ONOMA ΑΛΜΠΟΥΜ: “Wolfmother”- WOLFMOTHER
ETOΣ KYKΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2005
ΕΤΑΙΡΙΑ: Modular Recordings
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Dave Sardy
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά/κιθάρες- Andrew Stockdale
Mπάσο/ πλήκτρα – Chris Ross
Τύμπανα – Myles Heskett
Guests:
Lenny Castro – percussion στα “Apple Tree”, “Witchcraft” and “Love Train”
Dan Higgins – flute στο “Witchcraft”
Dave Sardy- Percussion στα “Colossal”, “Where Eagles Have Been”, “Vagabond” και “Love Train”
Πώς πέρασαν τα χρόνια. 20 ολόκληρα χρόνια από το ντεμπούτο των Αυστραλών WOLFMOTHER που κυριολεκτικά έσκασαν από το πουθενά. Ο δίσκος κυκλοφόρησε σαν σήμερα στην χώρα τους αλλά η διεθνής κυκλοφορία έγινε στις αρχές του 2006, αφού είχαν προηγηθεί, κυκλοφορήσει και τραβήξει την προσοχή τα singles “Mind’s eye”, “White unicorn” (πιο ΖΕPPELIN πεθαίνεις) και πολύ περισσότερο από τα δύο προηγούμενα το “Dimension”. Κάπου εκεί, τον Απρίλιο του 2006 θα βγει ο δίσκος και στην Ευρώπη και θα τον αγοράσουμε άπαντες μιας και ο ήχος της μπάντας μπορεί να είχε κοινά στοιχεία με το garage revival της εποχής με μπροστάρηδες σχήματα όπως οι WHITE STRIPES, JET, HIVES, STROKES αλλά ακούγοντας τους οι hard rock οπαδοί πάθαμε ένα σοκ καθώς είχαμε να κάνουμε με μια μπάντα που μας ακουγόταν σαν μια διασταύρωση CREAM/LED ZEPPELIN/BUDGIE/BLUE CHEER/ΒLACK SABBATH και πολλά άλλα θεϊκά σχήματα της δεκαετίας του ‘70. Η ικανότητα του σχήματος να παίζει με τέτοιο πάθος, ωμή ενέργεια και να μας προσφέρει εξαιρετικής ποιότητας συνθέσεις είναι ανεπανάληπτη σε αυτό τον δίσκο και αν ψάξετε στις λίστες του 2006 θα τον δείτε να φιγουράρει παντού ανάμεσα στα άλμπουμ της χρονιάς.
H μπάντα ξεκίνησε να γράφει το δικό της υλικό το 2003 και κυκλοφόρησαν ένα EP το 2004 το οποίο τράβηξε προσοχή της δισκογραφικής Μodular recordings. To EP αυτό πήγε καλά και οι περιοδείες του σχήματος βοήθησαν ακόμα περισσότερο, με αποτέλεσμα να υπογράψουν με την πολυεθνική Universal. Από τον Ιούνιο έως και τον Σεπτέμβριο του 2005 θα μπουν στα Sound city studios του Los Angeles και θα προσλάβουν τον παραγωγό Dave Sardy (OASIS, JET, ΜΑRILYN MANSON). Το υπέροχο εξώφυλλο είναι του τεράστιου Frank Frazetta, ένα έργο του από το 1970 που λεγόταν “The sea witch”. Eνα επικό εξώφυλλο που έρχεται να ταιριάξει απόλυτα με τα μυθολογικά και fantasy στιχουργικά θέματα της μπάντας. Πραγματικά ένα έργο τέχνης σε μια εποχή που το παράνομο downloading είχε αρχίσει να παίρνει το πάνω χέρι και πίεζε ασφυκτικά το φυσικό προϊόν, γεγονός που θα άλλαζε το τοπίο τόσο στις πωλήσεις δίσκων όσο και στην δισκογραφία γενικότερα.
Όπως ανέφερα και στην αρχή, με την κυκλοφορία του τρίτου single “Dimension” τα πράγματα άρχιζαν να αλλάζουν δραστικά για το σχήμα και η δημοτικότητα τους αρχίζει να εκτοξεύεται. Το κομμάτι έφτασε στο # 1 των rock & metal charts στην Βρετανία και έκτοτε ο δίσκος θα κυκλοφορήσει σε Ευρώπη και Αμερική.Eνα κομμάτι με ιδιαίτερο fuzz που φέρνει στο μυαλό τους WHITE STRIPES αν είχαν για τραγουδιστή τον Οzzy Osbourne.
Το επόμενο single ήταν το σαρωτικό “Woman” μiα heavy blues σύνθεση που φέρνει στο μυαλό τους SABBATH και τους CREAM με ένα μεσαίο μέρος που μυρίζει URIAH HEEP ειδικά στην χρήση του Hammond. Μια τεράστια επιτυχία για το σχήμα και μάλιστα κέρδισε το Grammy στην κατηγορία Best Hard Rock Performance και πραγματικά το άξιζε.
Το “Love train” ήταν το επόμενο single επόμενο single από τον δίσκο και το κομμάτι που δεν υπήρχε στην αρχική έκδοση του δίσκου και προστέθηκε στην πολυεθνική κυκλοφορία του. Πιο WHITE STRIPERS πεθαίνεις κομμάτι, το συγκεκριμένο με αρκετά funky στοιχεία και garage rock feeling. To σερί των αλλεπάλληλων singles θα κλείσει το έκτο single από τον δίσκο και μιλάμε για το “Joker & the thief”, ίσως το πιο γνωστό κομμάτι του δίσκου. Ένα hard rock anthem, εξαιρετικό και από τα πιο ωραία τους κομμάτια επηρεασμένο στιχουργικά από το “All along the watchtower” του Dylan (το συγκεκριμένο το διασκεύασε και το θεοποίησε ο μάγος της εξάχορδης Jimi Hendrix το 1968).
Φυσικά ο δίσκος έχει και άλλα εξαιρετικά κομμάτια πέρα από τα single που αναφέρθηκαν, θα ξεχώριζα το garage-άδικο “Apple tree’’, το doom-άδικο “Colossal”, το heavy rocking “Pyramid” για την ενέργεια του και το ακουστικό “Tales from the forest of gnomes” που βρίσκεται κάπου μεταξύ WHO και LED ZEPPELIN.
H επιτυχία του δίσκου ήταν τεράστια σε όλο τον κόσμο και η μπάντα θα βγει στον δρόμο για να παρουσιάσει την ωμή ενέργειά τους στο κοινό. Θα εμφανισθούν στα μεγάλα festivals όπως το Big Day Out, το Coachella, το Roskilde, το Fiji Rock, το Download και άλλα ενώ θα διοργανώσουν και την δική τους περιοδεία που πέρασε από Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία, Καναδά, Ιαπωνία. Και που δεν έπαιξαν, κάνοντας το όνομα τους γνωστό σε παγκόσμια πλέον κλίμακα.
Συνολικά, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα από τα πιο φοβερά ντεμπούτα των τελευταίων 25 ετών, διαθέτει πρωτόλεια ενέργεια, τρομερό παίξιμο από το τρίο των WOLFMOTHER και συνθέσεις που αναμιγνύουν πράγματα που αγαπήσαμε στο παρελθόν. Σε αρκετούς από τους ακροατές εκείνη την εποχή όλα αυτά ακούγονταν σαν καινούργια μιας και ελάχιστα είχαν ασχοληθεί με το παρελθόν του hard rock. Όμως ακόμα και σε εμάς που γνωρίζαμε όλα αυτά τα σχήματα που ήταν οι επιρροές τους και τα αγαπούσαμε, ο δίσκος έσκασε σαν βόμβα στα στερεοφωνικά μας μιας και δεν ήταν μια μπάντα που απλά αντέγραφε, αλλά φίλτραρε όλες αυτές τις επιρροές με έναν σπουδαίο τρόπο μέσα από τις συνθέσεις της και μας τις πρόσφερε βάζοντας την ατομική της σφραγίδα της από πάνω. Θα έλεγε κανείς ότι αυτή η μπάντα είχε βουτηχτεί, σαν τον Οβελίξ ένα πράγμα, στην κολυμβήθρα του hard rock και είχε αυτή η μουσική μπολιάσει κάθε σπιθαμή του κορμιού τους και του μυαλού τους. Τέτοιο είναι το feeling του δίσκου. Χαίρομαι επίσης διπλά, που μετά από 20 χρόνια η ακρόαση του βινυλίου μου μεταφέρει το ίδιο συναίσθημα της πρώτης επαφής και ακρόασης. Αυτό λέγεται διαχρονικότητα και αν το πετύχεις έχεις γραφθεί στις χρυσές σελίδες του ιδιώματος. Νομίζω ότι το ντεμπούτο των Αυστραλών το έχει πετύχει αυτό και με το παραπάνω!
Did you know that?
– Ο παραγωγός Dave Sardy τους άκουσε στα demos, τους φάνηκαν πολύ 70s και δεν ενθουσιάστηκε. Όταν όμως τους είδε live άλλαξε αμέσως άποψη.
– Στην κατηγορία best hard rock performance στα grammy που κέρδισαν με το κομμάτι “Woman”, νίκησαν τους TOOL, SYSTEM OF A DOWN και ΝΙΝΕ ΙNCH NAILS.
– To κομμάτι “Love train” είχε επηρεασθεί από τους ΕLO ενώ το “Tales from the forest of gnomes” από το βιβλίο The Hobbit του Tolkien.
– O δίσκος έγινε πέντε φορές πλατινένιος στην πατρίδα τους την Αυστραλία και χρυσός στην Αγγλία και την Αμερική.
– Το κομμάτι “Joker & the thief” ακούστηκε σε δεκάδες ταινίες, σειρές, video games, μερικά από τα οποία ήταν τα The Blacklist, The Hangover, Shoot ‘Em Up, NHL 14, Rock Revolution Jackass Number Two, Impractical Jokers: The Movie, The Out-Laws, Need for Speed: Carbon, Shrek the Third, Lego DC Super-Villains, Preacher, The Man from Toronto, Ted Lasso και The Artful Dodger. Όλο και κάπου θα το έχετε ακούσει, δεν γίνεται.
– Οι περιοδείες που ακολούθησαν οδήγησαν σε εξάντληση και σε παραίτηση το καλοκαίρι του 2008 τον μπασίστα/πληκτρά Chris Ross και τον drummer Μyles Heskett, αφήνοντας μόνο του πλέον τον αρχηγό της μπάντας Andrew Stockdale.
– Το “Love Train” που μπήκε στην International έκδοση του δίσκου, είχε αρχικά κυκλοφορήσει σαν b-side του “White Unicorn”.
Γιάννης Παπαευθυμίου
