Η Γερμανική σκηνή από τα μέσα της δεκαετίας των 80’ς, που παρέλαβε την σκυτάλη από την βρετανική, αποτέλεσε την μεγάλη δύναμη της Ευρώπης και σημείο αναφοράς σχεδόν σε όλα τα είδη του metal. Τα τελευταία χρόνια όμως δείχνει να έχει επαναπαυτεί στις δόξες του παρελθόντος και να τεντώνεται νωχελικά στο άλλοτε λαμπερό χρυσό ανάκλιντρο της, το οποίο πλέον διακατέχεται από μία «αρρωστημένη» θαμπάδα. Τα νέα συγκροτήματα αδυνατούν να δώσουν μια νέα ώθηση, ενώ τα παλιά ονόματα στη καλύτερη των περιπτώσεων θα ηχογραφήσουν δίσκους που θα παρέχουν μια ασφάλεια γύρω από την ιστορία τους, χωρίς να εμπνέουν παράλληλα τις νέες γενιές. Οι δισκογραφικές εταιρίες, που εδρεύουν στο σύνολό τους στην Γερμανία, δεν ρισκάρουν και προτεραιότητα τους είναι να δουν πιο είδος πουλά περισσότερο και απλά να υπογράψουν όποιο συγκρότημα ανήκει στο συγκεκριμένο είδος, ανεξάρτητα αν αξίζει να έχει δισκογραφικό συμβόλαιο. Ο γίγαντας παραπαίει!!
Το 2010 όμως που επιφύλαξε μια τεράστια έκπληξη. Φυσικά δεν εννοώ τον εκπληκτικό δίσκο των ACCEPT, γιατί αν έχεις 10 χρόνια να ηχογραφήσεις νέα τραγούδια αλίμονο αν δεν ήταν καλός. Ούτε το “7th Sinners” των λατρεμένων HELLOWEEN, καθώς είναι ένα από τα ελάχιστα γερμανικά συγκροτήματα που συνεχίζουν να προσφέρουν καλές δουλειές. Η τεράστια έκπληξη ήταν ένα συγκρότημα από την Βαυαρία, με το επιβλητικό όνομα ATLANTEAN KODEX.
Οι ATLANTEAN KODEX δισκογραφικά ξεκίνησαν το 2007 με ένα τραγούδι, το “The Hidden folk”, σε ένα split μαζί με τους Αμερικανούς VESTAL CLARET. Την ίδια χρονιά κυκλοφορούν το πρώτο τους demo EP (περιέχει 4 τραγούδια). Ύστερα από ένα ακόμη EP και ένα live (!!!) δίσκο, το 2010 κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο, “The golden bough”, ενώ ακολούθησε ένα ακόμη live. Εμείς όμως θα σταθούμε στο “The golden bough”.
Η πρώτη μου μεγάλη έκπληξη είχε να κάνει με το είδος που αρέσκονται οι Βαυαροί, epic / doom, ένα είδος που ακόμα και τις χρυσές εποχές της γερμανικής σκηνής το άκουγες σπάνια. Η δεύτερη έκπληξη ήταν το πόσο εύκολα ευχαριστήθηκα μεγάλης διάρκειας τραγούδια από την πρώτη ακρόαση, χωρίς να κάνει ο δίσκος κοιλιά σε κανένα σημείο, σε σύγκριση με τα γνωστά συγκροτήματα του είδος (εξαιρούνται οι CANDLEMASS). Η παραγωγή θα μπορούσε να ήταν καλύτερη, αλλά είμαι από τους λίγους ακροατές που υποστηρίζω ότι αν τα τραγούδια έχουν ποιότητα δεν χρειάζεσαι μια άψογη παραγωγή για να αναδείξει τα θετικά και να «καλύψει» τα ελαττώματα τους. Για την ακρίβεια λειτουργεί υπέρ τους, καθώς κατά την ακρόαση συνειδητοποιείς ότι τα αρνητικά τους είναι ελάχιστα. Ο δίσκος περιέχει 7 τραγούδια, ένα intro και outro, μέσης διάρκειας άνω των 8 λεπτών. Οι επιρροές τους ποικίλες, ξεκινώντας από κλασσικά ονόματα όπως MANOWAR, BATHORY έως αμερικάνικο power των 80’ς. Το hit του δίσκου είναι το 15λεπτο έπος “A prophet in the forest” που ίσως θα μπορούσα να αφιερώσω όλο το άρθρο απλά περιγράφοντας το, δίνοντας παράλληλα μια πλήρης εικόνα της μουσικής των ATLANTEAN KODEX. Επικό, doom, μελωδικό, με δεμένο ήχο και υπέροχους στίχους!!! Ειδικά από το 09:39’’ τα παλληκάρια φτάνουν στο υπέρτατο επίπεδο doom θυμίζοντάς μου μέχρι και EMPYRIUM από το “A wintersunset…”.
O δίσκος άνετα συγκαταλέγεται στα καλύτερα του είδος, θυμίζοντας τις εποχές που το γερμανικό metal καθοδηγούσε και δεν περίμενε τις εξελίξεις να το προλάβουν. Δυστυχώς το συγκεκριμένο μουσικό είδος των Βαυαρών ποτέ δεν ήταν εμπορικό, ώστε να σταθεί ικανό το συγκρότημα από μόνο του να ταρακουνήσει τον νωχελικό γίγαντα από τον ύπνο του. Αλλά καταλαβαίνεις ότι παρά την παρακμή της γερμανικής σκηνής, είναι ικανή να βγάλει από τα σπλάχνα της φοβερούς δίσκους και να κάνει την μεγάλη έκπληξη και το σημαντικότερο επιτέλους ακούς ξανά ένα νέο γερμανικό συγκρότημα που έχει τις προϋποθέσεις να γίνει σπουδαίο!!! Στις 3 Δεκεμβρίου έχουν κλείσει για μια εμφάνιση στην Αθήνα…ελπίζω να μείνω άφωνος για μια ακόμη φορά.
Παναγιώτης Δημητρόπουλος
