Ο παραδοσιακός heavy metal ήχος σε καθορίζει ανάλογα με την ηλικία, τα βιώματα και τα μουσικά ρεύματα που επικρατούν την εκάστοτε εποχή που τον βιώνεις. Με τα θεμέλια να παραμένουν αναλλοίωτα στο χρόνο αυτό δε σημαίνει πως το heavy metal οικοδόμημα δεν χρειάζεται νέα συγκροτήματα που λειτουργούν ως σκυρόδεμα για να παραμείνει βιώσιμο. Οι NITE από το San Fransisco κατάφεραν με το ντεμπούτο τους “Darkness silence mirror flame” να ξεχωρίσουν με το ταλέντο τους και τον τρόπο που επέλεξαν να μεταλαμπαδεύσουν μέσω των grim φωνητικών το μήνυμά τους.
Ταυτόχρονα αναδείκνυαν την σκοτεινή πτυχή της μουσικής τους, η οποία ως πύρινη γλώσσα κήρυττε το λόγο των IN SOLITUDE, έχοντας το μαγικό άγγιγμα των GHOST και την υποβόσκουσα ακρότητα των TRIBULATION, με το εκπληκτικό “Voices of the Kronian Moon” να παίρνει όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους όπως η εξαίσια κιθαριστική δουλειά και οι πιασάρικες μελωδίες και να τα βγάζουν στο φως στον υπερθετικό βαθμό, όντας αρκετά πιο εξωστρεφές άλμπουμ από τον προκάτοχό του.
Το “Cult of the serpent sun” αποτελεί τον ορισμό του σημαντικού τρίτου άλμπουμ που κάθε συγκρότημα έρχεται αντιμέτωπο και πρέπει να σταθεί αντάξιο των συνθηκών. Αυτό που θα τους ξεχωρίσει από τα υπόλοιπα σχήματα της γενιάς τους σαν την ήρα από το στάρι και θα επισφραγίσει την μέχρι τώρα πορεία τους. Τα φωνητικά ακούγονται πιο βαθιά, έχοντας το δικό τους χώρο και διάσταση στη μυσταγωγική μουσική των NITE, με αδιανόητες κιθαριστικές μελωδίες που δεν πρόκειται να ξεκολλήσουν από το μυαλό σου ακόμα κι αν βρίσκεσαι στο πρώτο άκουσμα.
Ο τραγουδιστής/κιθαρίστας Βαγγέλης Λαμπράκης αποτελεί έναν από τους πιο ουσιώδεις lead κιθαρίστες που υπάρχουν εκεί έξω, σε βαθμό που κατά τη διάρκεια του κάθε solo του νιώθεις πως η ζωή του εξαρτάται από την αμέσως επόμενη νότα και μονάχα κιθαρίστες σαν τον Adrian Smith έχουν καταφέρει να βγουν αλώβητοι στο παρελθόν, αν και χρήσιμο σε αυτό το σημείο θα ήταν αναφέρουμε και τα ονόματα των Criss Oliva και Marty Friedman αλλά και τη μεγαλύτερη συνεισφορά αυτή τη φορά του έτερου κιθαρίστα, Scott Hoffman.
To heavy metal κρύβει μέσα του τόσο πλούτο που είναι πραγματικά κρίμα που ελάχιστα συγκροτήματα πλέον καταφέρνουν να εξορύξουν και να τον εκμεταλλευτούν προς όφελος όλων μας ενώ την ίδια στιγμή τα “Seventh son of a seventh son” και “Somewhere in time” των IRON MAIDEN λειτουργούν ως φάρος για τους NITE επιδεικνύοντας όμως μη στερεοτυπικές επιρροές.
Το συγκρότημα ακούγεται αρκετά σφιχτοδεμένο, με άρτιο παίξιμο και περισσότερη αυτοπεποίθηση αλλά είναι τα βινυλιακής προσέγγισης και ροής τραγούδια που προκαλούν αυτό το πρωτόλειο heavy metal αίσθημα ψυχικής εξύψωσης, ελευθερίας και ξεγνοιασιάς που τόσο λείπει από το σύγχρονο heavy metal και οι NITE μας το προσφέρουν απλόχερα. Παρότι το “Cult of the serpent sun” αποτελεί την κορυφαία τους στιγμή δισκογραφικά, το γεγονός ότι το κάνουν να ακούγεται τόσο απλό, μας αφήνει με την ανυπομονησία για το τι μας επιφυλάσσουν στο μέλλον.
8,5 / 10
Κώστας Αλατάς
