Αυτό είναι ένα άλμπουμ που το περίμενα με μεγάλη αγωνία. Από τη μία, λόγω του προσωπικού κολλήματος με τη συγκεκριμένη μπάντα, από την άλλη, με περιέργεια για το πώς θα ακούγονται μετά από 10 χρόνια «στον πάγο» και, πάνω από όλα, χωρίς τον «θεούλη» Urban Breed στα φωνητικά.
Ακούγοντας και βλέποντας το βίντεο του “Beneath a veil of crying souls” (το οποίο είναι και το εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου) όταν κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο, η πεποίθηση ότι οι TAD MOROSE είχαν επιστρέψει για τα καλά, ήταν μεγάλη. Ο δίσκος πολύ απλά την επιβεβαίωσε.
Με νέες προσθήκες τους Ronny Hemlin (STEEL ATTACK) στα φωνητικά και Tommi Karppanen (ex- MORGANA LEFAY) στο μπάσο, οι Σουηδοί κυκλοφορούν το έβδομο άλμπουμ τους, “Revenant” και μπορώ να πώ ότι μου είχε λείψει αυτός ο ιδιαίτερος ήχος τους.
Ο Hemlin μπορεί να μην έχει (τουλάχιστον στον ίδιο βαθμό) τον ιδιαίτερο τρόπο του Breed στις φωνητικές γραμμές, όμως αποτελεί πολύ καλή επιλογή και έχει κολλήσει με τον ήχο τους. Δε φτάνει τον προκάτοχό του, άλλωστε δεν είναι και εύκολο, αλλά είναι πολύ καλός. Μουσικά, η μπάντα ακούγεται ίσως πιο βαριά από ποτέ. Η progressive αισθητική μπορεί να υπάρχει ακόμα, αλλά έχει οπισθοχωρήσει φέρνοντας τα πιο heavy στοιχεία της μπάντας στην επιφάνεια. Τα κομμάτια κυμαίνονται από πιο up tempo heavy/power, σε πιο mid tempo και με τις doom αναφορές τους, είτε σε πιο μελωδικές στιγμές, έχοντας ως κοινό χαρακτηριστικό (πλήν 2-3 εξαιρέσεων) την πολύ καλή ποιότητα. Η ψιλοσκοτεινή ατμόσφαιρα της μουσικής των TAD MOROSE είναι και πάλι παρούσα και γενικά είναι σαν η μπάντα απλά να έπεσε για ύπνο και να ξύπνησε στο σήμερα.
Τo “Beneath a veil of crying souls”, το “Hollow” με το πολύ ωραίο ρεφραίν, το groove-άτο “Within a dream”, το βαρύ doomy “Ares”, το melodic/heavy/power “Timeless dreaming” και το “Millenium lie” είναι χαρακτηριστικά κομμάτια τόσο της ποικιλίας, όσο και της ποιότητας του “Revenant”.
Σε μία περίοδο που οι πολύ καλές heavy/power κυκλοφορίες είναι όλο και λιγότερες, ακόμα και σε μία χρονιά όπως αυτή που τελειώνει που είναι από τις καλύτερες των τελευταίων χρόνων, γεμάτη πολύ καλά άλμπουμ από όλα τα υπόλοιπα είδη της μουσικής μας, η πάρα πολύ καλή επιστροφή των TAD MOROSE μοιάζει με όαση για το ιδίωμα. Ελπίζω να επέστρεψαν για να μείνουν! Να ακούγαμε και κάτι καινούργιο από MORGANA LEFAY.
8/10
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
