Η πρώτη μου επαφή με το “The skyline fission” έγινε πριν από μερικούς μήνες, στα πλαίσια της προακρόασής του στο Zero Gravity Studios, το report της οποίας μπορείτε να διαβάσετε εδώ). Από τότε, η άποψή μου για τον δίσκο ελάχιστα έχει αλλάξει. Οι SLAVEATGOD κατάφεραν μέσα σε ένα δίσκο να περικλύσουν τόσες διαφορετικές εικόνες και συναισθήματα, που τους αξίζει ένα μεγάλο μπράβο, τόσο για την προσπάθεια, όσο και για το αποτέλεσμα αυτής.
Το djent έχει πατήσει πλέον για τα καλά το πόδι του στη χώρα μας κι ευτυχώς, μέχρι στιγμής, το εκπροσωπούν επάξια όσες μπάντες επιχείρησαν να πειραματιστούν σε αυτό. Ένα από αυτά τα συγκροτήματα είναι και οι SLAVEATGOD, oι οποίοι συστήνονται ξανά στο κοινό, εμφανώς ανανεωμένοι μετά την προσθήκη του Καναδού Jon Howard (THREAT SIGNAL, I LEGION, ARKAEA) στα φωνητικά και του Joni Moas στα drums, που συμπληρώνουν το line up των παλαιών μελών, δηλαδή του Sinnik Al (SEDUCE THE HEAVEN, VERSUS HEAVEN, I BOW CANDLES) στην κιθάρα και αδερφών Χρήστο και Στέλιο Νάνο στην κιθάρα, το μπάσο και τα πλήκτρα αντίστοιχα. Η είσοδος του Jon Howard σαν μόνιμο μέλος στη μπάντα είναι αυτό που κάνει τον δίσκο να απομακρύνεται από το παρελθόν της, αφού η συμμετοχή του αναβαθμίζει αισθητά την ποιότητα του ήχου των SLAVEATGOD, γιατί δεν αρκείται σε μια απλή φιλική συνεισφορά που να αποσκοπεί στον στείρο εμπλουτισμό ενός ήδη φορτωμένου portfolio. Η συμβολή του Howard είναι ουσιαστική, διότι πέρα από το κομμάτι των φωνητικών, επεκτείνεται στη διαχείριση της μίξης και του mastering του ήχου στα Woodward Avenue Studio στο Οντάριο του Καναδά.
Από τις πρώτες κιόλας νότες, το “The skyline fission” μας μεταφέρει χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το βαρυτικό πεδίο της γης, με τον χώρο γύρω μας να γεμίζει από διαστημικά ηχητικά τοπία, εισάγοντάς μας βαθμιαία στην γενικότερη φιλοσοφία του δίσκου. Τα ρυθμικά μέρη με τα δυνατά groove-αρίσματα και τα μεγαλειώδη bass drops, σε συνδυασμό με τα ονειρικά synths, τα PINK FLOYD-ικά κιθαριστικά περάσματα, αλλά και τα εμπνευσμένα διφυή φωνητικά του Howard, διαμορφώνουν ένα δαιδαλώδες σκηνικό, απόλυτα αντίθετων συναισθημάτων, που όμως καταφέρνουν να συζευχθούν με αρμονικότατο τρόπο. Όπως είναι αναμενόμενο η προσοχή πέφτει πάνω στον Jon Howard, ο οποίος μετά το εκπληκτικό “Under reprisal” (2006) στους THREAT SIGNAL, δεν έχει να επιδείξει κάτι εξαιρετικά διαφορετικό στις φωνητικές του ικανότητες. Έτσι κι εδώ ξελαρυγγιάζεται επώδυνα στα ακραία μέρη, ενώ στα πιο μελωδικά επιδεικνύει τον ακραίο συναισθηματισμό του. Το καταπληκτικό πάντως με το άλμπουμ, είναι ότι όσο πλησιάζει προς το τέλος του, τόσο πιο έντονο και ενδιαφέρον γίνεται. Έτσι λοιπόν, στην τριπλέτα “Downcast parade”, “Guiding blight” και “Ceased the days”, απολαμβάνουμε ένα συνθετικό κρεσέντο που περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο την κατάσταση που βρίσκεται το συγκρότημα τη δεδομένη χρονική περίοδο.
Κλείνοντας, το δισκογραφικό εγχείρημα των SLAVEATGOD μπορεί να μην πρόκειται για έναν δίσκο που θα συνταράξει τα νερά της παγκόσμιας djent σκηνής, ωστόσο η ποιότητα αλλά και η επιμονή των μελών του στις λεπτομέρειες έχουν φέρει ένα πολύ καλό –εύκολο στο άκουσμα- αποτέλεσμα, όπου σε όλη του τη διάρκεια ο ακροατής δε θα νιώσει ούτε μια φορά την ανάγκη να πατήσει το pause. Αν σκεφτεί κανείς το απρόσωπο της όλης διαδικασίας, με τον συγκερασμό των μουσικών απόψεων μεταξύ των μελών στην Αθήνα και του Howard στον Καναδά, θα λέγαμε ότι η προσπάθεια λειτούργησε πολύ καλά, αφήνοντας ταυτόχρονα χώρο για μουσικές φόρμες που ίσως να χάνονταν στην τριβή της καθημερινότητας.
8.5/10
Νίκος Ζέρης
