Για να λέμε την αλήθεια το νερό είχε μπει στο αυλάκι εδώ και πάρα πολύ καιρό. Όσοι είχαν την τύχη να παρευρεθούν σε κάποια από τις προπέρσινες επισκέψεις των KYUSS LIVES! στα πάτρια εδάφη είναι σε θέση να το επιβεβαιώσουν κατηγορηματικά. Παρά την ηχηρή και μάλλον αναμενόμενη απουσία του Josh Homme, η τριπλέτα των Garcia, Bjork και Oliveri δεν αλώνιζε ιδρωμένη σαν παλιά καραβάνα προσπαθώντας να πείσει τους πάντες ότι αυτό που εκτυλισσόταν επί σκηνής επρόκειτο για ένα ακόμη βαρετό και κοινότυπο reunion στο όνομα της αναβίωσης του πνεύματος των KYUSS. Ήταν εκεί αγέρωχη και στιβαρή, πείθοντας ότι εκτός από τα πατήματα της είχε ξαναβρεί ταυτοχρόνως και σημαντικό μέρος της παλιάς καλής της χημείας.
Κατά συνέπεια, η δισκογραφική έλευση των VISTA CHINO έστω κι αν πέρασε από χίλια (νομικά κυρίως) κύματα κάθε άλλο παρά έκπληξη θα πρέπει να θεωρείται. Εκείνο που περισσότερο εκπλήσσει είναι ο ηχητικός προσανατολισμός του “Peace”. Με οποιαδήποτε άμεση αναφορά στο παραδοσιακό μοτίβο των KYUSS να έχει μπει σκοπίμως σε δεύτερη μοίρα, τα μέλη των VISTA CHINO δείχνουν να συμφιλιώνονται από την αρχή με έναν ήχο που δανείζεται στοιχεία από τους UNIDA όσο και από τις πρώιμες μέρες των QUEENS OF THE STONE AGE. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει αυτόματα ότι απαξιώνουν και τις καθιερωμένες desert-ικές τους ρίζες και αξίες. Απεναντίας και οι δέκα συνθέσεις του album συμπυκνώνουν στο έπακρο όλη την καυτή ψυχεδελική αύρα του Palm Desert όντας ποτισμένες με ισόποσες δόσεις αυθορμητισμού και δεξιοτεχνίας εφάμιλλης της μουσικής προσωπικότητας και των τεσσάρων μελών του σχήματος. Το “As you wish” (στο οποίο συμμετέχει ο Mike Dean των CORROSION OF CONFORMITY) μαζί με το “Adara” π.χ. κουβαλάει μια funky ψυχεδελική διάθεση που παραπέμπει στους solo δίσκους του Brant Bjork ενώ αντιστοίχως το “Dargona dragona” είναι ακριβώς κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του Garcia. Στην πρώτη γραμμή των εντυπώσεων πάντως δεσπόζει σαφέστατα το “Planets 1 & 2” με το πρώτο μισό του να συνοδεύεται από τα φωνητικά του Bjork και μια ταχυδύναμη σχεδόν ολόιδια με εκείνη του “Green machine” και το δεύτερο μισό να κυριαρχείται από ένα μεθυστικό riff του Bruno Fevery, το συναυλιακό vibe του οποίου αναμένεται να ξεσηκώσει σύννεφα έκστασης, ενώ ξεχωρίζουν επίσης και τα αρκετά “Dark and lovely” και “Acidize…the gambling mooze” χάρη κυρίως στον έντονο jam-based χαρακτήρα τους.
Το “Peace” λοιπόν δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα αυθεντικό και τιμιότατο desert rock album. Όσοι κάνουν το λάθος να το προσεγγίσουν ως το σημείο επανεκκίνησης από εκεί που οι KYUSS σταμάτησαν με το …And the circus leaves town είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα απογοητευτούν οικτρά. Όσοι όμως το αντιμετωπίσουν με την δέουσα σημασία θα απολαύσουν σίγουρα έναν δίσκο που υστερεί μεν σε πρωτοτυπία αλλά ενδείκνυται για επαναλαμβανόμενες συνεδρίες αγνού stoner-ικού τριπαρίσματος.
7,5 / 10
Πάνος Δρόλιας
