Sweden Rock Festival Sölvesborg, 8 – 12 Ιουνίου 2011.
Πέμπτη συνεχόμενη φορά λοιπόν στο SRF, πιστός στη παράδοση που μας θέλει κάθε χρονιά αρχές Ιουνίου να απολαμβάνουμε ένα από τα καλύτερα φεστιβάλ της Ευρώπης. Για μένα το SRF, όπως και κάθε μεγάλο φεστιβάλ, είναι πάντα ένα σχολείο, ένα πενθήμερο στο οποίο πας και ζεις σε μια διαφορετική πραγματικότητα, σε έναν πολιτισμένο κόσμο, σε μια οργανωμένη rock κοινωνία, μακριά από τις συνηθισμένες φαυλότητες της Ελληνικής νοοτροπίας και κακομοιριάς. Για να γίνω πιο σαφής και πιο επιθετικός -εάν θέλετε-, εδώ δεν συναντάς την φασιστική νοοτροπία του “εσύ είσαι φλώρος γιατί ακούς CRASHDIET” ή εκφράσεις τύπου “μουσική για κομμωτήρια και κοριτσάκια” εάν γουστάρεις π.χ. MR. BIG. Αυτά τα φασιστικού τύπου υβρίδια υπάρχουν και καλλιεργούν την άρρωστη νοοτροπία τους εδώ στην κακομοιριά της Ελλάδας. Εκεί είτε γουστάρεις THIN LIZZY, είτε GRAVE DIGGER, είτε DIMMU BORGIR είσαι απλά ροκάς και μέλος της ίδιας οικογένειας! Για αυτό γουστάρω να πηγαίνω εκεί και να απολαμβάνω κάθε χρόνο για τέσσερις ημέρες μουσική, ξενοιασιά και πάνω από όλα σεβασμό.
Φέτος, οι διοργανωτές αποφάσισαν να μεγαλώσουν ακόμα περισσότερο τον χώρο του φεστιβάλ και έτσι πρόσθεσαν ακόμα μια μεγάλη έκταση στο συναυλιακό τοπίο, στην οποία τοποθέτησαν λούνα παρκ, μια τεράστια ακόμα rest area και περισσότερα περίπτερα, ανάμεσα στα οποία ξεχώριζε η τεράστια νταλίκα της Harley Davidson, αλλά και αυτό της Volvo η οποία είχε βάψει τα αμάξια της με τα σήματα και χρώματα του φεστιβάλ, διότι ήταν χορηγός του SRF!. Από την άποψη των σκηνών δεν είχαμε σοβαρές αλλαγές, ZEPPELIN, SWEDEN, ROCK, FESTIVAL και η πιο μικρή από όλες ήταν η ROCKKLASSIKER που φιλοξενούσε τις πιο μικρές μπάντες και γινόντουσαν τα καλύτερα πάρτυ εκεί! Φυσικά όπως κάθε χρόνο στον περιβάλλοντα χώρο του φεστιβάλ υπήρχε ένα “Μοναστηράκι” με ότι βάζει ο νου σας να μπορείτε να αγοράσετε, αλλά και αφού περάσει κανείς την είσοδο, ανάμεσα στις σκηνές τα περίπτερα με απίθανα φαγητά ή ρούχα, ή cd, ήταν άφθονα! Η οργάνωση κάτι παραπάνω από τέλεια φυσικά και την Τετάρτη 8 Ιουνίου το πάρτυ ξεκίνησε!
8/6/2001
Η πρώτη μέρα πάντα αρχίζει απογευματάκι(είναι μισή δηλαδή γιατί οι άλλες ξεκινάνε από τις 11 το πρωί) και πραγματοποιείται στον μισό χώρο του SRF.
Το φεστιβάλ το άνοιξαν, λοιπόν, οι SEVENTRIBE, οι οποίοι είχαν κερδίσει την θέση τους μετά από ψηφοφορία σχετικά με ποια ανεξάρτητη μπάντα θα ξεκινούσε το φετινό SRF. Επί σκηνής ήταν κάπως περιέργοι θα έλεγα, πολυμελής μπάντα, ντυμένοι με άσπρα παντελονάκια και ροζ πουκάμισα, αλλά και με έναν τύπο να φορά μια αλογοκεφαλή και να κόβει βόλτες επάνω στην σκηνή. Μουσικά ήταν ένα υβρίδιο SLIPKNOT με κάποια hip hop στοιχεία, αλλά εμένα δεν μου έκαναν καμιά εντύπωση και γρήγορα αποχώρησα από την Zeppelin stage προς αναζήτηση κάποιου πιο ενδιαφέροντος θέματος να ασχοληθώ!
Λίγο αργότερα στην Sweden stage, οι RHINO BUCKET, μου τράβηξαν την προσοχή καθώς ποτέ στο παρελθόν δεν είχε τύχει να τους δω. Δεν μπορώ να πω πως ενθουσιάστηκα κιόλας με το αλά AC DC rock στυλ τους, κάπως άνευροι ήταν, αλλά οκ. Στο μεταξύ ο καιρός είχε αρχίσει να συννεφιάζει και αυτό καλό σημάδι δεν ήταν ομολογώ! Αλλά από την άλλη, όταν είσαι σε ένα τέτοιο φεστιβάλ, όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι.
Επόμενος σταθμός, CRASHDIET! Είναι από τις καλύτερες νέες μπάντες αυτή τη στιγμή στον πλανήτη και περιμένουν την ώρα για το μεγάλο break! Ο κόσμος μαζεύεται μπροστά στην Sweden stage, και η σκηνή παίρνει στην κυριολεξία φωτιά, αφού οι Σουηδοί neo-glam rockers χρησιμοποιούν μπόλικες φωτιές στο show τους! Περίπου 10.000 κόσμος τρώει από τα χέρια τους, σε μια εξαιρετική εμφάνιση της μπάντας, που δικαιολογεί 100% την μέχρι σήμερα φήμη τους! Έπαιξαν ένα απολαυστικό best of και από τα τρία άλμπουμ τους, αποθεώθηκαν, το διασκέδασαν, μας διασκέδασαν και αποχώρησαν αφήνοντάς μου τις καλύτερες εντυπώσεις! Thumbs up!
Παράλληλα έπαιζαν οι BLACK VEIL BRIDES, που ατυχώς τους έχασα, αλλά άκουσα πολύ καλά σχόλια για το goth/glam metal που παίζουν. Δεν με απασχόλησαν οι FIVE HORSE JOHNSON και NECRONAUT διότι είχε αρχίσει να ρίχνει ..παπάδες και προτίμησα να μείνω στεγνός και έτοιμος για HARDCORE SUPERSTAR! Τι στεγνός δηλαδή που άνοιξαν οι ουρανοί και έγινε πανικός με αποτέλεσμα να οπισθοχωρήσουμε ατάκτως στα backstage και να τους χάσω!!! Παρόλο το χαμό, τα θηρία βγήκαν και έπαιξαν και μάλιστα σχολιάστηκε με τα καλύτερα λόγια η απόδοση τους! Ήταν όμως άτυχοι για έπαιξαν εν μέσω ισχυρότατης βροχής και σίγουρα πολύς κόσμος που είχε έρθει να δει τους headliners της βραδιάς, αναγκάστηκε να φύγει. Πάντως γύρω στους 6-7.000 ήρωες έμειναν πιστοί και αποθέωσαν την μπάντα που έδωσε ένα πολύ καλό show, όπως μάθαμε την επόμενη μέρα. Sorry, αλλά με τέτοια βροχή δεν περπατούσες με την καμία το ενάμιση χιλιόμετρο από τα backstage μέχρι την Sweden stage για να τους δούμε! Κρίμα!
9/6/2011
Ο ήλιος λάμπει στον Σουηδικό ουρανό, με κάποια σύννεφα πάντα να υπάρχουν, αλλά η χτεσινή καταιγίδα ανήκει στο παρελθόν και έτσι με τον καφέ ανά χείρας, έντεκα ακριβώς δίνουμε το παρόν!
Την μέρα ξεκινάνε οι OZ!! Ναι, καλά διαβάσατε, οι OZ!! Οι πιο παλιοί σίγουρα τους θυμάστε! Κλασσικό heavy metal, καλοπαιγμένο, μια πολύ καλή αρχή για την μέρα μας με το “Fire in the brain” να είναι highlight! Στην συνέχεις μας υποδέχονται οι DUFF McKAGAN’S LOADED, εξαιρετικοί επί σκηνής, ενεργητικοί πολύ και με τον Duff, παρά το πρωινό του πράγματος να έχει πολλά κέφια! Ωραίο live βασισμένο στα δικά τους άλμπουμ, μας άφησε ωραίες αναμνήσεις το χύμα rock n’ roll τους αλλά και το ενίοτε metal που έπαιξαν! Ωραία πράματα! Τους THE HAUNTED ελάχιστα τους είδα, διότι στην Festival stage, ανέβηκαν οι Αμερικάνοι 
BUCKCHERRY και δεν υπήρχε η παραμικρή περίπτωση να τους χάσω! Μπάντα με απίστευτη ιστορία, μεγάλο come back, διανύουν μια δεύτερη περίοδο επιτυχίας και μπροστά σε καμιά 15αριά χιλιάδες κόσμο έδειξαν πως επί σκηνής είναι ακόμα καλύτεροι! Ενέργεια, πάθος, ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα, party attitude και μια χαρά!!! Φυσικά το φινάλε ήταν με το Crazy bitch! Βλέποντας BUCKCHERRY δεν είδα Dan Reed Band αλλά δεν θα σκάσω κιόλας… Η ώρα έχει πάει τρεις. Ιδού το ερώτημα… Joan Jett ή CLUTCH; Ε φυσικά Joan Jett, αφού πια είναι ελάχιστες οι εμφανίσεις της εκτός Αμερικής! Η αγριόγατα λοιπόν με το πιο γλυκό χαμόγελο, επί σκηνής και το punk rock n’ roll της πάει κι έρχεται σαρώνοντας όλο το φεστιβάλ! Η τύπισσα επί σκηνής είναι άλλο πράμα!! Φυσικά παίζει όλα τα κλασσικά της τραγούδια και επιπλέον τραγούδια από RUNAWAYS, αστειεύεται με τους cameramen, ο κόσμος την αποθεώνει, αυτή μοιράζει χαμόγελα, και μοιάζει σαν εξημερωμένο άγριο θηρίο που απολαμβάνει το χειροκρότημα! Μεγάλη εμπειρία να την βλέπει κανείς live! Εβδομήντα πέντε λεπτά άψογου punk / hard rock!
Τρέχω για μισή ώρα στους AOR θεούς FM, που είναι στην Zeppelin stage, δεν τους ευχαριστιέμαι πολύ όμως, γιατί στην Festival πάλι πίσω, ανεβαίνουν οι QUEENSRYCHE και όπως και να το κάνουμε πάω να τους δω και αυτούς. Μ… ναι, τους είδα όσο άντεξε η καρδούλα μου, γιατί όσο παίζανε τα παλιά ήταν όλα μια χαρά, όταν αρχίσανε τα καινούργια, ξαφνικά βρε παιδιά μου νύσταξα! Περίεργο πράμα! Και έχω την εντύπωση πως νύσταξαν και οι υπόλοιποι 20.000 που ήταν μπροστά από την festival stage! Σύμπτωση; δεν νομίζω! Ο Tate δεν μπορώ να πω πως ήταν και στα καλύτερα του και συνολικά μάλλον έπρεπε να μείνω στους FM οφείλω να ομολογήσω! Στην συνέχεια, MOONSPELL, δεν πήγα, αλλά πήγα ACCEPT διότι, δεν έχει διότι! Οι ACCEPT είναι σε τρελή φόρμα και δεν τους χάνεις, ειδικά όταν παίζουν σε μεγάλα φεστιβάλ. Απλά πράματα! Οι τύποι τσάκισαν κόκαλα! Εάν τους γουστάρατε μια στο Gagarin, εδώ σε μεγάλη σκηνή (Rock) και με 20.000 τρελούς από κάτω, φανταστείτε τι έκαναν!!! Heavy metal to the bone και αποθέωση! Οι ACCEPT του 2011 είναι άπαιχτοι! Τρέχω για THE CULT! Παίζουν στην Festival stage και με εντυπωσιάζουν και αυτοί, αφού παρά τα κιλάκια του ο Ashbury είναι σε τρομερή φόρμα! Πολύ καλοί και αυτοί, όχι εντυπωσιακοί, αλλά καλοί!
Στην συνέχεια, πίσω στην Rock stage, ο Αετός έχει ήδη στηθεί και δεσπόζει στον χώρο! Τα φώτα σβήνουν και μια από της πιο εμβληματικές φιγούρες του heavy metal, επί μιάμιση θα σαρώνει το Sweden rock κάνοντας headbanging, η μπάντα του θα ξερνά καυτό μέταλλο, το ένα all time classic μετά το άλλο και o κόσμος θα ξεχάσει το τι συμβαίνει γύρω γύρω από την πόρωση! Οι SAXON είναι ότι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί σε ένα μεγάλο φεστιβάλ! Χρειάζεται να πω κάτι άλλο; Ατυχείς οι εξαιρετικοί MORBID ANGEL που παίζουν την ίδια ώρα μαζί τους! Όσο για τους χαβαλέδες G WAR, ναι, θα ήθελα να τους δω τι κάνουν επί σκηνής, αλλά δεν μπορούσα να αφήσω SAXON για να δω G WAR!! Οπότε και αυτούς τους έφαγε το μαύρο το σκοτάδι!
Η ώρα πήγε έντεκα όμως, και ώρα για JUDAS PRIEST που ήταν headliners της μέρας! Πολύ καλοί για ακόμα μια φορά, εξαιρετικοί επί σκηνής, ο Halford σε καλή κατάσταση, αν και στην Αθήνα εδώ που τους ξαναείδα μου άρεσαν πιο πολύ, δεν μπορώ να πω κάτι κακό για την εμφάνιση τους στην Σουηδία. Set best of, σαν μια γροθιά όλη η μπάντα, απλά ιδανικοί headliners! Μια τέλεια μέρα έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο! Κουρασμένοι και εξαντλημένοι πήραμε την άγουσα για τα αποδυτήρια!
10/6/2011
Έντεκα και τριάντα ακριβώς, είχα πάρει καφέ, είχα ξυπνήσει, είχα ετοιμαστεί, είχα σενιαριστεί και ήμουν φάτσα κάρτα στην Zeppelin stage για να δω HOUSTON! Θα μου πείτε τι τρέλα σε βαράει και σένα ρε φίλε; αλλά τι να κάνω που ένας από τους βασικότερους λόγους που πήγα και φέτος εκεί πάνω ήταν αυτοί εδώ οι νέοι ηγήτορες του AOR ήχου; Έτσι λοιπόν, να ‘μαι μπροστά στην σκηνή περιμένοντας να δω την μπάντα που κατά την γνώμη ήταν η νο1 έκπληξη του 2010!! Μελωδικό hard rock και AOR first class, ένας κιθαρίστας Blackmore -wannabe (εντελώς όμως!) και μια μπάντα βγαλμένη από τις καλύτερες 80s αναμνήσεις μας, με υπερσύχρονο ήχο όμως και άψογη παρουσία, ήταν η ανταμοιβή μου για τον ενθουσιασμό που έχω τόσο καιρό τώρα για τους HOUSTON! Τεράστια ελπίδα από ένα συγκρότημα που ανακατεύει άριστα τον Σκανδιναβικό μελωδικό ήχο των EUROPE με το AOR / hard rock των 
πρώιμων BON JOVI. Εάν δεν τους ξέρετε, εσείς χάνετε! Αυτή ήταν η ιδανική αρχή για την τρίτη μας μέρα! Στην συνέχεια, είχα την περιέργεια να δω τους STEELHEART, και έτσι αγνόησα τους AGENT STEEL. Ατυχώς οι STEELHEART δεν έχουν πια εκείνο το κεφάτο hair metal στοιχείο που τους; χαρακτήριζε στα πρώτα τους χρόνια και δεν μπορώ να πω πως με ενθουσίασαν. Πιο πολύ καθόσουν να τους δεις από περιέργεια παρά σε άγγιζε η μουσική τους! Κρίμα γιατί περίμενα κάτι παραπάνω. Βέβαια όλα τα γνωστά τους τραγούδια παίχτηκαν με αποκορύφωμα το “She’s gone”, αλλά ρε παιδί μου κάτι έλειπε… Η ώρα περνά και στις 13.30 τρέχουμε στην Festival stage διότι οι καθηγητές μουσικής έχουν ήδη αναλάβει δράση! Οι Mr. BIG είναι εδώ! Με την original σύνθεση τους, τεχνοκρατικοί, κεφάτοι, επιδειξιομανείς, ενθουσιώδεις και φυσικά άψογοι στα πάντα δεν άφησαν κανέναν μας με το παραμικρό παράπονο! Τέλειο set list, ένας Eric Martin έφηβος στην κυριολεξία, σε κάνουν να σκέφτεσαι πόσο πολύ αξίζει τον κόπο να κάνεις τέτοια μακρινά ταξίδια για να δεις αυτά τα συγκροτήματα! Εμπειρίες! ICED EARTH, EVERGEY δεν είναι από τις προτεραιότητες μου, αν και τελικά είδα τους πρώτους να παίζουν εκκωφαντικά δυνατά μπροστά σε πολλές χιλιάδες κόσμο να τους υποστηρίζει. Αντιθέτως λίγος σχετικά κόσμος ήταν στους ALIEN στην Rockklassiker stage, περίπου 3.000 άτομα, ανάμεσα τους και εγώ! Πού θα ξανάβλεπα ποτέ στην ζωή μου τους AORάδες Σουηδούς; Εμφανώς γερασμένοι αλλά παιχταράδες οι ALIEN παρέδωσαν μαθήματα μελωδικού ήχου και εγώ έχω να λέω πως τους είδα! Επόμενοι… DOWN, MUSTACHE, ELECTRIC WIZARD, STRYPER! Αυτά είναι! Για όλα τα γούστα μουσικές! Από τους τέσσερις, τους τρεις τους έχω ματαδεί! Ποιος λοιπόν ήταν ο τυχερός; Μαντέψτε!! Έλα, λίγο ακόμα… Μα ακόμα πετάνε Βίβλους στον κόσμο!!! Ο γιές! “To hell with the devil”, Soldiers under command”, “Calling on you”, “Honestly””, “The rock that makes me roll”, “Heaven 
and hell” (εις μνήμην R.J.Dio) και όλα τα hits τους και οι STRYPER παίζουν σαν να ξεκίνησαν τώρα την καριέρα τους! Πάααρα πολύ καλοί και τρομερά δημοφιλείς, παίξανε μπροστά σε τουλάχιστον 15.000 κόσμο! Ατυχώς και παρά τις προσπάθειες μου, δεν μπόρεσα να πιάσω μια Βίβλο! Για να πάμε στην συνέχεια στον Rob Zombie, που έπαιζε στην Festival stage. Πολλά σκηνικά, πολλά θεατρικά κόλπα, πολύ φασαρία, δεν ήταν καθόλου του γούστου μου η όλη φάση και βαρέθηκα πολύ γρήγορα, Αντίθετα το southern rock των DOC HOLIDAY ήταν πιο ευχάριστο αυτιά μου και το απόλαυσα πραγματικά. Το δίδυμο OVERKILL – HELLOWEEN ήταν ομολογώ πολύ ελκυστικό και μοίρασα το παιχνίδι ανάμεσα στους δυο, αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι οι HELLOWEEN ήταν πάρα πολύ καλοί, μάλλον οι καλύτεροι που έχω δει ποτέ! Με τους GHOST δεν τρελαίνομαι, οπότε η προσοχή μου στράφηκε στους headliners της βραδιάς τους WHITESNAKE που είχαν υποσχεθεί και εκπληξούλες. Από εκπλήξεις ομολογώ είχαμε μπόλικες! Α, παράπονο δεν έχουμε κανένα! Μας περιποιήθηκαν μια χαρά! Ο Coverdale προσπαθούσε να τραγουδήσει και όταν δεν στρίγγλιζε τραγουδούσαν τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας άψογα, σε μιάμιση ώρα συναυλίας είδαμε τρία σόλο κιθάρας και σόλο drums, αμέ, σύνολο εάν θυμάμαι καλά δέκα ολόκληρα τραγούδια και μόνο όταν στην σκηνή ανέβηκε ο Bernie Mardsen μαζί με τον Andrian Vandeberg ήταν μια ομολογουμένως ωραία στιγμή για τους WHITESNAKE. Γενικά όμως, πέντε χρόνια στο Sweden Rock, σίγουρα οι WHITESNAKE μαζί με τους GUNS & ROSES και τον συχωρεμένο τον Gary Moore ήταν τα χειρότερα headlining σχήματα που έχω δει.
11/6/2011
Τελευταία μέρα του φετινού SRF, αλλά είχε πολύ πράμα να απολαύσει κανείς σε συνδυασμό με την υπέροχη και ηλιόλουστη μέρα που μας επιφύλασσε! Να πω την αλήθεια ξεκινήσαμε με το καφεδάκι μας στο χέρι να δούμε την Lee Aaron, αλλά περνώντας από την Rockclassiker μας τράβηξε την προσοχή μια μπάντα που έπαιξε, σχεδόν unplugged διασκευές. Ήταν οι GODA GRANNAR, μια άγνωστη σε μένα Σουηδική μπάντα, η οποία είχε κόντρα μπάσο, αρμόνιο, κιθάρες, ακορντεόν, ένα τύμπανο και φωνητικά. Ε μα τι κέφι έκαναν με τις διασκευές που έπαιζαν δεν μπορώ να σας περιγράψω, έπαιξαν τα πάντα, από DEEP PURPLE, σε METALLICA, TWISTED SISTER, JUDAS PRIEST, SKID ROW και ό,τι άλλο θέλετε για να αρχίσει τέλεια η μέρα μας! Οι τύποι ήταν απολαυστικοί μάζεψαν πολύ κόσμο μπροστά τους και έγινε πραγματικά μεγάλο γλέντι! Μέχρι και encore δυο φορές έκαναν! Ιδανικό ξεκίνημα της μέρας μας! Τελικά πρόλαβα την metal queen στο encore της μόνο, μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις η αλήθεια είναι, αλλά δεν μπορώ να εκφράσω μια ολοκληρωμένη γνώμη για την εμφάνιση της. Τα σχόλια πάντως ήταν πολύ θετικά! Στην συνέχεια, πάμε στην μεγάλη σκηνή για να δω μια μπάντα για την οποία δεν είχα την καλύτερη άποψη διότι απλά δεν έτυχε εκτός από τα hit τους να γνωρίζω πολλά τραγούδια τους. Λάθος μου! Όταν οι THE HOOTERS ανέβηκαν στην σκηνή ανακάλυψα πως τελικά ήξερα και άλλα κομμάτια τους τα οποία απλά δεν είχα υπ’ όψιν μου πως ήταν δικά τους! Με άλλα λόγια πιάστηκα αδιάβαστος! Περίπου τριάντα χιλιάδες κόσμος τους αποθέωσε στην κυριολεξία, αυτοί έδωσαν το απόλυτο rock show, έπαιξαν όλα τα hit τους, είχαν τρομερή σκηνική παρουσία και γενικά εμένα με κέρδισαν για τα καλά! Δεν τους περίμενα τόσο δεμένους και τόσο ενεργητικούς! Αφού απολαύσαμε τους THE HOOTERS, ώρα για την επόμενη μπάντα που ήθελα πολύ να δω! Ώρα για τους τρελούς MOLLY HATCHET! Από μικρός μου είχαν πάντα τραβήξει την προσοχή με τα απίστευτα εξώφυλλα τους και την μεστή μουσική τους και επιτέλους ήρθε η ώρα να δω ένα από τα σπουδαιότερα Αμερικάνικα σχήματα του southern rock και όχι μόνο! BLACKFOOT , ZZ TOP έχω δει, MOLLY HATCHET, DOC HOLIDAY είδα φέτος, άντε και του χρόνου LYNYRD SKYNYRD να κλείσει το καρέ! Λοιπόν, μπότες, σπιρούνια, καουμπόικα καπέλα, μπόλικο ουίσκι, αμερικανόφατσες του νότου, πολλά μούσια και ο καθένας να ζυγίζει τουλάχιστον εκατό κιλά και άφθονο rock κι έχετε μια πλήρη εικόνα των MOLLY HATCHET! Play list best of και εδώ με αποθέωση την ώρα που έπαιζαν το επικό “The fall of the peacemakers”. Αυτά 
είναι live! Ride on λοιπόν και για την συνέχεια… Λίγο ANGEL WITCH, διότι έχουν τρομερή ιστορία οι τύποι, αλλά… 
Δεν έχει αλλά… Tonite the night will make history… και Rocking the paradise!! Κυρίες και κύριοι οι STYX στην festival stage και όλοι σε στάση προσοχής! Οι Αμερικάνικες μπάντες ξεχωρίζουν βρε παιδί μου, για το show που κάνουν, ακόμα και χωρίς σκηνικά και οι STYX σε αυτό είναι μάστορες, πόσο μάλιστα όταν έχουν και μια δισκογραφία πίσω τους ..μεγατόνων! Αστραποβρόντηξε η Festival stage και όταν ήρθε η ώρα του “Suite madame blue” η τρίχα κάγκελο! “Blue collar man”, “Renegade”, “Boat on the river”, “Too much time on my heads” και ο κατάλογος ατελείωτος. Τελειώνοντας το εκπληκτικό τους set, σκεφτόμουν πόσο τυχερός είμαι που πρόσθεσα και τους STYX στον κατάλογο των Αμερικάνικων θηρίων που έχω δει live.. (FOREIGNER, REO SPEEDWAGON, MEATLOAF, JOURNEY, Mr. BIG κλπ.). Θα πρόσθετα και τους KANSAS, των οποίων το set ακολούθησε, αλλά ρε παιδιά, δεν μου άρεσαν καθόλου! Λυπάμαι, αλλά τους βρήκα πολύ progressive και σοφιστικέ για τις έξι το απόγευμα και δεν με τράβηξαν! Όχι πως δεν τους σέβομαι, αλλά μετά τους STYX μου φάνηκαν απλά πολύ βαρετοί! Μια περασιά μόνο από τους RHAPSODY OF FIRE, αφού είχα την περιέργεια να τους δω live, άκουσα το αγαπημένο μου “Dawn of victory” και έφυγα με καλές εντυπώσεις από τους Ιταλούς. Οι BLACK LABEL SOCIETY δεν μου κάνουν καθόλου κλικ, ούτε το blues rock του Walter Trout, οπότε επόμενη στάση.. THIN LIZZY! Ξέρω τώρα τις αντιρρήσεις σας, ΟΚ. Αλλά επιτρέψτε μου να πω πως η μπάντα απλά ..γαμούσε! (Sorry!). Ήταν τέλειοι, έπαιζαν με φουλ τις μηχανές, ροκάρανε απίστευτα καλά, ήταν εκκωφαντικοί και με τρομερή ενέργεια πάνω στην σκηνή! Την αλήθεια την λέω και αμαρτία ουκ έχω. Η πιο συγκινητική στιγμή του φεστιβάλ; Η ώρα που έπεφτε το σούρουπο και ο Warton τραγούδησε το “Still in love with you”. Άναυδος ο φίλος σας από κάτω! Είναι αυτό που λέμε a moment in time! Στιγμές και συναισθήματα που σου μένουν στο μυαλό για πάντα! Για μερικά δευτερόλεπτα υπήρξε μια τεράστια σιωπή, και μετά η αποθέωση από σχεδόν 35.000 κόσμο! Ανατριχίλα!
Τέλος, ήρθε η ώρα του Ozzy! Εμφανώς γερασμένος, αλλά τρομερά αξιοπρεπής και με την φωνή του να μην χάνει, παρά σε ελάχιστα σημεία, μας έδωσε να 
καταλάβουμε πως η ψυχή μετρά πιο πολύ από τα χρόνια! Ο Gus G. ανέλαβε το βάρος για το πιο μεγάλο κομμάτι του show, αφού έτρεχε συνεχώς δεξιά – αριστερά στην σκηνή και γενικά ήταν άψογος στα κιθαριστικά του καθήκοντα! Εμένα ο κύριος Ozzy φρόντισε να με κάνει λούτσα από την κορφή μέχρι τα νύχια, αφού φαίνεται πως του έδωσα καλό στόχο στα photo pit όταν αποφάσισε να πάρει την μάνικα με τον αφρό, και μέχρι να αλλάξω ρούχα και να στεγνώσω, είδα και έπαθα! Ας είναι καλά ο άνθρωπος να μας χαρίσει τέτοιες μαγικές rock n’ roll βραδιές! Πολλά μπράβο στον Ozzy για το πάθος που έχει ακόμα για μουσική και για το ότι μας προσφέρει ακόμα!
Κάπου εδώ τελείωσε και η φετινή μας περιπέτεια στην Σουηδία! Αν άξιζε το κόπο; Πλάκα μου κάνετε! ROCK N’ ROLL FOREVER!
Δημήτρης Σειρηνάκης 
