Ίσως έχει παραγίνει, ίσως είναι υπερβολικό, ίσως πλέον δεχόμαστε πολλές φορές πιο εύκολα μπάντες από τη Φινλανδία, ίσως είναι θέμα promotion, ίσως πολλά. Το θέμα είναι ότι όταν οι Φινλανδοί συνεχίζουν και βγάζουν δίσκους σαν αυτόν, δε μπορείς να μην τους αγαπάς μουσικά!
Με τους WHISPERED δεν είχα καμία επαφή μέχρι τη στιγμή που άκουσα το δεύτερο πόνημά τους, με τίτλο “Shogunate macabre”. Έχοντας ακούσει πλέον το άλμπουμ καμιά δεκαριά φορές, δηλώνω οπαδός τους πλέον.
Μία ο τίτλος («Οι μακάβριοι νόμοι των shogun» ουσιαστικά σε μετάφραση), μία το εξώφυλλο με τον δολοφονικό shogun, μία το ότι η μουσική τους περιγράφεται από την εταιρεία τους σαν “melodic death/power metal with eastern influences”, ήμουν πολύ περίεργος να δώ τι στο καλό παίζει αυτή η μπάντα.
Η εισαγωγή του εναρκτήριου κομματιού του δίσκου, “Jikininki” (μα δεν είναι αστεία λέξη;), είναι μία απαγγελία που νομίζεις ότι ανήκει σε ταινία του Ιαπωνικού κινηματογράφου και από σκηνή όπου ο πρωταγωνιστής είναι πάνω από το πτώμα κάποιου/κάποιας που αγαπάει και ορκίζεται να πάρει εκδίκηση (ανάθεμα αν καταλαβαίνεις τι λέει πάντως στην εισαγωγή) ή τέλος πάντων ο καθένας ας βάλει τη δική του φαντασία να δουλέψει και μετά τα 14 δευτερόλεπτα ηρεμίας, ξεκινάει ένα symphonic/prog/extreme ξέσπασμα με άρωμα Ανατολής για να το διαδεχτεί ένα thrashy riff και με τη μία οι WHISPERED σε αναγκάζουν να επικεντρωθείς στη μουσική τους.
Αυτό που παίζουν οι τύποι είναι επηρεασμένο μεν από το μελωδικό death metal (όπως τουλάχιστον μας το παρουσιάζουν τα τελευταία αρκετά χρόνια οι Φινλανδοί) σχημάτων όπως οι ENSIFERUM, CHILDREN OF BODOM (όχι των τελευταίων δίσκων) ή ακόμα και οι KAMPFAR, αλλά μην στέκεστε εκεί για κανένα λόγο. Τα πολλά συμφωνικά σημεία, οι πολλές εναλλαγές από πιο extreme σε πιο μελωδικά, ατμοσφαιρικά ή groove-άτα μέρη, η χρήση Ιαπωνικών οργάνων (samples μεν, αλλά τη δουλειά την κάνουν μια χαρά) και το folk στοιχείο από Ιαπωνία μεριά, κάνουν τη μουσική των WHISPERED μοναδική και ταυτόχρονα κολλητική. Συν ότι μπορεί κάποιος να μη γουστάρει τις προαναφερθέντες μπάντες, αλλά εδώ να «κολλήσει». Και ναι, το Ιαπωνικό folk στοιχείο κάθε άλλο παρά «αστείο», «κιτς», «γελοίο» ή «παιδικό» ακούγεται όπως μπορεί κάποιοι να προτρέξουν και να πούν. Έχει περαστεί τόσο καλά και είναι τόσο ωραία δουλεμένες οι συνθέσεις που δεν ενοχλεί καθόλου.
Από τα ωραία πράγματα του “Shogunate macabre” είναι ότι δε σε αφήνει να βαρεθείς. Η ποικιλία τόσο σε tempo, όσο και σε επιρροές από κομμάτι σε κομμάτι, αλλά και η τόσο καλή δουλειά στην ενορχήστρωση των κομματιών που τα κάνει να ακούγονται ομοιόφορα παρά τις διαφορές τους, κάνουν το άλμπουμ να κυλάει όμορφα και να διαπιστώνεις ότι η μπάντα έχει ταλέντο, μεράκι και δε στέκεται σε μουσικούς περιορισμούς. Το σόλο σαξοφώνου στο “Kappa” και η γενικότερη κλιμάκωση του τραγουδιού, όπως και το “Lady of the lake”, είναι μία καλή απόδειξη των παραπάνω. Κομμάτια όπως τα “Jikininki”, “Fallen amaterasu”, “Unrestrained” ή το καταπληκτικό δεκάλεπτο “Upon my honor” που κλείνει το δίσκο, προστίθενται δίπλα στα άλλα δύο και δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας.
Δίσκος χωρίς fillers, είναι αυτόματα δίσκος που αξίζει. Και όταν τα κομμάτια είναι τόσο καλά όσο εδώ, τότε ο δίσκος αξίζει πολύ! Το “Shogunate macabre” είναι ένα άλμπουμ που με κέρδισε στο πρώτο άκουσμα και συνέχισε να το κάνει με κάθε επόμενο. Αυτός ο συνδυασμός Φινλανδίλας με ατμόσφαιρα Ιαπωνίας, με extreme, με συμφωνικό, με μελωδίες, με power νοοτροπία σε σημεία και και και, λειτουργεί εξαιρετικά για κάποιο περίεργο λόγο στους WHISPERED και μαζί με την έμπνευση του σχήματος, το αποτέλεσμα είναι τόσο καλό, που με κάνει να πιστεύω ότι αυτή η μπάντα θα ακουστεί αρκετά και μακάρι να πάει ψηλότερα, γιατί αξίζει. Ακούγοντας και το ντεμπούτο τους και βλέποντας την εξέλιξή τους, το πιστεύω ακόμα παραπάνω. Εγώ έγινα οπαδός πάντως! Πάρα πολύ καλή κυκλοφορία!
8.5/10
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
