Ανέκαθεν είχα πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στις δυνατότητες των NEED, αυτός ήταν κι ο λόγος που το ROCK HARD είχε αναλάβει τη διανομή του προηγούμενου άλμπουμ τους, “Siamese God” πριν από 5 χρόνια. Πάντα με γοήτευε η φοβερή τους ικανότητα να συνδυάζουν το μοντέρνο με το παραδοσιακό, τo προοδευτικό με το straightforward, την εκλεπτυσμένη μουσική του «σαλονιού» με τη μουσική του δρόμου, τα ακουστικά με τα ultra heavy σημεία, τα μελωδικά φωνητικά με τα γρυλλίσματα. Και κάτι σημαντικό: όλα αυτά αποδίδονταν στο ακέραιο στις ζωντανές τους εμφανίσεις…
Πριν το άκουσμα της είδησης του νέου δίσκου τους (που αποτελεί αναγραμματισμό της λέξης «μαύρο»), τα νέα που έρχονταν από το στρατόπεδό τους, δεν ήταν πολύ ενθαρρυντικά, καθώς είχαν σοβαρές ανακατατάξεις αφού έφυγαν ο μπασίστας και ο ντράμερ τους, οι οποίοι όμως, είχαν ήδη ηχογραφήσει το “Orvam: A song for home”. Λίγο μετά το καλοκαίρι, είχα την ευκαιρία να ακούσω το άλμπουμ για πρώτη φορά και ομολογώ ότι έμεινα έκπληκτος από την υψηλή του ποιότητα, αφού προσεγγίζει πολλές πτυχές από αγαπημένα μου συγκροτήματα. Κιθάρες – Petrucci, πολύ FATES WARNING, αλλά και RUSH για τους πιο «παραδοσιακούς – προοδευτικούς», PAIN OF SALVATION και EVERGREY στα ακουστικά τους σημεία (και όχι μόνο), NEVERMORE στα ξεσπάσματα, αλλά και πιο μοντέρνα πράγματα όταν φτάνουμε σε φάσεις MASTODON, ISIS κτλ. Παρά τις μεγάλες διάρκειες των κομματιών, αυτά δείχνουν να είναι συμπαγή, με ευδιάκριτες διαφορές μεταξύ τους, αλλά και πολλή …περιπέτεια μέσα τους και φυσικά, όταν παίζουν heavy, του δίνουν και καταλαβαίνει.
Εκτελεστικά είναι άρτιο, μίξη έχει κάνει ο Neil Kernon (QUEENSRYCHE, NEVERMORE), mastering ο Alan Douche (MASTODON, THE DILLINGER ESCAPE PLAN) και η ηχογράφηση έγινε στα DevaSoundz Studios (ROTTING CHRIST, SEPTICFLESH). Τι άλλο μπορεί να ζητήσει κάποιος οπαδός του prog (και όχι μόνο) όταν έχει αυτά τα εχέγγυα και το άλμπουμ ξεκινά με το “Lifeknot”, που φαίνεται βγαλμένο από το καταπληκτικό ντεμπούτο των O.S.I.; Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει στον τραγουδιστή Γιάννη Βογιαντζή, ο οποίος χρωματίζει μ’ έναν ιδιαίτερο, «χαμαιλεόντιο» τρόπο θα έλεγα τα κομμάτια, αλλάζοντας συνεχώς διαθέσεις και όντας ένας πραγματικός ερμηνευτής, που ζει κάθε στίχου που τραγουδά.
Δεν νομίζω ότι μπορώ να πω πολλά παραπάνω για ένα άλμπουμ, που συγκαταλέγεται με άνεση στα 4-5 κορυφαία εγχώρια άλμπουμ του είδους… Ένα άλμπουμ που είναι απλό μέσα στην πολυπλοκότητά του, αλλά και που με κάθε ακρόαση ανακαλύπτεις συνεχώς πράγματα. Κι αυτό μου λείπει πολύ τον τελευταίο καιρό…
8.5 / 10
Σάκης Φράγκος
