8,5 / 10
Είχα υποδεχτεί, πριν από ένα μερικούς μήνες, με ανάμεικτα συναισθήματα την είδηση της συνεργασίας του John Arch με τον Jim Matheos. Από τη μία, ήμουν ελαφρώς απογοητευμένος διότι θα καθυστερούσε ακόμη περισσότερο η ήδη αργοπορημένη δουλειά των FATES WARNING όμως, από την άλλη, δεν γινόταν να μη χαρώ με την επιστροφή του John Arch και τη συνεργασία του με τον παλιόφιλο του Jim Matheos. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η παρουσία των υπόλοιπων μελών των FATES (με εξαίρεση φυσικά τον Ray Alder) αλλά και το γεγονός ότι ο Matheos προόριζε αρχικά αυτά τα κομμάτια για τη νέα δουλειά της σταθερής του μπάντας.
Να ξεκαθαρίσω κάτι από την αρχή: όσοι περιμένετε να ακούσετε κάτι στο συνθετικό ύφος των mid-80s (λόγω φυσικά της παρουσίας του Arch), σκεφτείτε το λίγο καλύτερα! Ο Matheos δεν επιστρέφει σε τέτοιο στυλ –θα ήταν άλλωστε και υποκριτικό- και η νέα συνεργασία θυμίζει ελαφρώς το ύφος του “A twist of fate” και περισσότερο την τεχνοτροπία των FATES μετά το 1997. Η φωνή, δε, του Arch είναι ίδια και απαράλλακτη! Είναι σχεδόν απίστευτο αλλά δεν έχει αλλοιωθεί καθόλου από το πέρασμα του χρόνου (ίσως έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν έχει «καεί» από τις περιοδείες και τις ηχογραφήσεις). Ο Matheos καταθέτει 6 κομμάτια συνολικής διάρκειας 55 περίπου λεπτών και είναι όλα (μα όλα) στο γνώριμο στυλ του Matheos. Με μία διάχυτη μουντή ή αν προτιμάτε μελαγχολική διάθεση σε σημεία, ο Matheos συνθέτει τρία κομμάτια (“Neurotically wired”, “Stained glass sky”, “Any given day”) που περιλαμβάνουν ισάριθμα τουλάχιστον διαφορετικά θέματα το καθένα και αποδεικνύουν περίτρανα τον οίστρο του.
Συνολικά, το “Sympathetic resonance” δεν ηχεί απλά συμπαθητικά αλλά είναι ένα εξαιρετικό άλμπουμ που μπορεί να είναι δύσπεπτο αλλά σε κερδίζει μετά από λίγες ακροάσεις. Και μπορεί να μην είμαι ο μεγαλύτερος prog fan αλλά όταν μιλάμε για FATES και Matheos το πράγμα αλλάζει, γι’ αυτό δεν μπορώ να είμαι και καθ’ όλα αντικειμενικός.
Σάκης Νίκας
