Είχα μια κουβέντα μ’ έναν καλό μου φίλο τις προάλλες, σχετικά με τα γκρουπ που μοιάζουν με κάποιο άλλο σε μεγάλο βαθμό κι αυτό που έλεγα είναι ότι αν το τελικό αποτέλεσμα με ικανοποιεί, αν οι συνθέσεις είναι επαρκείς, δεν με ενοχλεί ιδιαίτερα. Φτάνοντας στο προκείμενο, η κουβέντα είχε γίνει για τους ELECTRO_NOMICON και το ντεμπούτο τους, “Unleashing the shadows”, όπου ο Αργεντίνος τραγουδιστής του σχήματος, Diego Valdez, μοιάζει εκπληκτικά με τον Ronnie James Dio.
Ε, λοιπόν, πολύ περισσότερο με ενοχλεί ο –κατά τ’ άλλα πολύ ταλαντούχος Jorn Lande- ο οποίος ξεκίνησε σαν ο δίδυμος αδερφός του Coverdale και μετεξελίχθηκε σε δίδυμο αδερφό του Dio, έχοντας το θράσος μάλιστα να κυκλοφορήσει tribute άλμπουμ στον αλησμόνητο αυτόν τραγουδιστή, μόλις ελάχιστες μέρες μετά τον θάνατό του, βάζοντάς με σε βάσιμες υπόνοιες, ότι το video clip και τον δίσκο, τα είχε έτοιμα όσο ζούσε και τα «ξεφούρνισε» μετά θάνατον…
Οι ELECTRO_NOMICON, παίζουν σαν τους DIO των καλύτερών τους χρόνων. Άντε και RAINBOW, αλλά επειδή έχουν κοινό παρονομαστή, να πω ότι στα πιο «σκοτεινά» τους σημεία, ιδιαίτερα λόγω των πλήκτρων, μοιάζουν και με MASTERPLAN. Το θέμα όμως, είναι ότι έχουν φοβερές συνθέσεις, που σε κανένα σημείο δεν κάνουν κοιλιά, η power ballad που έχουν, το “Far away”, σκίζει, όπως και το εκπληκτικό, αλά Gary Moore, instrumental, με τίτλο “Dark flight”. Δεν χρειάζονται πολλά-πολλά για συνθέσεις όπως το εναρκτήριο “The art of destruction”, το επικό “Waiting”, το μελωδικό/groovy “Do you remember” και τόσα άλλα. Προσωπικά, θεωρώ το ντεμπούτο των ELECTRO_NOMICON (που παρεμπιπτόντως είναι τρίο), έναν από τους καλύτερους κλασικομεταλλικούς δίσκους που άκουσα μέσα στη χρονιά και είναι μαγκιά της No Remorse Records που τους ανακάλυψε και τους υπέγραψε.
8 / 10
Σάκης Φράγκος
