Η τελευταία δουλειά των CHILDREN OF BODOM, με τον τίτλο “Halo of Blood”, αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον του κοινού για το γκρουπ αλλά κα απέσπασε αρκετά καλά λόγια και από τον Τύπο. Δεν ήταν λοιπόν δυνατόν να μην μας ξαναεπισκεπτούν, ειδικά μετά την προηγούμενη sold out συναυλία που είχαν δώσει στον ίδιο χώρο με support τους φοβερούς ENSIFERUM, οι οποίοι εκείνη την βραδιά είχαν κλέψει την παράσταση από τους headliners. Αυτή τη φορά το συναυλιακό πακέτο, περιλάμβανε τους Πολωνούς death metallers, DECAPITATED και τους επίσης Φινλανδούς MEDEIA, για τους οποίους δεν είχα καμία επαφή, μέχρι εκείνη την στιγμή, με το μουσικό τους υπόβαθρο.
Φτάνοντας ακριβώς στις 20.00, στη σκήνη βρίσκονταν ήδη οι MEDEIA και πρέπει να τονίσω εδώ ότι η διοργάνωση υπήρξε άψογη και όλα λειτούργησαν ρολόι φανερώνοντας έναν επαγγελματισμό και από τους διοργανωτές και από τις ίδιες τις μπάντες. Το μυστικό που λέγεται MEDEIA, μόνο να μας εντυπωσιάσει τελικά δεν κατάφερε. Αντιθέτως, τα 30 λεπτά της εμφανισής τους,θα τα χαρακτήριζα ως βαρετά χωρίς να υπάρχει κατι να σου κρατά το ενδιαφέρον. Εκτός από το ότι προσπαθούν να παίξουν ένα διαφορετικό death metal, το οποίο η μπάντα ονομάζει ως “Alternative/Death Metal”, κάτι μεταξύ ENTOMBED με στοιχεία KORN, από εκεί και πέρα θα πρέπει και οι ίδιες οι συνθέσεις να έχουν ένα ενδιαφέρον. Μετά από δέκα χρόνια παρουσίας και τέσσερα άλμπουμ (απορώ πραγματικά) δεν κατάφεραν στο best of που έπαιξαν να με κάνουν να συγκρατήσω έστω ένα riff. Όσο και να το προσπάθησαν το μόνο που μου έμεινε σε εμένα από την εμφάνισή τους ήταν ένας κουκλίστικος ροζ μονόκερος που βρισκόταν, σαν μασκότ μάλλον, στη μέση της σκηνής!
Μετά από ένα εικοσάλεπτο διάλλειμα, ήρθε η ώρα για να ακούσουμε πραγματική μουσική. Οι DECAPITATED είναι από τις πολύ σημαντικές metal μπάντες της Πολωνίας κι ένα τεράστιο σε αξία και σεβασμό όνομα στο χώρο του underground. Αν και δυστυχώς από την original μπάντα έχει μείνει μόνο ο κιθαρίστας και mastermind, Wacław “Vogg” Kiełtyka, μιας και ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα το 2007, προκάλεσε το θάνατο του drummer τους και άφησε σε κώμα τον τραγουδιστή τους. Το 2009 ο Vogg αποφάσισε να συνεχίσει την μπάντα και το αποτέλεσμα ήταν ένας αρκετά καλός δίσκος με τον τίτλο “Carnival is Forever”. Στην headline εμφανισή τους στο An Club το 2011, δεν μπόρεσα να παρεβρεθώ, έτσι ήμουν ιδιαίτερα χαρούμενος που επιτέλους θα τους έβλεπα. Στα 40 λεπτά που έπαιξαν η μόνη μου απογοήτευση ήταν η μικρή διάρκεια του set τους. Εκρηκτικοί και απόλυτα δυναμικοί πάνω στην σκηνή, μας έδωσαν τα μυαλά στο χέρι με την ένταση και το πάθος τους. Ήταν συγκινητικό ότι κατάφεραν να ξεσηκώσουν τον κόσμο, που οι περισσότεροι ούτε καν τους ήξεραν (δύσκολα ένας οπαδός του death metal, θα πάει σε συναυλία C.O.B.) και τα πρώτα pits ηταν πλέον γεγονός! Ο Rafał Piotrowski, ο νέος τραγουδιστής της μπάντας, στέκεται σαν ογκόλιθος πάνω στην σκηνή και παρασύρει το κοινό σε ανελέητο headbanging, o Vogg έδειξε τι μπορεί να κάνει στην κιθάρα (ακόμη παραμιλά ο Λευτέρης Τσουρέας!) και γενικότερα έδειξαν ένα δεμένο σύνολο που σίγουρα θα ήθελα να ξαναδώ με full set. Αποχώρησαν μέσα σε αποθέωση με τον οδοστρωτήρα που έχει το όνομα “Spheres of Madness”.
Γιώργος Καραγιάννης
Σειρά έχουν οι CHILDREN OF BODOM. Μέσα σε ιαχές από τον, ως επί το πλείστον, αρκετά νεαρής ηλικίας κόσμο και με προηχογραφημένη εισαγωγή να παίζει αρχίζουν σιγά-σιγά να βγαίνουν στη σκηνή. Με το που παίζουν τις πρώτες νότες από το “Silent night, Bodom night” αρχίζει και το γλέντι. Το μισογεμάτο Gagarin 205 αρχίζει να χτυπιέται στους φρενήρεις ρυθμούς των C.O.B.. Καπάκια σκάει το “Needled 24/7” και η πώρωση αυξάνεται. Η σκηνή είναι διαμορφωμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να χωράει μεν ολόκληρη η μπάντα, δίνοντας τον απαραίτητο χώρο και προσδίδοντας τη σημασία που αναλογεί στον καθένα (τύμπανα και πλήκτρα σε βάθρο πίσω αριστερά και δεξιά αντίστοιχα και οι υπόλοιποι μπροστά), έχοντας παράλληλα έξτρα ρομποτικά φώτα, που προσφέρουν ένα έξτρα τόνο εντυπωσιασμού στη συναυλία.
Πάμε για “Sixpounder” κι αρχίζω να αναρωτιέμαι πότε θα παίξουν κάποιο από το καινούριο τους υλικό. Την απάντηση έρχονται να δώσουν το “Halo of blood” από το ομώνυμο πρόσφατο δίσκο των Φιλανδών και το “Scream for silence”. Μετά όμως έχουμε πάλι επιστροφή στα παλιά με τα “Kissing the shadows” και “Lake Bodom”. Εντωμεταξύ, στον τοίχο πίσω από τη σκηνή προβάλλονται σε όλο το πλάτος της εικόνες από προτζέκτορα θεματικά ταιριαστές με το εκάστοτε τραγούδι που παίζει η μπάντα. Όταν δε, φτάνει η σειρά του “Hate crew deathroll”, γινόμαστε μάρτυρες της παικτικής δεινότητας του Alexi Laiho. Κι αυτό διότι ένας από τους προτζέκτορες προβάλει εικόνα από guitar cam που βρίσκεται στην κορυφή της κιθάρας του ταλαντούχου frontman. Συνήθως τέτοιες καταστάσεις τις βλέπεις από συγκροτήματα τα οποία χαρακτηρίζονται ως arena rock. Παρόλο που οι CHILDREN OF BODOM δε βρίσκονται σε αυτό το επίπεδο από άποψη δημοτικότητας, έχουν την εμπειρία, τη δισκογραφία και την ποιότητα να απαιτούν τέτοια έξτρα εφέ στις συναυλίες τους, επιβραβεύοντας το κοινό τους.
Συνεχίζει η συναυλία με “Dead man’s hand on you” και “Are you dead yet?”, με τον κόσμο να γουστάρει από τη μία και τον Alexi Laiho να λέει ότι οι Έλληνες οπαδοί είναι από τους καλύτερους στον κόσμο, ενώ ο ίδιος δίνει το προσωπικό του σόου ξεσηκώνοντας ακόμα περισσότερο τον κόσμο. Η αναπαραγωγή των κομματιών γίνεται πιστά σύμφωνα με τις αυθεντικές συνθέσεις των CD και δεν υπάρχει κανένα παρατράγουδο. Η ποιότητα του ήχου βρίσκεται σε μεγάλη ένταση κι έχει λίγη “βρωμιά”, κάνοντας τα τραγούδια να ακούγονται πιο “αντρίκια”. Μικρό “διάλειμμα” σε κάτι πιο πρόσφατο με το “Blooddrunk” (ίσως το μοναδικό καλό τραγούδι του ομώνυμου δίσκου) και μετά ξανά επιστροφή στην χρυσή εποχή των CHILDREN OF BODOM με “Angels don’t kill”, “Towards dead end” και “Hate me!”. Κάπου εκεί ανάμεσα έπαιξαν για χαβαλέ και μέρος από συρτάκι, γνωστό παγκοσμίως από την ταινία “Zorba the Greek”, με την αποκλειστική χρήση πλήκτρων και τυμπάνων, με τον κόσμο να επευφημεί από κάτω. Επίσης, κάποιος οπαδός άνοιξε ομπρέλα επικίνδυνα κοντά στο mosh pit. Δε λέω, να κάνουμε χαβαλέ, αλλά πέρα του ότι είναι γρουσουζιά να ανοίγεις ομπρέλα σε εσωτερικό χώρο (sic), θα μπορούσε να χτυπούσε αναίτια κάποιος.
Το κυρίως set έρχεται να κλείσει το “Downfall” με τον Laiho να λέει ότι ίσως είναι το τελευταίο της βραδιάς. Ο κόσμος φυσικά χτυπιέται καθ’ όλη τη διάρκεια του κομματιού και αμέσως μετά αρχίζουν οι φωνές για επιστροφή των C.O.B. στη σκηνή. Όπως και γίνεται μετά από ελάχιστη ώρα οπότε και μας προσφέρουν το “In your face” με τη συμμετοχή του Keijo Niinimaa των MEDEIA. Με το που τελειώνει το κομμάτι, χωρίς πολλά-πολλά, αρχίζει να παίζει μουσική από CD σημαίνοντας και το τέλος της συναυλίας.
Η όλη εμπειρία ήταν ιδιαίτερα θετική. Προσωπικά είχα να δω τους CHILDREN OF BODOM από το 2007 που τους είχα δει στο εξωτερικό και δεν ήξερα τι να περιμένω από το setlist τους (δεν τους είχα δει προ 2 ετών στη sold out συναυλία τους καθότι δε βρισκόμουν εν Ελλάδι). Κι αυτό επειδή θεωρούσα δεδομένο ότι θα παίξουν κι αρκετά κομμάτια από τα τελευταία τους άλμπουμ, εφόσον συνήθως αυτή είναι η τακτική των συγκροτημάτων: να προωθούν τις τελευταίες τους κυκλοφορίες. Όμως οι C.O.B. επέλεξαν να παίξουν ουσιαστικά ένα best-of, συμπεριλαμβάνοντας μόνο 3 τραγούδια από τα 3 πιο πρόσφατα άλμπουμ τους, μεταξύ των οποίων το προηγούμενο άλμπουμ “Relentless reckless forever” δεν τιμήθηκε ούτε με ένα κομμάτι. Από τη μία με ικανοποιεί κάτι τέτοιο διότι όντως η χρυσή εποχή τους ήταν από το “Hatebreeder” μέχρι και το “Are you dead yet?”, αλλά από την άλλη είναι σα να δηλώνουν εμμέσως ότι δεν εμπιστεύονται σχεδόν καθόλου συναυλιακά αλλά και ποιοτικά ό,τι έχουν κάνει τα τελευταία 5 χρόνια (που, μεταξύ μας, δεν έχουν και πολύ άδικο). Είναι κρίμα ένα συγκρότημα 16 ετών να “δεινοσαυρίζει”.
Κωνσταντίνος Βασιλάκος
Φωτογραφίες: Λευτέρης Τσουρέας
