Έχουμε αγαπήσει αυτό το συγκρότημα στην Ελλάδα. Οι ANGRA δικαιωματικά έχουν αρκετούς φίλους, όμως οφείλουν να τους σέβονται, να τους προσφέρουν μουσικές εμπειρίες αντάξιες των προσδοκιών. Δυστυχώς όμως, εδώ και αρκετά χρόνια, ένα από τα μεγαλύτερα Βραζιλιάνικα συγκροτήματα, ταλαιπωρείται από διχόνοια, μανατζεραίους και πολλές λανθασμένες αποφάσεις, που πληγώνουν την εικόνα τους.
Η αποχώρηση του Edu Falaschi δεν είναι απαραίτητα κάτι αρνητικό για το συγκρότημα. Αντιθέτως μάλιστα πιστεύω ότι μπορεί να τους κάνει καλό. Για τον απλούστατο λόγο, πως ο τραγουδιστής ήταν ξένο σώμα εδώ και χρόνια, αφού δεν μπορούσε να κρατήσει το στόμα του κλειστό στις περίεργες επιθυμίες (ιδιαίτερα οικονομικές) των αρχηγών. Από την άλλη, όσο χαρισματικός κι αν ήταν στο στούντιο, με μια υπέροχη χροιά, άλλο τόσο πρέπει να παραδεχτούμε ότι έριχνε το επίπεδο των ANGRA στις συναυλίες τους, αφού δεν μπορούσε να αποδώσει ούτε τα δικά του τραγούδια!
Από εκεί και πέρα, είναι ευπρόσδεκτη η απόφαση των υπολοίπων να βρουν αντικαταστάτη για να συνεχίσουν, αλλά και πάλι ο τρόπος που επιλέγουν να το κάνουν, με γεμίζει ενστάσεις. Γιατί διαλέγεις κάποιον ήδη γνωστό τραγουδιστή; Γιατί το κάνεις βιαστικά και με σπασμωδικές κινήσεις, ώστε να παίξεις κάποιες (μήπως αρπαχτές) συναυλίες; Πώς επιλέγεις να τιτλοφορήσεις μια ολόκληρη περιοδεία (αν και περιορισμένη) ως εορτασμό των 20 χρόνων του “Angel’s cry”; Πόσο μάλιστα όταν αυτή είναι η πρώτη επαφή του κοινού σου με τον νέο τραγουδιστή; Άσε που κάπου στον δρόμο, τελικά αποφασίζεις να οριστικοποιήσεις την συνεργασία με αυτόν. Θες να την ηχογραφήσεις και να την κυκλοφορήσεις; Μάλιστα. Πώς γίνεται να έχει αυτό τον επετειακό τίτλο, όταν μόλις έβγαλες και συλλογή;
Με τόσες απορίες, όπως καταλαβαίνετε, με βρίσκει αντίθετο η κίνηση των Βραζιλιάνων να κυκλοφορήσουν το παρόν. Να ξεκαθαρίσω ότι εκτιμώ τις συνθετικές και εκτελεστικές δυνατότητες της μπάντας και ιδιαίτερα του Kiko Lureiro, δίχως να απαρνούμαι τον Bittencourt ή τον απίστευτο Confessori. Επίσης, θαυμάζω την εξέλιξη και την προσήλωση του Fabio Lione (RHAPSODY, VISION DIVINE, LABYRINTH, ATHENA) και τον συγχαίρω για την νέα του πρόκληση κι εύχομαι να του βγει σε καλό.
Παρόλα αυτά, πρέπει να αποδεχθούμε πως δεν έχει τα ψιλά του Matos ή την χροιά του Edu. Σε κομμάτια όπως το υπέροχο “Time” ή το πιο νεώτερο “Rebirth” φαίνονται αυτά. Έχει όμως μουσική παιδεία και σίγουρα τον metal χαρακτήρα για να ανταπεξέλθει. Στα θετικά της δουλειάς αυτής, η συνεργασία με την Tarja και η κυκλοφορία του “Stand away” ως το single ή την συμμετοχή του Uli Jon Roth στη διασκευή στο “Sails of Charon”. Στα αρνητικά η διάθεση από τους κιθαρίστες να αναλάβουν και το μικρόφωνο!
Αν δεν ήταν η πρώτη κυκλοφορία τους με τον Lione, θα έλεγα ότι είναι παντελώς αδιάφορη. Για τυπικούς λόγους να αναφέρουμε ότι τα τραγούδια που βρίσκονται εδώ, είναι κυρίως από το πρώτο, το δεύτερο, το τέταρτο και το πέμπτο άλμπουμ τους, με δυο αναφορές από το “Fireworks” και μια από το “Aqua” και το “Aurora…”. Ας δούμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον για τους ταλαντούχους ANGRA.
5 / 10
Γιώργος Κουκουλάκης
