Πιστεύω ότι κάποτε θα πρέπει να μπούμε στον κόπο να ανοίξουμε μία κουβέντα αναφορικά με το black metal τη σημερινή εποχή, πώς το αντιλαμβάνεται ο κόσμος, πού το βλέπει να κινείται ως ήχο και αν νιώθει ότι πραγματικά τον εκφράζουν οι δουλειές, που κυκλοφορούν. Ακόμη μεγαλύτερη κουβέντα οφείλει να γίνει για το ελληνικό black metal και αν ο κόσμος πραγματικά πιστεύει ότι υπάρχει ελληνική σκηνή… Δεν το εννοώ τόσο με τον αριθμό (αξιόλογων) σχημάτων, όσο πολύ περισσότερο ως ξεχωριστός ήχος μέσα στο γενικότερο ύφος του black metal;
Προσωπικά αισθάνομαι ένα τεράστιο κενό στο συγκεκριμένο είδος μουσικής, με μεγάλη εξαίρεση τους Αμερικανούς NEGATIVE PLANE, για τους οποίους πολύ ορθά τα γράφει και τα λέει ο Λευτέρης Τσουρέας σε άλλο μέρος του site, και περιμένω μία στο τόσο κάποιο από τα παλιότερα ονόματα να βγάλει δίσκο, είτε πρόκειται για τους πιο παραδοσιακούς MARDUK, είτε όπως πέρυσι με τους πολυαγαπημένους μου MASTER’S HAMMER, είτε για τους κορυφαίους Έλληνες black metallers NERGAL. Από εκεί και πέρα υπάρχουν καλά και ενδιαφέροντα σχήματα – ορισμένα ελληνική επίσης – τα περισσότερα όμως δείχνουν χωρίς ταυτότητα, χωρίς ουσία και κυρίως χωρίς φιλοσοφία. Το black metal στα δικά μου μάτια είναι κάτι παραπάνω από μουσική. Η μουσική είναι σε κάθε περίπτωση η ουσία – μην καταλήξουμε σαν τους Γερμανούς με λίγα λόγια – αλλά δεν είναι τα πάντα. Οι Βραζιλιάνοι MYSTIFIER μουσικά δεν ήταν και το καλύτερο συγκρότημα του κόσμου, ή μήπως ήταν οι Καναδοί BLASPHEMY, υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι ωστόσο για τους οποίους θεωρούνται από τα κορυφαία ονόματα της σκηνής (τουλάχιστον της black metal σκηνής που αναγνωρίζω και γνωρίζω εγώ) … εσείς μπορεί να ξεκινήσατε με τους THORNS ή να πιστεύετε ότι ο Snorre έχει συνθέσει μέρη του “De mysteriis dom Sathanas”. Εγώ, δεν ξέρω! Απλά δεν θυμάμαι ΠΑΛΙΑ, όταν ζούσε ο Euronymous, να βγαίνει κάποιος και να υποστηρίζει κάτι τέτοιο. Τελικά τι ισχύει; Ή είμαι υποχρεωμένος να πιστέψω τον Snorre, ο οποίος είναι αποδεδειγμένα ψεύτης; Ή καλούμαι να πιστέψω ένα-δύο συντάκτες που απροκάλυπτα προπαγανδίζουν τέτοια πράγματα τα τελευταία δέκα χρόνια σε σημείο, που έχουν δημιουργήσει δικούς τους οπαδούς και έχουν θρέψει πεποιθήσεις; Ας μιλήσουμε για τους NERGAL καλύτερα.
Το “Absinthos” ήταν μονάχα η αρχή της επιστροφής των NERGAL. Και μιλάμε για μεγαλειώδη επιστροφή, αφού στα αυτιά μου – ενός οπαδού του σχήματος από το πρώτο τους demo (“In the name of Nergal” – 1992) – ακούγονται ισχυρότεροι από ποτέ άλλοτε. Οι NERGAL ρίσκαραν, για όσους τους γνωρίζουν, πέτυχαν και δικαιώθηκαν για τις επιλογές τους. Όταν αποφασίζουν μετά από 20 περίπου χρόνια ύπαρξης της μπάντας, να πάρουν μόνιμο κιθαρίστα, να βάλουν στην άκρη τα πλήκτρα (ο ήχος τον οποίων από ένα σημείο και μετά ήταν σήμα κατατεθέν γι’ αυτούς), να πάρουν τραγουδιστή και να συγκεντρωθεί ο Antipatros μονάχα στο μπάσο (και τι μπάσο φίλοι μου!!!), τότε θέλει πραγματικά κότσια για να μην πω αυτό που σκέφτομαι! Ξέρετε όμως για ποιο λόγο πέτυχαν; Μίλησα με τον Παναγιώτη (Antipatros) για το δίσκο και δεν μου έκανε καμία εντύπωση ο ενθουσιασμός με τον οποίο μιλούσε για τη μπάντα και το δίσκο. Ο Παναγιώτης έτσι μιλούσε για τους NERGAL και το 1992 και το 1993. Τον θυμάμαι! Πέτυχαν διότι οι NERGAL αποτελούν ένα κομμάτι της ζωής του Παναγιώτη και του Γρηγόρη (EXPULSION ANGEL). Δεν έχουν πρόβλημα να βάλουν στην άκρη προσωπικούς εγωισμούς ή ιδέες, για το καλό της μπάντας. Και εδώ παίζουν στα σίγουρα, αφού στην κιθάρα τους συνοδεύει η «παλιά καραβάνα» Βασίλης Ζόμπολας (και που δεν έχει παίξει… ROTTING CHRIST, WAMPYRE SHADOW WOLF, SOULSKINNER και καμιά 20αριά ακόμη γνωστές μπάντες) και τα φωνητικά έχει αναλάβει ο γνωστός από τους KAWIR, Porphyrion. Και για να αφήσει φίλοι μου ο Antipatros τα φωνητικά, να παραδώσει τη σκυτάλη του μικροφώνου των NERGAL, τότε κάτι ιδιαίτερο πρέπει να παίζει… Ακούστε απλά τις φωνές στο “Saetan 666” και θα καταλάβετε. Ακούστε όμως και το μπάσο… παραμορφωμένο, κανονικό… ένας χαμός από μπάσο στο συγκεκριμένο CD.
Γούσταρα τρελά την κυκλοφορία τους, διότι οι στίχοι είναι στα ελληνικά – σύντομοι και περιεκτικοί, η ατμόσφαιρα δημιουργείται φυσιολογικά, κυρίως μέσα από τη μουσική και τα απίστευτα φωνητικά, ενώ η παραγωγή θεωρώ ότι είναι υποδειγματική για το ύφος (σε μερικά σημεία προσωπικά θα γούσταρα τα φωνητικά λίγο πιο δυνατά στην τελική μίξη, ωστόσο αυτό είναι ξεκάθαρα προσωπικό βίτσιο και όχι κριτική).
Κλείνοντας ας ενημερώσω τον κόσμο για το «Μεσαίωνας» split που έβγαλαν με τους LYKAIONAS και το οποίο περιλαμβάνει επίσης καταπληκτικό υλικό από πλευράς NERGAL, ενώ τον Οκτώβριο του 2011 αναμένεται από την Bowel Of Noise Records το “Diavolou stigma” CD, το οποίο θα περιλαμβάνει τα 7” των NERGAL αλλά και τη ζωντανή τους εμφάνιση στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ως support στους Ιταλούς MORTUARY DRAPE.
8 / 10
Μίλτος Λυμπιτσούνης
