ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Schizo deluxe” – ANNIHILATOR
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2005
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: AFM Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Jeff Waters
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Dave Padden – Φωνητικά
Jeff Waters – Κιθάρες, Μπάσο, Φωνητικά στο “Too far gone”
Tony Chappelle – Τύμπανα
Η περίοδος των Καναδών thrashers ANNIHILATOR με τον Dave Padden στα φωνητικά δεν είχε ξεκινήσει και με τους καλύτερους οιωνούς. Το πρώτο άλμπουμ με τον Padden πίσω από το μικρόφωνο, το “All for you” του 2004 ήταν, για να το πω κομψά, απογοητευτικό. Το “Schizo deluxe” που κυκλοφόρησε έναν χρόνο αργότερα, έδειχνε ότι ο Waters είχε αφουγκραστεί τα παράπονα των οπαδών και παρουσίασε έναν δίσκο που έδειχνε ότι άρχισε να παρεκκλίνει από την nu-metal πορεία του προκατόχου του, αν και όχι εντελώς.
Ακούγοντας το “Schizo deluxe” για μια ακόμη φορά χάριν της επετείου αυτής, διαπίστωσα ότι η άποψη μου για τον ενδέκατο δίσκο των ANNIHILATOR δεν έχει ακόμη και 20 χρόνια μετά. Έχει κάποια μέτρια κομμάτια, αλλά έχει και κάποιες φοβερές κομματάρες που διέψευσαν με τον καλύτερο τρόπο όσους ισχυρίζονταν ότι ο Waters έχει στερέψει από έμπνευση. Ας ξεκινήσουμε όμως με τα κακώς κείμενα, πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη.
Συνήθως οι ANNIHILATOR ξεκινούν τα άλμπουμ τους με δυνατά κομμάτια. Το “Maximum Satan” που ανοίγει τον δίσκο παίζει να είναι και από τα χειρότερα εναρκτήρια κομμάτια των ANNIHILATOR. Οι επιρροές από MACHINE HEAD και PANTERA είναι εμφανέστατες και η κατάσταση δεν σώζεται ούτε στο thrash ξέσπασμα στο τέλος. Οι πειραματισμοί συνεχίζονται στο “Too far gone” όπου αναλαμβάνει ο Waters εξ ολοκλήρου τα φωνητικά και ηχητικά παραπέμπει στο “Remains”. Τα “Like father, like gun” και “Something witchy” είναι παντελώς αδιάφορα, ενώ το “Clare” , που προσπαθεί να συνδέσει στιχουργικά τις ιστορίες των “Alice in hell” και “Never, neverland” έχει δυνατές προοπτικές αλλά αυτά τα nu-metal στοιχεία κάπου φρενάρουν την κατάσταση.
Όμως για τους ANNIHILATOR μιλάμε, διάολε, όχι για τίποτα τυχάρπαστους φτωχούς αντιγραφείς των MACHINE HEAD! Και εκεί που έχεις ακούσει το “Maximum Satan” και σε ζώνουν τα φίδια ότι θα ακούσεις άλλη μια έκδοση του “All for you”, σκάει μύτη το “Drive” και σου πέφτει το σαγόνι. Φανταστείτε το riff του “King of the kill” παιγμένο σε διπλάσια ταχύτητα! Ο ρυθμός είναι καταιγιστικός μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο και, με κίνδυνο να φανώ υπερβολικός, εκτιμώ ότι είναι ένα από τα πιο επιθετικά κομμάτια που έχει γράψει ο Waters. Πολύ δυνατά επίσης και τα “Warbird” και “Plasma zombies”, ίσως η μοναδικές στιγμές που το πάντρεμα του μοντέρνου ήχου που ακολουθούσαν τότε οι ANNIHILATOR με τις πιο βασικές τους φόρμες ακούγεται αρμονικά. Τέλος, τα “Invite it” και “Pride” είναι καταπληκτικά και δεν μπορούν να μην φέρουν χαμόγελα στον κάθε παραδοσιακό ANNIHILATOR οπαδό! Το πρώτο ακούγεται σαν να έρχεται κατευθείαν από το 1990 και το “Never, Neverland” , ενώ το δεύτερο έχει αυτό το παρανοϊκό riff που μόνο ο Waters θα μπορούσε να γράψει και σου καρφώνεται στο μυαλό.
Το άλμπουμ έγινε δεκτό με θετική ανταπόκριση από τον κόσμο που είδε την μπάντα να αρχίζει να γυρνά σε πιο κλασικές φόρμες μετά την απογοήτευση του “All for you”. Ναι, υπάρχουν ακόμα εδώ αυτά τα στοιχεία που ξένισαν τους οπαδούς. Όμως, υπάρχουν και κάποιες κομματάρες που θύμισαν εκείνη την εποχή που οι ANNIHILATOR μεσουρανούσαν. Με λίγα λόγια, το “Schizo deluxe” είναι το μεταβατικό άλμπουμ από την πειραματική φάση των Καναδών προς τις back to basics ρίζες τους, και αυτό μόνο ως θετικό χαρακτηρίζεται!
Did you know that:
- Αξίζει να αναζητήστε τη deluxe έκδοση του δίσκου που περιέχει κάποια πολύ ενδιαφέροντα bonus κομμάτια. Το ένα είναι το “Weapon X” (γραμμένο φυσικά για τον Καναδό mutant της καρδιάς μας, τον Wolverine) το οποίο είχε κυκλοφορήσει στο E.P. “The one” τον Απρίλιο του 2004. Πρόκειται για μια πολύ δυνατή thrash σύνθεση που θεωρήθηκε ότι δεν ταίριαζε με το όλο κλίμα του “All for you” και δεν συμπεριλήφθηκε εκεί. Όσο για τα άλλα δύο, έχουν ιστορική σημασία καθώς το ένα είναι το “I am in command” από την πρώτη πρόβα της μπάντας το 1990 με τον αείμνηστο Coburn Pharr , ενώ το άλλο είναι το “Annihilator” από εποχής 1985 με τον John Bates στα φωνητικά και θεωρείται η πρώτη ηχογράφηση των ANNIHILATOR.
Θοδωρής Κλώνης
