Όλοι όσοι ασχολούνται με τους RHAPSODY OF FIRE, γνωρίζουν πως πριν περίπου 3 χρόνια, ο Luca Turilli (κιθάρα) και ο Alex Staropoli (πλήκτρα), οι δύο δημιουργοί του συγκροτήματος, κατόπιν κοινής απόφασης, χώρισαν τους δρόμους τους λόγω διαφοράς απόψεων για την εξέλιξη του συγκροτήματος. Ο μεν πρώτος ξεκίνησε τους LUCA TURILLI’S RHAPSODY και παρέμεινε στη Nuclear Blast Records, ενώ ο δεύτερος συνέχισε με τους RHAPSODY OF FIRE, “μετακομίζοντας” στην AFM Records, με την οποία κυκλοφόρησαν πριν λίγους μήνες ένα ζωντανά ηχογραφημένο δίσκο τιτλοφορούμενο “Live – From chaos to eternity”. Κι ενώ ο Luca Turilli με τη δική του μπάντα έδωσε ένα ισχυρό παρόν πολύ νωρίτερα, είναι η σειρά του Alex Staropoli να δείξει ότι κι αυτός μπορεί να συνεχίσει χωρίς πρόβλημα.
Το “Dark wings of steel” ξεκινάει όπως μας έχουν συνηθίσει οι RHAPSODY OF FIRE στην πλειοψηφία των κυκλοφοριών τους με ένα εισαγωγικό κομμάτι το οποίο οδηγεί ίσως στο πιο δυνατό και έντονο τραγούδι του δίσκου. Αυτό δεν είναι άλλο από το “Rising from tragic flames”, όπου υπάρχουν όλα τα στοιχεία που αγαπήσαμε στους Ιταλούς. Αλλά μετά κάπως αρχίζει να χαλάει η κατάσταση. Παρόλο που έχουν παραμείνει 3 από τα προηγούμενα μέλη (Alex Staropoli στη πλήκτρα, Fabio Leone στα φωνητικά και Alex Holzwarth στα τύμπανα), κάτι φαίνεται να λείπει. Κι αυτό είναι ο δυνατός παλμός, η πολυπλοκότητα και η κιθαριστική δεινότητα που προσέφερε ο Luca Turilli με τη συμμετοχή του στο συνθετικό τομέα. Ακούγοντας το “Dark wings of steel”, παρόλο που δεν απογοητεύτηκα, δεν ενθουσιάστηκα κιόλας. Ένιωθα ότι άκουγα ένα συγκρότημα που έχει μείνει λειψό, προσπαθώντας να κρατήσει όσο πιο ψηλά μπορεί τον πήχη σε ό,τι αφορά την ποιότητα. Αν ακούσεις μερικά τραγούδια μεμονωμένα, θα τα ευχαριστηθείς. Αλλά ακούγοντας ολόκληρο το δίσκο κάπου νιώθεις ότι βαριέσαι. Σε αυτό συμβάλει και η απόδοση του Fabio Leone εφόσον δεν έχει παρά ελάχιστα σημεία στα οποία δείχνει τις πραγματικές φωνητικές του δυνατότητες (όπως στο “Rising from tragic flames” και στη μπαλάντα “Custode di pace”). Κατά κάποιο τρόπο οι RHAPSODY OF FIRE “καταφέρνουν” να βάλουν αυτογκόλ και να γίνονται ένα μέτριο κακέκτυπο του εαυτού τους, ένα συγκρότημα που πιο πολύ μοιάζει να είναι ένα πολύ καλό δευτεροκλασάτο όνομα που έχει τους παλιούς καλούς και δοξασμένους RHAPSODY OF FIRE σαν εικόνισμα.
Από εκεί και πέρα, δε μπορώ να εντοπίσω κάποια τρανταχτή διαφορά στο στυλ μεταξύ των τωρινών RHAPSODY OF FIRE και των LUCA TURILLI’S RHAPSODY, οπότε με αφήνει ολίγον τι προβληματισμένο ο διαχωρισμός μεταξύ των δύο συγκροτημάτων. Πάντως εάν τα πρώτα δείγματα που έδωσε το κάθε σχήμα είναι ενδεικτικά της συνέχειάς τους, η απόφαση της Nuclear Blast Records να κρατήσει τους LUCA TURILLI’S RHAPSODY πιθανόν να είναι ιδιαίτερα σοφή.
6.5/10
Κωνσταντίνος Βασιλάκος
