Μια σημαντική συναυλία για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι , είχαμε την τύχη να δούμε την Κυριακή 12/01 στο ΚΥΤΤΑΡΟ. Ότι και να λέμε οι SPITFIRE είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο στην ιστορία του ελληνικού heavy metal και επειδή καλό είναι να μαθαίνουμε από που ξεκίνησαν μερικά πράγματα, μπορείτε να δείτε εδώ (http://www.spitfire.gr/history.htm) μια μικρή ανασκόπηση της καριέρας αυτής της ιστορικής metal μπάντας.
Φτάνοντας αγχωμένος στον συναυλιακό χώρο, 20 λεπτά μετά τις 7, ήμουν σίγουρος ότι είχα χάσει το μεγαλύτερο μέρος του σετ των RUTHLESS STEEL. Τελικά το αθάνατο ελληνικό ταμπεραμέντο δεν με απογοητεύει ποτέ, μιας και αντίκρισα τις πόρτες κλειστές και τον κόσμο να περιμένει σχεδόν ήδη μια ώρα έξω από το κλαμπ.
Μετά από λίγα μόλις λεπτά οι πόρτες άνοιξαν και μετά από είκοσι λεπτά αναμονής η πρώτη μπάντα της βραδιάς ανέβηκε στην σκηνή.
Οι RUTHLESS STEEL είναι γνωστοί ήδη σε ένα αρκετά μεγάλο μέρος του κοινού που αγαπά το κλασικό metal στην Ελλάδα. Αυτή ήταν η πολλοστή φορά που τους συναντώ ζωντανά και μπορώ να πω ότι αυτό που μου κάνει πλέον εντύπωση είναι η σταθερότητα των εμφανίσεών τους. Δεν έχει υπάρξει live τους, μέχρι στιγμής, που να με έχει απογοήτευση προσωπικά, ή να δω μέρος του κοινού να απομακρύνεται προς το μπαρ με αδιαφορία. Το αντίθετο. Παρουσιάζονται δεμένοι, σε ένα οργανωμένο και δουλευμένο show που αν μη τι άλλο, δείχνει ότι αντιμετωπίζουν με επαγγελματισμό και αγάπη αυτό που κάνουν. Είτε παίζουν σε μεγάλο είτε σε μικρό κοινό δεν πτοούνται, αντίθετα προσφέρουν με πάθος το αγνό 80’s metal τους. Είχαν δυνατό και σχετικά καλό ήχο αν και περίπου για ένα δεκάλεπτο έπρεπε να ενημερώσει κάποιος τον ηχολήπτη ότι οι τραγουδιστές είναι για να ακούγονται και στο υπόλοιπο κόσμο εκτός από την κονσόλα! Μετά από 30 λεπτά και μια πολύ καλή διασκευή του “Back to Back” των PRETTY MAIDS, αποχώρησαν μέσα σε χειροκροτήματα και τον κόσμο να φωνάζει το όνομα τους. Εν αναμονή πλέον για την πρώτη τους πλήρη δισκογραφική δουλειά.
Επόμενη μπάντα της βραδιάς οι BLACK SOUL HORDE που οφείλω να ομολογήσω ότι πρώτη φορά ερχόμουν σε επαφή με την μουσική τους. Επικό heavy power που συνδυάζει τον ευρωπαϊκό με τον αμερικανικό ήχο και δεν αφήνει περιθώρια για αμφισβήτηση. Εντυπωσιακά φωνητικά, δυναμικά με επιθετικότητα και βρωμιά αλλά και που σε στιγμές πιάνουν δυσθεώρητα ύψη! Κάποιες από τις συνθέσεις της μπάντας μου φάνηκαν αρκετά ενδιαφέρουσες με την δυναμική καθαριστική τους δουλειά αν και πρέπει να ακούσω το άλμπουμ τους “Tales of the Ancient Ones” για να αποκτήσω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη. Οι αμερικάνικες επιρροές της μπάντας φάνηκαν με την επιλογή να διασκευάσουν το “Motorbreath” από METALLICA που αν και το έπαιξαν με πάθος και το κοινό το απήλαυσε, μου φάνηκε άστοχη επιλογή σε σχέση με το γενικότερο ύφος της μπάντας. Αξίζει να τους τσεκάρετε
Είχα χρόνια να δω πάνω στην σκηνή τους DARK NOVA. Το τελευταίο ομότιτλο τους άλμπουμ μου έκανε πολύ καλή εντύπωση και κέντρισε το ενδιαφέρον μου ξανά προς την μπάντα. Αυτό που είδα όμως δεν το περίμενα με τίποτα. Αυτή την στιγμή οι DARK NOVA είναι από τις πιο σφιχτές, συγκροτημένες μπάντες στην ελληνική σκηνή. Ήχος-λαμπάδα, με εξαίρεση ίσως τα πρώτα δυο-τρία τραγούδια που αντιμετώπισαν και κάποια τεχνικά προβλήματα στα πλήκτρα. Από εκεί και πέρα μας παρέσυραν για περίπου μια ώρα στον δικό τους power/prog κόσμο, παίζοντας κομμάτια απ’ όλες τις δισκογραφικές τους δουλειές κι έδωσαν πραγματική κατάθεση ψυχής πάνω στην σκηνή.
Με τα 3/5 της original σύνθεσης του 1991 (Ηλίας Κόσκωρης -κιθάρα, Nick Adams – ντραμς και ο ορισμός του μπασίστα, Γιώργος “Shrinel” Τζιβελέκης) να συνεχίζουν ακάθεκτα το ταξίδι στο αστρικό μαύρο, φάνηκαν πιο δυνατοί και αποφασισμένοι από ποτέ. Η Μαίρη Τασούλη συνεχίζει για παραπάνω από μια δεκαετία να “χτίζει” με τα πλήκτρα της πάνω στα τραγούδια της μπάντας και η προσθήκη του Νίκου Συράκου στα φωνητικά (πρώην SPITFIRE) ήταν παραπάνω από επιτυχημένη. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ.
Και κάπου εκεί ήρθε η ώρα, τα 30 χρόνια της ιστορίας του ελληνικού heavy metal να πάρουν σάρκα και οστά πάνω στη σκηνή. Με τον Τάσο Κροκόδειλο στα φωνητικά, που όπως είπε και αυτός, η φανέλα που φορά πλέον είναι βαριά, να κάνει τρομερή δουλειά και να δένει άψογα η φωνή του στις συνθέσεις των SPITFIRE. Με ένα setlist best-of δεν ήταν δύσκολο να κερδίσουν το κοινό. Δεν έλειψαν και οι συγκινητικές στιγμές όπου αφιέρωσαν το κομμάτι “Whispers” στον άτυχο original τραγουδιστή τους Ντίνο Κωστάκη με τον κόσμο να φωτίζει το κλαμπ μόνο με τους αναπτήρες του! Οι SPITFIRE είχαν πολύ καλό ήχο και το παίξιμο τους ήταν άρτιο. Έδειξαν για μια ακόμη φορά ότι η “παλιά φρουρά” καλά κρατεί και είναι γεμάτη όρεξη για το μέλλον! 
Το μόνο μελανό σημείο από αυτή την βραδιά, ήταν η προσέλευση του κόσμου που τελικά δεν στήριξε το συγκεκριμένο live event και άφησε μόνο τους “200 του Λεωνίδα” στην μάχη. Κρίμα…
Υ.Γ. Ευχαριστώ τον Γρηγόρη για τις τράκες και την Αλίκη για τα μπισκοτάκια!
Γιώργος Καραγιάννης
Φωτογραφίες: Πάνος Μπούγαλης
