Από τις μπάντες που είτε συμπαθείς, είτε σκυλοβαριέσαι και μισείς. Και ειδικά στη χώρα μας δεν έχουν και κάποιο ιδιαίτερα μεγάλο κοινό, απόδειξη και το «πετυχημένο» live τους πριν κάτι χρόνια (2005, 2006… κάπου εκεί τέλος πάντων). Και αν κάποιοι γουστάρουν CREMATORY είναι κυρίως της περιόδου “… Just dreaming”, “Illusions” και “Awake”. Προσωπικά πάντως, τους συμπαθώ.
12ο άλμπουμ λοιπόν για τους Γερμανούς, αυτή τη φορά από νέα εταιρεία (και τρίτη συνολικά στην καριέρα τους), την SPV/Steamhammer. Το προηγούμενο, “Infinity” (2010), ήταν μια χαρά δίσκος και αρκετά τυπικός των τελευταίων χρόνων της μπάντας.
Στο “Antiserum” συνεργάζονται με τον Elmar Schmidt των CENHTRON (EBM μπάντα από το Αμβούργο), ο οποίος δίνει με τα samples και τους ήχους του ένα EBM και industrial σε σημεία ύφος στη μουσική τους. Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνουν αυτό, είναι όμως η πιο διαφορετική από τις προηγούμενες, καθώς φέρνουν έναν εξειδικευμένο (αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη λέξη) στο είδος.
Το ύφος του δίσκου φαίνεται από το intro “Apocalyptic vision”. Μη φανταστείτε όμως ότι θα ακούσετε ένα δίσκο RAMMSTEIN ή VNV NATION ή COVENANT ή PROJECT PITCHFORK (βάλτε ότι μπάντα θέλετε) και αρχίζουν και φωνάζουν οι αγαπητοί γότθοι. Φανταστείτε τους CREMATORY των τελευταίων δίσκων (και κυρίως των “Pray” και “Infinity”) απλά με στοιχεία τέτοιων σχημάτων σε κάποια κομμάτια του δίσκου (ή και ολόκληρα κομμάτια σε τέτοιο ύφος, όπως το “Virus”) και την περιρέουσα ατμόσφαιρα να πηγαίνει προς τα εκεί. Δεν άλλαξαν τελείως. Το “Shadowmaker”, που ήταν και το πρώτο single και βίντεο από το “Antiserum”, είναι αρκετά χαρακτηριστικό κομμάτι, όμως και πάλι δεν είναι όλος ο δίσκος.
Η χρήση τόσο Γερμανικών όσο και Αγγλικών στίχων, αλλά και η για ακόμα μία φορά χρήση brutal και καθαρών φωνητικών είναι ωραία και «δίνει» στην ατμόσφαιρα του δίσκου, η παραγωγή μια χαρά και ταιριαστή και τα κομμάτια ωραία, με 3-4 εξαιρέσεις που δυστυχώς είναι κακά τραγούδια.
To mid tempo “Until the end”, το “Shadowmaker”, το up tempo “If you believe”, το groove-άτο “Irony of fate” και το «dance with me» “Virus” είναι τα κομμάτια που ξεχωρίζουν από έναν συμπαθητικό στο σύνολό του δίσκο.
Οι CREMATORY δύσκολα θα κερδίσουν νέους οπαδούς και ακόμα πιο δύσκολα θα κάνουν όσους τους έχουν «μαυρίσει» να ξανασχοληθούν μαζί τους. Ίσως επικεντρώνονται περισσότερο στο κοινό της πατρίδας τους και για αυτό η πιο industrial αισθητική. Το “Antiserum” πάντως είναι δίσκος που ακούγεται ευχάριστα (μπορείς να τον βάλεις και σαν background κάνοντας παράλληλα διάφορα άλλα πράγματα), χωρίς όμως να προσφέρει κάτι το ιδιαίτερο. Αν οι CREMATORY δε σας ενοχλούν, δε θα σας ενοχλήσει και ο δίσκος. Οι υπόλοιποι μακριά!
6/10
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
