Έπρεπε να περάσουν 8 χρόνια για να ξαναδώσουν σημεία ζωής οι Νορβηγοι GEHENNA. Αυτή τη φορά το ηχητικό προσωπείο τους απέχει κατά πολύ από ο,τι έχουν κάνει μέχρι τώρα. Δεν είναι ούτε βουτιά στο ένδοξο παρελθόν των τριών spells, ούτε κοντά στην death metal κόψη του “Adimiron black”, ούτε στο blackened death του “WW”.
Το μεγαλύτερο μέρος του albumακολουθεί ένα αργόσυρτο old school νορβηγικό black metal, κάτι που ισχύει και για γρήγορα μέρη όπως το “Unravel”. Ουσιαστικά πατάνε πάνω σε μια φόρμα χιλιοπαιγμένη και όχι μόνο από τα σχήματα της πατρίδας τους. Εκείνο που μετράει λοιπόν είναι αν βρίσκει κάποιος ενδιαφέρουσες τις συνθέσεις.
Κατά την προσωπική μου εκτίμηση, οι συνθέσεις δε διαπνέονται από αυτή την αύρα που είχαν οι Νορβηγοί στα early/mid 90s όταν και καθιερώθηκε αυτός ο παγωμένος ήχος τους. Κάπου εδώ οι GEHENNA δείχνουν επιτηδευμένα να χαμηλώνουν τις ταχύτητες αγγίζοντας έντονα το doomστοιχείο, αλλά χάνουν στην ατμόσφαιρα. Και πιστεύω πως το album αυτό δεν έχει ατμόσφαιρα, γιατί έχει κομμάτια σαν το “Nothing deserves worship” που είναι προβλέψιμα και μονοκόμματα.
Μπορεί να φαίνεται υπερβολή αυτό που λέω, αλλά εν έτει 2013 είναι δύσκολο το να παίζεις primitive black metal και μάλιστα με νορβηγική ταυτότητα. Και το λέω αυτό πιστεύοντας ότι θα σκοντάψεις πάνω στα albumsπου οριοθέτησαν αυτόν τον ήχο και αποτελούν σημείο αναφοράς. Κάπως έτσι νιώθω ότι το νέο album των GEHENNA πέφτει στην παγίδα του επιτηδευμένου και δεν έχει εκείνα τα νεωτεριστικά στοιχεία που θα το καθιστούσαν ένα άκρως ενδιαφέρον άκουσμα. Γιατί κακά τα ψέματα αυτός ο ήχος είναι ο αγαπημένος των φίλων του νορβηγικού black metal, αλλά θαρρώ πως έχει φτάσει στα όρια του προ πολλού, όσον αφορά τις προεκτάσεις που μπορεί να δεχτεί. Αναπόφευκτα λοιπόν κάθε νέα προσπάθεια είναι και ριψοκίνδυνη, γιατί απαιτεί συνθέσεις ικανές να δημιουργήσουν αυτή την αποπνικτική ατμόσφαιρα που δημιουργούσαν τότε εκείνες οι συνθέσεις.
Σήμερα οι GEHENNA δείχνουν να προσπαθούν απεγνωσμένα να την αναβιώσουν, κάτι που εμένα με άφησε με το ερώτημα του γιατί να μην ξαναψάξουν τον υπέροχο ήχο που μας έδωσαν στα 3 spellsστα mid 90s; Σε αυτό το ερώτημα όποια κι αν είναι η απάντηση, σίγουρα θα βρεθούμε ενώπιον μιας χαμένης ευκαιρίας για την προώθηση μιας δικής τους ηχητικής ταυτότητα, στην οποία οφείλουν το όνομα που έχουν στο χώρο του blackmetal. Και είμαι σίγουρος πως αυτό θα συνεχιστεί. Εκτός κι αν πιστεύετε ότι το album αυτό μπορεί να ξεπεράσει σε αξία τα albums τους εκείνα, οπότε μάλλον εδώ θα βρείτε πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία να ανακαλύψετε.
6/10
Λευτέρης Τσουρέας
