Θυμάμαι κάπου στα μέσα του 2012, γυρίζοντας από τη δουλειά, η γυναίκα μου είχε βάλει ένα τραγούδι στον υπολογιστή που ο ήχος του με παραξένεψε. Τη ρωτάω τι ακούει και μου απαντά «HAIL SPIRIT NOIR λέγονται, κάποιος το πόσταρε στο facebook, μου άρεσε το artwork κι έβαλα να το ακούσω». Έτσι κάπως έμαθα για τους Έλληνες psy/prog blacksters. Τότε επρόκειτο για το ντεμπούτο τους “Πνεύμα”, το οποίο ίσως είναι το πιο πολυπαιγμένο άλμπουμ στο σπίτι μου τη τελευταία διετία. Αν και το χα αδικήσει αρχικά, σιγά-σιγά το λάτρεψα όσο λίγους δίσκους τα τελευταία χρόνια. Μετά από δυο χρόνια οι HAIL SPIRIT NOIR επανέρχονται με τη νέα τους δουλειά που ακούει στο τίτλο “Οι μάγοι”, η οποία κυκλοφόρησε στις 20 Ιανουαρίου από την Code666. Μετά από τον εκπληκτικό προκάτοχο του, το “Οι μάγοι” καλώς ή κακώς θα έπρεπε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις που είχε ήδη δημιουργήσει η μπάντα. Και πρόκειται για απαιτήσεις ενός δύσκολου κοινού για ένα δύσκολο είδος. Είχαν παντρέψει το black metal με ήχους ψυχεδελικού rock της δεκαετίας του ’70… Και το είχαν κάνει άψογα.
Ο δίσκος ξεκινά με το “Blood guru”, ένα psy/rock τραγούδι βγαλμένο από το παρελθόν, φυσικά με τα χαρακτηριστικά βρώμικα φωνητικά του Θεοχάρη. Είναι να λατρεύεις το drumming σε αυτό το τραγούδι… Άλλου επιπέδου. Και κάπου στα ¾ του κομματιού με μια άκρως κολλητική μελωδία σε ισοπεδώνει και ανεπαίσθητα αρχίζεις να μουρμουράς το riff. Ακολουθεί το “Demon for a day”, το οποίο για να είμαι ειλικρινής δεν είναι και το αγαπημένο μου του δίσκου, που πότε είναι αργόσυρτο metal και πότε γρήγορο σε rock φόρμες, με ένα χαρακτηριστικό keys solo. Τρίτο κατά σειρά το “Satan is time”. Εμβληματικός τίτλος για ένα εμβληματικό μπαλαντοειδές τραγούδι. Στίχοι που σε κάνουν να ανατριχιάζεις, ψελλίζοντας τους διακριτικά ώστε να μη καταστρέψεις την ατμόσφαιρα που δημιουργεί η υπέροχη χροιά του frontman. Στη συνέχεια αγριεύουν τα πράγματα και με μια εισαγωγή αλά EMPEROR, έχουμε το πιο ακραίο αλλά συνάμα και πιο «περίεργο» τραγούδι του δίσκου, το “Σατυρικό όργιο”. Κι κει που σ’ έχουν στη τσίτα, με μια βουτιά στο παρελθόν και μια εισαγωγή αλά ELOY, μπαίνει το “The mermaid”, το οποίο μαζί με το “Satan is time” είναι οι αδυναμίες μου. Σε αυτό είναι σαν να έχει συνεργαστεί η μπάντα με τον μεγαλύτερο μουσικό που έβγαλε ποτέ αυτή η μικρή χώρα, που ακούει στο όνομα Βαγγέλης Παπαθανασίου. Όχι, δεν είμαι υπερβολικός. Οι HAIL SPIRIT NOIR κάλλιστα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως η ακραία εκδοχή των APHRODITE’S CHILD! Μετά την 11λεπτη αυτή πανδαισία ήχων, ακολουθεί το “Hunters”, στο μοτίβο του “Blood guru” αλλά πιο ακραίο. Ο δίσκος κλείνει με το θεσπέσιο ομώνυμο τραγούδι, ένα σκοτεινό μελωδικό και ψυχωτικό τραγούδι, ότι πρέπει για επίλογο ενός εκπληκτικού άλμπουμ!
Ευτυχώς για εμάς οι HAIL SPIRIT NOIR τα κατάφεραν για άλλη μια φορά! Η δεύτερη τους δουλειά δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει το ντεμπούτο τους. Τουναντίον, χωρίς να σημαίνει ότι είναι καλύτερο το “Πνεύμα” (αυτό θα το δείξει ο χρόνος), το “Οι μάγοι” είναι λιγότερο catchy, πιο τεχνικό κι ακόμα πιο ώριμο. Είτε είστε του μοντέρνου/ακραίου ήχου, είτε λάτρεις του παρελθόντος και του κλασικού, δεν έχετε καμία δικαιολογία να μην δώσετε ευκαιρία σε αυτό το δίσκο… Αποδείξτε στον εαυτό σας ότι δεν είστε κολλημένοι λοιπόν!
9.5 / 10
Γιώργος Δρογγίτης
Υ.Γ. Νωρίς-νωρίς έβαλαν υποψηφιότητα για τις πρώτες θέσεις (αν όχι της πρώτης) της άτυπης λίστας μου του 2014.
