Τι κι αν για την πλειοψηφία των εκπροσώπων της ελληνικής rock σκηνής εξακολουθεί να αποτελεί αναχρονιστικό ταμπού; Για τους 45RATS, το instrumental-ικό riff rock είναι εδώ και καιρό αναπόσπαστο κομμάτι της μουσικής φιλοσοφίας τους. Και πάνω σε αυτό έχουν φροντίσει να ποντάρουν όλες τις μάρκες τους από το 2008, όταν και σχηματίστηκαν, μέχρι και σήμερα, καταθέτοντας στα ενδιάμεσα τα διαπιστευτήρια τους, τόσο με μια σειρά από υπερενεργητικές συναυλίες και support εμφανίσεις σε γνωστά ονόματα του stoner-ικού στερεώματος, όσο και με το πρώτο τους EP “First gear” που κυκλοφόρησε στα τέλη του 2010.
Στο πρώτο τους full-length με τίτλο “Electric”, όχι μόνο παρουσιάζουν ένα αρκετά πιο σφιχτοδεμένο πρόσωπο, αλλά ταυτόχρονα εμπλουτίζουν την μουσική τους συνταγή με ακόμα περισσότερη ενέργεια και ενθουσιασμό. Με βασικό άξονα μια πλειάδα από riffs που μαρσάρουν ανελέητα σαν μια κατάμαυρη Dodge challenger του 1970 που αλωνίζει στους ερημικούς δρόμους της Arizona με το stereo της να παίζει στην διαπασών τα άπαντα των ΖΖ TOP, MC5 και KARMA TO BURN, έξυπνες funky πινελιές, καθώς και ένα groove που υπερτονίζει το διάχυτο stoner/southern στοιχείο, το Aθηναϊκό τρίο παραδίδει επί της ουσίας και στα 44 λεπτά διάρκειας του άλμπουμ, ένα σεμινάριο ηλεκτρισμένου όσο και καλοπαιγμένου heavy rock ‘n’ roll. Με τις εξαιρέσεις του “Happening”, όπου το instrumental-ικό σερί διακόπτεται από τα φωνητικά του drummer της μπάντας, Dam, και του “Ridin’ the boogie”, όπου η συμμετοχή του Alex των POTERGEIST ενισχύει ακόμα περισσότερο τον μερακλήδικο blues χαρακτήρα του κομματιού, η απουσία φωνητικών δε φαίνεται να επισκιάζει τις υπόλοιπες συνθέσεις, καθώς το rhythm section καταφέρνει και κουβαλάει άψογα στις πλάτες του το γεμάτο rock αδρεναλίνη tempo του “Electric”, αναδεικνύοντας παράλληλα το χειμαρρώδες live vibe, πάνω στο οποίο ουσιαστικά «πατάνε» τα riffs και βγάζουν τα fuzzy γούστα τους σε highlights σαν τα “Double cut”, “’79” και το μαγκιόρικο “Prediction:Pain”.
Συμπερασματικά, η πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική απόπειρα των 45RATS αποτελεί μια ιδιαίτερα προσεγμένη δουλειά που διακρίνεται για την ειλικρίνεια, το μεράκι, όσο και για την καλώς εννοούμενη vintage rock αλητεία της. Κυρίως όμως, πρόκειται για μία κυκλοφορία που αποδεικνύει περίτρανα ότι ανάμεσα στις ορδές των αναλώσιμων «εναλλακτικών» και των καπνισμένων ψυχεδελάδων της ελληνικής σκηνής, (ευτυχώς) υπάρχει ακόμα χώρος για το αγνό, ανεπιτήδευτο και ηλεκτρισμένο rock ‘n’ roll που πρεσβεύουν οι 45RATS.
7.5/10
Πάνος Δρόλιας
