ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: ”Majestic” – GAMMA RAY
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2005
ΕΤΑΙΡΙΑ: Sanctuary Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Dirk Schlachter – Kai Hansen
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά/Κιθάρες – Kai Hansen
Κιθάρες/Πλήκτρα – Henjo Richter
Μπάσο – Dirk Schlachter
Τύμπανα – Dan Zimmermann
Additional musician:
Keyboards ”Majesty” – Axel Mackenrott
Νομίζω πως είχα καιρό να ασχοληθώ με τους GAMMA RAY και τον Kai Hansen και μάλλον για αυτό ο φίλος και αγαπητός αρχισυντάκτης του rockhard.gr είπε να μου πασάρει με no look τρόπο κάτι από την μπάντα του ξαδέρφου, Panagiotis Hansen γαρ εγώ, οπότε ας πάρω την ασίστ για να σκοράρω κιόλας.
Μην ανησυχείτε πάντως με τον πρόλογο δεν θα γράψω για μπάσκετ, μολονότι δεν θα είχα κανένα θέμα και καμία αντίρρηση για κάτι τέτοιο. Θα γράψω όμως για το όγδοο δισκογραφικό πόνημα των GAMMA RAY που κυκλοφόρησε σαν σήμερα μόλις πριν 20 χρόνια, ο λόγος λοιπόν για το ”Majestic”. Όσο και αν κοιτάω το CD βλέποντας την χρονιά και τις ημερομηνίες πάνω είναι η αλήθεια πως δυσκολεύομαι πολύ να πιστέψω πως πέρασαν 20 χρόνια από τότε.
Όπως και να έχει όμως τόσα χρόνια πέρασαν και ακόμα και σήμερα που το ξανακούω όλο, εμμένω στην άποψη μου πως αυτό το άλμπουμ είναι μάλλον παραγκωνισμένο χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Προφανώς και θεωρώ πως τα πολύ μεγάλα άλμπουμ των λατρεμένων μου RAYS φτάνουν μέχρι και το ”No world order” όπως έχω γράψει στην επέτειο του, αλλά έχω πει και στο ιντερνετικό ραδιόφωνο του rockhard.gr. Αυτό όμως κατ’ εμέ δεν αναιρεί το γεγονός πως και μετά από αυτό το άλμπουμ οι Γερμανοί έδωσαν πολύ καλούς δίσκους. Ένας λοιπόν από αυτούς -κατά την ταπεινή μου άποψη- ήταν και το ”Majestic”.
Αφενός είχε πάρα πολύ καλές συνθέσεις στο μεγαλύτερο μέρος του, μιας και λίγες ήταν αυτές που δεν θα σε κερδίσουν ακούγοντας το άλμπουμ. Αφετέρου συνεχίζουν άκρως πετυχημένα, στο μοτίβο που έθεσαν στο προηγούμενο άλμπουμ τους. Δηλαδή στην κλασική τους power δομή που περιπλέκεται άριστα με τα άλλοτε σκληρά και βαριά, άλλοτε μελωδικά και γλυκά riff των 2 μεγάλων του NWOBHM που τόσο λατρεύουν και τιμούν στους δίσκους τους, JUDAS PRIEST και IRON MAIDEN. Φυσικά και υπάρχουν οι επιρροές από τις πιο κλασικές μπάντες που αγαπάνε, ώρα καλή QUEEN, URIAH HEEP, RAINBOW, GENESIS κλπ. απλά σε κάπως μικρότερες δόσεις σε σχέση με άλλους δίσκους τους. Επίσης δεν βρήκα ποτέ καθόλου άσχημη την πιο σκοτεινή και σκληρή ατμόσφαιρα που γενικά αποπνέει από τον δίσκο, με αρκετές speed metal δόσεις. Κάτι που εκτός από την ηχητική του προσέγγιση φαίνεται και στο στιχουργικό του κομμάτι, μιας και οι στίχοι, πατάνε σε πιο σκοτεινά θέματα με έναν αρκετά απαισιόδοξο τόνο πολλές φορές για τα μέτρα των RAYS και του ηγέτη αυτών Kai Hansen. Φυσικά το ίδιο περίπου συμβαίνει και με τα φωνητικά του Hansen που στο μεγαλύτερο μέρος τους είναι πιο τραχιά, σκληρά και σκοτεινά σε ύφος.
Συνθετικά προφανώς και ο Kai κρατάει την μερίδα του λέοντος στις 10 συνθέσεις που αποτελούν το άλμπουμ με 6 από αυτές να είναι δικές του. Ενώ από 2 μοιράζονται ο έτερος κιθαριστικός πόλος της μπάντας Henjo Richter και ο ντράμερ Dan Zimmermann. Ο δε Dan είχε γράψει και ένα ακόμα κομμάτι που τελικά δεν μπήκε στο άλμπουμ αλλά χρησιμοποιήθηκε ως bonus track στην Ιαπωνική έκδοση του άλμπουμ. Ο δε μπασίστας Dirk Schlächter και πιο παλιός συνοδοιπόρος μέχρι και σήμερα του Hansen στους RAYS, μπορεί αυτή την φορά να μην συμμετέχει σε κάποια σύνθεση του άλμπουμ είναι όμως σταθερά παρέα με τον Kai συνυπεύθυνος για την πολύ καλή και δυναμική παραγωγή του άλμπουμ. Κάτι που πιστώνεται και αυτό στα θετικά του δίσκου, άλλωστε οι 2 τους το έχουν κάνει αυτό πολλές φορές με εξαιρετικά αποτελέσματα, δίνοντας πάντα χώρο σε όλα τα όργανα και επιλέγοντας το ιδανικό ύφος που αυτά θα ηχούν στο τελικό αποτέλεσμα. Επίσης πάντα πρέπει να του πιστώνεται τόσο η θέση του ως ένα εξαιρετικά σημαντικό κομμάτι του rhythm section του γκρουπ, αλλά και ένας μπασίστας που θα βγει μπροστάρης να οδηγήσει όταν το κομμάτι το απαιτεί, κάτι που κάνει και εδώ άψογα όπου πρέπει.
Στο σύνολο όπως προείπαμε τα τραγούδια του δίσκου είναι πολύ καλά, με αρκετά εξ αυτών να ξεχωρίζουν και να κερδίζουν αργά ή γρήγορα τον ακροατή. Το εναρκτήριο ”My temple” είναι ένα έξοχο δείγμα του πως θα κυλίσει ο δίσκος, σκληρό, τραχύ, δυναμικό με ωραίες εναλλαγές, ένα από τα αγαπημένα τραγούδια προσωπικά μέσα από το άλμπουμ αλλά και από την δισκογραφία των RAYS, σύνθεση που πιστώνεται ο Hansen. Το ”Fight” που υπογράφει ο Henjo Richter είναι επίσης στα κορυφαία του δίσκου, μελωδικό με πολύ ωραίο γκαζωμένο refrain, γενικά ένα τραγούδι που βγάζει το ύφος ενός hit και ένα από τα πιο RAYS meets HELLOWEEN τραγούδια στο άλμπουμ.
Στα αγαπημένα μου σίγουρα θα έβαζα και το ”Hell is thy home” που είναι η πλέον κλασική PRIEST-ική εκδοχή των RAYS και του Hansen που το υπογράφει, ποτέ δεν έκρυβε τις αγάπες του ως γνωστόν και καλά έκανε. Επίσης στα κορυφαία τραγούδια του δίσκου αλλά και γενικά των RAYS είναι και το ”Blood religion”, που είναι η πιο MAIDEN-ική εκδοχή των RAYS στο άλμπουμ. Mid tempo με πολύ όμορφες εναλλαγές στα solos που ανεβάζουν και το tempo, εξαιρετικό refrain και ένα υπέροχο sing along σημείο πριν από αυτά, από τα αγαπημένα του κοινού στα live της μπάντας και με θεματολογία για τα βαμπίρ που είναι κάπως ασυνήθιστη για Kai Hansen. Στις πολύ καλές στιγμές νομίζω πως ανήκει και το ”Condemned to hell” που υπογράφει ο Zimmermann, με τα τύμπανα του και το μπάσο του Schlächter να έχουν πρωταγωνιστικό αλλά και ρόλο οδηγού στο μεγαλύτερο μέρος του τραγουδιού. Επίσης διαθέτει μια πολύ ωραία γέφυρα και ένα εξαιρετικά κολλητικό refrain στα θετικά του.
Πολύ καλή στιγμή νομίζω βρίσκω και το έτερο τραγούδι που υπογράφει o Zimmermann, το ”Spiritual dictator”. Πολύ εύστοχοι και έξυπνοι στίχοι, η δεύτερη πιο RAYS meets HELLOWEEN στιγμή του άλμπουμ με υπέροχη μελωδία και ένα εξαιρετικά ωραίο επικό μεσαίο μέρος στα solos. Για το τέλος στις καλές στιγμές του άλμπουμ θα έβαζα και το ”Majesty”, με την γενικότερη SABBATH-ική λογική του, ειδικά στο εισαγωγικό του riff αλλά και στο refrain. Κλασικότροπη σύνθεση του Hansen με πολλές εναλλαγές και διαφορετικά περιπετειώδη σημεία μέσα στα σχεδόν 6μιση λεπτά που διαρκεί το τραγούδι.
Αν κάτι δεν με κέρδισε ποτέ σε αυτό το άλμπουμ είναι μάλλον ένα από τα πιο χλιαρά και ίσως αδιάφορα τραγούδια που έχει γράψει ο αγαπημένος μου Kai, αυτό είναι το ”How long” που σχεδόν πάντα το προσπερνούσα όποτε άκουγα το άλμπουμ. Όπως δεν κατάφερε να με κερδίσει και το ”Strange world” που μπορεί να μην είναι τόσο αδιάφορο όσο το ”How long”, όμως ενώ ξεκινάει καλά κάπου στην πορεία το χάνει, παρά τις ενδιαφέρουσες εναλλαγές που έχει μέσα. Ενδιαφέρουσα αλλά χωρίς να σε κερδίζει απόλυτα κρίνεται και η μεγαλύτερη σύνθεση του άλμπουμ που υπογράφει ο Henjo Richter. Το ”Revelation”, ενώ έχει μέσα καλές ιδέες και πολύ καλές στιγμές, κάπου χάνεται το πράγμα, μιας και θα έλεγα πως πλατειάζει αρκετά χωρίς ιδιαίτερο λόγο, αν ήταν κάνα 2λεπτο μικρότερο θα είχε πολύ καλύτερο αποτέλεσμα κατά την ταπεινή μου άποψη.
Το ”Majestic” λοιπόν θα έλεγα πως αν το ακούσει κανείς και πάλι σήμερα θα καταλάβει πως ήταν και είναι ένας πολύ καλός δίσκος. Προφανώς όχι στους κορυφαίους του σχήματος, εκεί άλλωστε κονταροχτυπιούνται άλλοι, όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι κακό άλμπουμ. Κατά την άποψη μου κρατάει σε υψηλό επίπεδο το ηχητικό αποτύπωμα των RAYS και σε κερδίζει με τις καλές του στιγμές όσο περισσότερο το ακούς, ίσως στην τελική το μόνο που θα μπορούσε να πει κανείς πως του λείπει να ήταν ένα grande hit-άκι για να το σηκώσει πιο πάνω.
Did you know that:
- Κατά την διάρκεια της περιοδείας που ακολούθησε το άλμπουμ, ο Henjo Richter αναγκάστηκε να την εγκαταλείψει στα μισά της. Ο λόγος ήταν πως έπεσε από μια σκάλα στο πλοίο που είχαν πάρει για να μεταβούν από την Σουηδία στην Φινλανδία. Αυτός που τον αντικατέστησε για το υπόλοιπο ήταν ο Φιλανδός Kasperi Heikkinen, μετέπειτα κιθαρίστας τον BEAST IN BLACK. Εκείνη την περίοδο δε έπαιζε σε μια μπάντα που λέγεται MERGING FLAME, αλλά και σε μια tribute μπάντα στους GAMMA RAY που λεγότανε GUARDIANS OF MANKIND. Να πούμε πως έκτοτε έχει τύχει να τον αντικαταστήσει και πάλι σε περιοδεία, μάλιστα την τελευταία φορά που πέρασαν από την χώρα μας το 2024, ήταν και πάλι αντικαταστάτης του Henjo που είχε και πάλι κάποιο ατύχημα μην μπορώντας να ακολουθήσει.
- Το ”Hellfire” που μπήκε στην Γιαπωνέζικη έκδοση του άλμπουμ και ήταν σύνθεση του ντράμερ Dan Zimmermann, κατά την ταπεινή μου άποψη κάλλιστα θα μπορούσε να έμπαινε βρει θέση κανονικά στον δίσκο έναντι κάποιου άλλου.
- Με βάση την συνέντευξη που έδωσε ο Kai Hansen στον αρχισυντάκτη μας Σάκη Φράγκο πριν λίγες μέρες, το ”Majestic” θα είχε ομώνυμο τραγούδι στον δίσκο, όμως τελικά αυτό δεν έγινε μιας και δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει την ιδέα αυτή τότε και του είχε μείνει μόνο το demo αυτής. Μεταξύ μας καλύτερα μιας και το ”Majestic” κυκλοφόρησε φέτος ως τραγούδι στο εξαιρετικό ”Giants & Monsters των HELLOWEEN, αφού φυσικά ξαναδουλεύτηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό και μάλιστα είναι και ένα από τα κορυφαία τραγούδια του δίσκου. Ιδού και η απάντηση του Hansen σχετικά στην ερώτηση του Σάκη. ”Όταν έγραφες το κομμάτι “Majestic” που κλείνει το άλμπουμ με επικό τρόπο, είχες καθόλου υπόψη σου το ομώνυμο άλμπουμ των GAMMARAY;”
”Ναι όντως! Αυτό το τραγούδι είχα αρχίσει να το γράφω για εκείνο το άλμπουμ αλλά για κάποιο λόγο δεν μπόρεσα να το τελειοποιήσω και το άφησα στην άκρη. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, έγραψα ένα σωρό κομμάτια και θυμήθηκα πως είχα το demo του κομματιού στον σκληρό μου δίσκο και το δούλεψα. Και τώρα ακούτε το αποτέλεσμα!”
Παναγιώτης ”The Unknown Force” Γιώτας
