Τι ωραίο πράγμα που είναι οι επανεκδόσεις τελικά. Εκεί που έπρεπε να κάνεις μακροβούτι σε κάποιο ψαγμένο δισκοπωλείο μέχρι να βρεις κάπου καταχωνιασμένο το album που έψαχνες μετά μανίας τόσο καιρό ή να χρυσώσεις το Amazon, αυτό επιστρέφει σε ανανεωμένη μορφή και με πολλά extra καλούδια. Πάνω κάτω το ίδιο ακριβώς ισχύει και με το πρώτο album των SPIRITUAL BEGGARS. Με εντελώς διαφορετικό πλην όμως εξαιρετικά καλαίσθητο εξώφυλλο σε σχέση με το πρωτότυπο, αρκετά φρεσκαρισμένο ήχο και ένα επιπλέον CD που αποτελείται ως επί το πλείστον από κομμάτια σε demo μορφή μέσα από τα “Mantra III” και “Ad Astra”, η επανέκδοση του “Spiritual beggars” λειτουργεί ως μια καλοκουρδισμένη χρονομηχανή που καταφέρνει και σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα της πρώιμης φάσης του –τότε- σουηδικού τρίο.
Την ίδια περίπου εποχή που στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού οι KYUSS εν μέσω της καταιγίδας του grunge έφερναν την desert rock επανάσταση με το “Welcome to sky valley” και οι MONSTER MAGNET ετοίμαζαν το ψυχεδελικό έπος του “Dopes to Infinity”, οι SPIRITUAL BEGGARS ήταν ίσως οι μόνοι που με όπλο την λατρεία του Michael Amott για κιθαριστικά είδωλα των 70’s σαν τους Michel Schenker και Uli Jon Roth και την αλήτικη rock ‘n’ roll χροιά της φωνής του Christian “Spice” Sjöstrand έδωσαν αποφασιστική πνοή στο καθαρόαιμο heavy rock φυτεύοντας παράλληλα τον σπόρο για την αναγέννηση του ιδιώματος που βιώνουμε σήμερα. Κομμάτια σαν τα “Pelekas” και “Magnificent obsession” από κοινού με τις πρώιμες εκτελέσεις των “Blind mountain”, “Nowhere to go” και “Sour stains” που αποτέλεσαν την βάση του μετέπειτα “Another way to shine” ήταν εκτός από ενδεικτικά στοιχεία του ενθουσιασμού και της εκρηκτικής χημείας ανάμεσα στα τρία μέλη του σχήματος και σαφή σημάδια ότι οι SPIRITUAL BEGGARS δεν είχαν σκοπό να καθιερωθούν ως ένα ακόμη side project που ήθελε να τιμήσει τις vintage καταβολές του αλλά ως ένα όνομα που θα έγραφε την δική του ιστορία στο ιδίωμα όπως άλλωστε και κατάφεραν να κάνουν μερικά χρόνια αργότερα με το μεγαλειώδες “Ad astra”.
Συμπερασματικά, το συνολικό πακέτο της επανέκδοσης του “Spiritual Beggars” συν την διασκευή στο “Mr. White” των TROUBLE που πρωτοακούσαμε στο “Bastards will pay” tribute του 1999 κρίνεται ως εξόχως ικανοποιητικό και χορταστικό παρέχοντας αναμφίβολα μια πρώτης τάξεως ευκαιρία σε όσους λατρεύουν τα heavy rock ακούσματα να γνωρίσουν το πρώιμο υλικό του σπουδαίου σουηδικού συγκροτήματος. Όσο για εκείνους που γνώριζαν την παρέα του Amott πολύ πριν την κυκλοφορία του “Ad astra” το σίγουρο είναι ότι μόνο γλυκιά νοσταλγία μπορεί να προκαλέσει. Αχ και να βρισκόταν ακόμα στην μπάντα ο Spice…
8 / 10
Πάνος Δρόλιας
