“Someplace better” ονομάζεται το δεύτερο πόνημα των Ελλήνων dark/gothic metallers ELYSION, το οποίο συνεχίζει στα ίδια μουσικά μονοπάτια με τον προκάτοχό του, “Silent scream”. Ο ήχος της μπάντας και εδώ είναι σαφώς επηρεασμένος πρωτίστως από τους LACUNA COIL, αλλά και από άλλες μπάντες του ιδιώματος όπως οι WITHIN TEMPTATION, DELAIN και STREAM OF PASSION.
Το “Someplace better” είναι σε όλα τα επίπεδα καλύτερο από το ντεμπούτο των ELYSION. Οι συνθέσεις συνολικά είναι σίγουρα καλύτερες και αυτό ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι η μπάντα είναι περισσότερο δεμένη, βρίσκοντας καλύτερα τα “μουσικά” της πατήματα. Με ωραία riff, στιβαρό rhythm section, διακριτικά πλήκτρα και όπλο τα πιασιάρικα ρεφρέν, ο δίσκος «κυλάει» πολύ εύκολα, χωρίς να κουράζει.
Στο επίπεδο των ερμηνειών ξεχωρίζει αυτή της τραγουδίστριας της μπάντας, Christianna, η οποία δείχνει να έχει περισσότερη αυτοπεποίθηση και πίστη στις δυνατότητές της. Τραγουδώντας με πιο ευθύ τρόπο, σε σχέση με τα οπερετικά – υψίφωνα φωνητικά που έχουμε συνηθίσει στο είδος, χωρίς όμως να στερείται σε εύρος και σε συναίσθημα, η Christianna απογειώνει τα τραγούδια. Η παραγωγή του δίσκου είναι πάρα πολύ καλή, αποτελώντας ένα μεγάλο συν στο τελικό αποτέλεσμα. Σημαντικό ρόλο σε αυτό φαίνεται να έπαιξε η συνεργασία της μπάντας με τον Dan Certa (WE ARE THE FALLEN, BEN MODY, KELLY CLARKSON, SEETHER) στη μίξη και τον David Collins (BLACK SABBATH, LINKIN PARK, SOUNDGARDEN, ALICE COOPER, MOTLEY CRUE) στο mastering.
Στο δια ταύτα, το “Someplace better” είναι ένας αρκετά καλός δίσκος, με όλα τα τραγούδια να βρίσκονται στο ίδιο καλό επίπεδο. Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια αυτά είναι το ομώνυμο, “Someplace better” (ίσως το καλύτερο τραγούδι του δίσκου), το “What lies beneath” και τα “The promise” και “Transparent” (οι πιο ήρεμες στιγμές του δίσκου), στα οποία γίνεται και χρήση εγχόρδων.
Είναι πολύ ευχάριστο που μια Ελληνική μπάντα κυκλοφορεί ένα δίσκο που μπορεί να ανταγωνιστεί κυκλοφορίες δημοφιλών διεθνών σχημάτων, κάτι που σίγουρα αποτελεί ένδειξη της ποιοτικής ανόδου, αλλά και της εξωστρέφειας που παρουσιάζει η ελληνική σκηνή τα τελευταία χρόνια. Ο δίσκος δείχνει τη δυναμική των ELYSION, από τους οποίους περιμένω ακόμα καλύτερες δουλειές στο μέλλον, όπως και το να ξεφύγουν από τα «στεγανά» του ιδιώματος βάζοντας μια περισσότερο προσωπική πινελιά στον ήχο τους.
7/10
Γιώργος Βογιατζής
