Μεταξύ μας, δεν έκαναν και τίποτα ξεχωριστό οι PERIPHERY που άξιζε να χαρακτηρίσουν αυτή την κυκλοφορία ως πειραματική. Δηλαδή, πόσο τρομερό είναι το γεγονός ότι το κάθε μέλος της μπάντας επιμελήθηκε κι από ένα κομμάτι του EP, χωρίς την συνθετική παρέμβαση των υπολοίπων; Όλοι μας γνωρίζουμε από καμιά δεκαριά συγκροτήματα που όλα τα μέλη τους είναι πραγματικοί δημιουργικοί, κι όχι δημοσιοϋπαλληλικοί session-άδες. Προφανώς, όμως, δεν μπορούσαν να ανακοινώσουν ότι το επόμενο EP είναι “ότι έχουμε κρατήσει καβάτζα” ή “δεν πρόκειται να έχει συνοχή γιατί βαριόμαστε”, οπότε παίξανε λίγο κρυφτό με τις λέξεις, που ευτυχώς, από πίσω τους κρύβονται οι γνώριμες μουσικές αξίες τους. Στην ουσία, στο “Clear” παρατηρούμε μια αποδόμηση και ταυτόχρονα έναν δημιουργικό κατακερματισμό των επιρροών του συγκροτήματος, το οποίο πλέον μας ξεκαθαρίζει ποιο μέλος είναι υπεύθυνο για το μέταλλο που προσθέτει στο ποικιλότροπο ηχητικό κράμα που ακούει στο όνομα PERIPHERY.
Έχοντας όλα αυτά κατά νού, το EΡ ξεκινάει απροσδόκητα με ένα συλλογικό πρελούδιο για πιάνο εισάγοντάς μας στο πρώτο κομμάτι, “The summer jam”, του κιθαρίστα Jake Bowen. Κλασικό κομμάτι PERIPHERY, με τον τίτλο να περιγράφει άριστα το περιεχόμενο και τα φωνητικά να μοιάζουν εκνευριστικά με αυτά του Claudio Sanchez των COHEED AND CAMBRIA. Δεύτερο κομμάτι, “Feed the ground”, με μια σαφή industrial rock προσέγγιση, έρχεται από τον drummer Matt Halpern. Δεμένο, ξεκάθαρο και groove-άτο, όπως αρμόζει σε έναν drummer. Στη μέση του δίσκου εμφανίζεται το αστέρι Misha Mansoor, όπου ξεκαθαρίζει ότι αυτός είναι υπεύθυνος για τον δαιδαλώδη σκληρό ήχο της μπάντας. Στο “Zero” κανείς δεν κλέβει την δόξα του Misha, αφού όλα τα υπόλοιπα όργανα έρχονται σε δεύτερη μοίρα, ενώ τα φωνητικά απουσιάζουν επιδεικτικά. Πάντως για ιθύνων νους δε φαίνεται ότι έστυψε και πολύ το μυαλό του για γράψει αυτό το τραγούδι. Κάπως έτσι περνάμε τη μέση με το “The parade of ashes” του τραγουδιστή Spencer Sotelo, το οποίο είναι ίσως το μοναδικό κομμάτι που προσεγγίζει περισσότερο τον παραδοσιακό ήχο των PERIPHERY. Ακολουθεί το “Extraneous”, του μπασίστα Adam “Nolly” Getgood, που προσπαθεί διακαώς να μιμηθεί τον ήχο των MESHUGGAH στο αξεπέραστο “Shed”. Και κάπως έτσι κλείνει η κυκλοφορία με το “Pale aura” του κιθαρίστα Mark Holcomb, φέρνοντας έντονα στο μυαλό μας τις ημέρες της πρώτης επίσημης ομότιτλής κυκλοφορίας του συγκροτήματος.
Οι PERIPHERY που έχουν καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια να καπηλευτούν με τον καλύτερο τρόπο την μουσική κληρονομιά των MESHUGGAH και DREAM THEATER, κατάφεραν να στρέψουν για ακόμη μια φορά τα βλέμματα πάνω τους, γεμίζοντας το νεκρό χρόνο μέχρι την επόμενη επίσημη κυκλοφορία τους. Το “Clear” δεν είναι άσχημο EP, αλλά αχρείαστο, μιας και τα τραγούδια που το απαρτίζουν δύσκολα θα συμπεριλαμβάνονταν σε κάποιον παλαιότερο δίσκο. Ενώ το συνθετικό αποτέλεσμα που παρουσίασαν οι κιθαρίστες του συγκροτήματος δεν συνάδει με την υπερπροβολή που τους έχει δοθεί όλα αυτά τα χρόνια.
Μπορείτε βέβαια να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα, αφού η Sumerian Records έχει ανεβάσει όλο το “Clear” στο κανάλι της στο Youtube.
6.5/10
