάς, έχω παρατηρήσει ότι ελάχιστοι, ίσως και κανένας, δεν έχει κάνει «γκελ» ανάμεσα στους οπαδούς του heavy metal. Έχουν βγει φυσικά πολύ αξιόλογες δουλειές από συγκροτήματα, όμως απ’ ότι φαίνεται, επ’ ουδενί δεν συγκρίνονται με τις παλαιότερες δουλειές τους. Συνεχίζεται με μεγαλύτερη ένταση το φαινόμενο, τα συγκροτήματα να γράφουν δίσκους που απλά να βγαίνουν με αυτόματο πιλότο, ίσα-ίσα για να τους δώσουν την ευκαιρία/αφορμή να περιοδεύσουν. Αν παρατηρήσει κανείς, τα τραγούδια που γράφονται τα τελευταία χρόνια, είναι καθαρά προσανατολισμένα σε live καταστάσεις, δηλαδή πολλή ενέργεια στο κουπλέ και ρεφρέν «λα-λα-λα» για να τραγουδά ο κόσμος από κάτω. Αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό ή κακό, είναι όμως μαζική παραγωγή και ομογενοποιεί τη μουσική.
Στις λίγες πραγματικά μεγάλες κυκλοφορίες που είχαμε μέχρι στιγμής, οι IN FLAMES πάλι δίχασαν τον κόσμο, οι AMON AMARTH έβγαλαν πραγματικά καλό δίσκο, χωρίς όμως να γίνει και κανένας πανικός, οι ARCH ENEMY έβγαλαν ένα άλμπουμ που μοιάζει με τα προηγούμενα, αλλά ο κόσμος δείχνει να ξύπνησε και τους κράζει τώρα και για τις παλιότερες δουλειές τους, οι WHITESNAKE ήταν σαφώς κατώτεροι από το “Good to be bad”, οι QUEENSRYCHE καλύτερα να μην το σχολιάσουμε, οι SEPTIC FLESH έβγαλαν καλή δουλειά, αλλά ίσως την έχουν παραφορτώσει με την ορχήστρα και την υπερβολική «αγριάδα» στα φωνητικά που θεωρώ ότι ήταν περιττή. Οι THE HAUNTED συνέχισαν ποιοτικά και με διαφορές στον ήχο τους, κάνοντας ένα βήμα παραπέρα και είναι πολύ μεγάλη τους μαγκιά. Προσωπικά περίμενα πολύ περισσότερα από τους DREDG, βρίσκω ελεεινή την προσπάθεια να βγουν λεφτά από τον Chuck Schuldiner μία ακόμα φορά με τα deluxe editions του “Human” και του “The sound of perserverance”, περίμενα πολύ περισσότερα από τους CHILDREN OF BODOM και τους CAVALERA CONSPIRACY, αλλά και τους SYMFONIA που είχε ονόματα που γουστάρω πάρα πολύ, αλλά αποδείχθηκαν κατώτεροι των προσδοκιών. Οι HELL έχουν δημιουργήσει στο εξωτερικό έναν πανικό, αλλά δεν βρίσκω το λόγο για την τόσο μεγάλη έκταση που έχει πάρει αυτό το retro κίνημα με τις μπάντες που παίζουν NWOBHM και αντιγράφουν τους MERCYFUL FATE.
Εξαιρετικό το “The unforgiving” των WITHIN TEMPTATION, όπως και το άλμπουμ των FOR ALL WE KNOW, σαφώς κατώτερο του αναμενομένου το “You only live twice” των PAIN, σταθερά καλοί οι AMORPHIS, μάλλον ξεπεσμένοι οι HAMMERFALL με το “Infected”. Δεν απογοητεύουν για μία ακόμα φορά οι PRIMORDIAL, ενώ ο UDO αν συγκρίνει κανείς το “Rev-raptor” με το “Blood of the nations”, βρίσκεται χιλιόμετρα πίσω. Να πω τώρα για τους MORBID ANGEL; Ας το αφήσουμε ασχολίαστο καλύτερα και να πω για τους SYMPHONY X που έβγαλαν έναν ακόμα εξαιρετικό δίσκο (όχι καλύτερο της καριέρας τους, αλλά σίγουρα εξαιρετικό) και για τους SEPULTURA που δεν έχουν σχέση με το μακρινό παρελθόν τους, αλλά παίζουν τίμια και ικανοποιούν τους λιγοστούς σε σχέση με παλιά οπαδούς τους. Με κούρασε αφόρητα ο Devin Townsend με δύο δίσκους ταυτόχρονα, οι POISONBLACK υπήρξαν ευχάριστη έκπληξη αφού το “Drive” είναι ότι πιο κοντά στους SENTENCED έχουν κάνει και όχι τόσο ξενέρωτο όσο οι προηγούμενοι δίσκοι τους, οι RHAPSODY OF FIRE, με δύο full length κι ένα EP σε έναν χρόνο, ήταν λογικό να παρουσιάσουν κάμψη, σταθερά καλοί οι COMMUNIC, αλλά απ’ ότι φαίνεται κόλλησαν σε ένα συγκεκριμένο ύφος και δεν πρόκειται να κάνουν το «μπαμ» που περιμέναμε από αυτούς και οι SAXON παρουσιάζονται για μία ακόμη φορά αξιοπρεπέστατοι σε στούντιο δίσκο, αλλά κι αυτός θα έχει την τύχη των προηγούμενων αφού δεν θα τον αγοράσει ούτε το 1/4 όσων θα τους παρακολουθήσει στα live τους.
Αυτή είναι μία συνοπτική εικόνα του heavy metal ήχου μέχρι στιγμής με το πρώτο εξάμηνο να έχει ολοκληρωθεί. Περιμένουμε τους επόμενους μήνες δίσκους από TRIVIUM, OPETH, DREAM TREATER, EDGUY, MACHINE HEAD, ANTHRAX, LACUNA COIL, MEGADETH ελπίζοντας ότι το κλείσιμο του 2011 θα είναι σαφώς ανώτερο από το ξεκίνημά του και να μπορούμε να μιλάμε για καλούς δίσκους κι όχι μόνο για τα live που γίνονται…
Σάκης Φράγκος
