“Occult over Athens!”
Έτσι ονομάζεται το event της 6ης Δεκεμβρίου, όπου θα βρεθούν στο Piraeus Club Academy οι Κύπριοι occult heavy metallers MIRROR και οι Αθηναίοι old school metallers PASSAGE και STYGIAN PATH. Με αυτό σαν αφορμή, το Rock Hard συνομιλεί με τον μπασίστα/αρχηγό των MIRROR, μπασίστα/τραγουδιστή των SATAN’S WRATH, μπασίστα των MARCH TO DIE, drummer των FRIENDS OF HELL και γενικά μεγάλη «μορφή» του underground metal, Τάσο “Tas” Δανάζογλου για live καταστάσεις, δίσκους, τραγούδια, ταινίες και τη χρησιμότητα της μπύρας.
Τέταρτη φορά συνολικά στην Αθήνα, αλλά πρώτη ως headliners. Επιτέλους, Τάσο!
Επιτέλους θα πω κι εγώ! Ευχαριστούμε πολύ τα παιδιά της διοργάνωσης και τους PASSAGE και STYGIAN PATH που μας κάλεσαν να παίξουμε και να είμαστε οι headliners. Ξέρεις, άσχετα από το πού μένω και δραστηριοποιούμαι, στην Αθήνα μεγάλωσα και τη λατρεύω αυτήν την πόλη!
Τούτη τη φορά, έρχεστε χωρίς δίσκο στις αποσκευές σας. Πώς το αποφασίσατε;
Όπως ξέρεις, παίζω και με τους FRIENDS OF HELL και μόλις τελειώσαμε ένα 45άρι με διασκευές, το “Doom Metal Revenge”. Η ιδέα ήταν δική μου και βασίζεται στη γνωστή βιντεοκασσέτα “The ultimate revenge”, του 1985, με VENOM, SLAYER και EXODUS και περιέχει αντίστοιχες διασκευές στα “7 gates of Hell”, “Black magic” και Strike of the beast”, τα οποία εννοείται έχουμε κάνει εντελώς doom! Αυτό το βίντεο με είχε σημαδέψει πολύ έντονα… το είχε βρει ένας συμμαθητής μου, σε βίντεο κλαμπ της γειτονιάς μου, στην Καλλιθέα, το 1985, εντελώς στα ξεκάρφωτα! Τελείως κουφό!
Εκτός από το 45άρι, έχουμε άλλα νέα από τους FoH;
Συνθετικά το τρίτο μας άλμπουμ είναι έτοιμο και έχουμε ήδη ξεκινήσει να γράφουμε τα όργανα. Υπομονή!
Βέβαια, για να σου βάλω «ζιζάνια», ωραία θα ήταν να σε βλέπαμε και με τους FoH, κάποια στιγμή!
Ε, αν μας καλέσετε… WE WILL BE THERE!
Το νέο MIRROR πώς θα είναι;
Όσον αφορά τους MIRROR, έχω ήδη γράψει τον νέο μας δίσκο, τον τέταρτο κατά σειρά και σε λίγο θα αρχίσουμε να δουλεύουμε επάνω σε αυτόν. Σίγουρα, θα είναι το πιο σκοτεινό από όλα τα άλμπουμ μας, με έναν εντελώς MERCYFUL FATE ήχο. Μου φαίνεται πως έγραψα τον χαμένο δίσκο μεταξύ του “Melissa” και του “Don’t break the oath”! Όταν κυκλοφορήσει, θα δεις τι εννοώ!
Αφού λοιπόν η αφορμή της κουβέντας μας είναι ένα live, ας μιλήσουμε για live! Θεωρείς τις περιοδείες και τις συναυλίες κάτι το πολύ σημαντικό, ή θα μπορούσες να σκεφτείς τον εαυτό σου ως έναν αποκλειστικά studio μουσικό;
Κοίτα, μου αρέσουν τα live, σίγουρα. Η επικοινωνία με το κοινό, ο ενθουσιασμός που υπάρχει, ακόμη και τα λεγόμενα “fuck ups”, όλα είναι ωραία! (γέλια) Αλλά το στούντιο και η δημιουργία δίσκων, είναι σίγουρα πιο σημαντικά για μένα. Νιώθω λίγο Quorthon η αλήθεια είναι… αλλά ok, έχω δώσει σίγουρα περισσότερα live από τον μακαρίτη!
Υπάρχει κάτι για το οποίο ανησυχείς πριν βγεις στην σκηνή;
Μπα… στην πραγματικότητα όχι, δε θα το έλεγα. Καταρχήν, δεν έχω αυτό που λέμε “stagefright”, οπότε, έχω έναν μεγάλο βραχνά λιγότερο για τον οποίο θα πρέπει να ανησυχώ. Και όταν είναι να παίξουμε live, με οποιαδήποτε από τις μπάντες μου, σιγουρεύομαι πως είμαστε πολύ καλά προετοιμασμένοι και προβαρισμένοι. E και μερικές μπύρες πριν, σίγουρα βοηθούν! (γέλια)
Ως MIRROR, έχετε βρει κάποιο συγκεκριμένο τρόπο ώστε να προετοιμάζεστε για κάθε show; Ή κάθε περίσταση είναι διαφορετική;
Ναι. Όπως είπα, πίνουμε μπύρες, χαχα! Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι στους MIRROR όλα τα υπόλοιπα παιδιά είναι παικταράδες, δεν έχουν ανάγκη από κάποια ιδιαίτερη προετοιμασία. Νιώθω πολύ τυχερός που παίζω με τέτοιους μουσικούς. Εγώ είμαι ο αδύναμος κρίκος στη μπάντα μου, σίγουρα! (γέλια)
Είναι η σκηνή, ο «μπαμπούλας» κάθε μουσικού;
Καμιά φορά ναι, είναι. Εκεί φαίνεται αν είσαι καλός. Στο στούντιο τι να το κάνω… ειδικά στις μέρες μας, μπορείς να παίζεις σαν τους VENOM και να ακούγεσαι μετά, στο CD, σαν τον Malmsteen! (γέλια)
Clubs ή αρένες; Πού νιώθει καλύτερα ο μουσικός Τάσος και πού ο οπαδός Τάσος, όταν βλέπει τις αγαπημένες του μπάντες;
Ως οπαδός δε με νοιάζει, αν είναι να δω την αγαπημένη μου μπάντα, ας τη δω και σε υπόγειο ρε παιδί μου! Σαν μουσικός όμως, επειδή έχω παίξει και μπροστά σε 50.000 κόσμου, εκεί είναι τρελό το συναίσθημα… αλλά αγαπώ και τα μικρά clubs. Ιδρωτίλα, ξινισμένη μπύρα στο πάτωμα… ωραίες καταστάσεις, αυθεντικές!
Κάθε εμφάνιση των MIRROR στη χώρα μας, συνοδεύτηκε από τα θετικότερα σχόλια. Εσείς, διαβάζετε μετά τις ανταποκρίσεις; Λαμβάνετε υπόψη σας τα σχόλια του κοινού και του Τύπου;
Δε θα τρέξω να διαβάσω αυτά που γράφονται αλλά κατά καιρούς, εδώ και κει, όταν το μάτι μου πέσει σε κάποια κριτική κλπ θα κάτσω να δω τι γράφεται. Κοίτα Μήτσο, εμείς παίζουμε τη μουσική που μας αρέσει, το metal που αγαπάμε. Αν σε κάποιον δεν αρέσει, δεν πειράζει. Αλλά εμείς, θα δίνουμε πάντα το 100% και αυτό είναι που μετράει περισσότερο. Βλέπω ρε παιδί μου καμιά φορά μπάντες και παίζουν σαν να βαριούνται! Πώς το κάνουν αυτό, δεν το καταλαβαίνω…
H καλύτερη, η χειρότερη και η πιο αστεία στιγμή σου, ως μουσικός, στον «δρόμο»;
Πωωω… Κάτσε να θυμηθώ. Καλύτερη μάλλον αυτό που σου είπα πιο πάνω, να παίζω με τους ELECTRIC WIZARD μπροστά σε φεστιβάλ 50.000 κόσμου. Η ενέργεια που λαμβάνεις τότε, είναι τρελή, δεν υπάρχει! Χειρότερη τώρα… Δεν ξέρω, δε μου έρχεται κάτι άσχημο, όλα καλά μου έχουν πάει, φτου-φτου μη με ματιάσω! (γέλια) Αστείες στιγμές, σίγουρα πολλές. Έχω υπάρξει πολλές φορές σε “spinal tap” καταστάσεις. Θα στις πω όταν βρεθούμε όμως και πίνουμε μπύρες! (γέλια)
Ok, το κρατάω αυτό! Έχετε ως τώρα τρεις δίσκους. Αντιμετωπίζετε ήδη το «πρόβλημα» της κατάρτισης ενός set; «Μαλώνετε» μεταξύ σας για το ποια κομμάτια θα διαλέξετε;
Κοίτα, πάμε με τη λογική. Όλοι ξέρουμε ποια είναι τα καλύτερα τραγούδια μας, αυτά που πρέπει να παίζονται live και συνήθως συμφωνούμε. Υπάρχουν κάποια standard κομμάτια, που δε γίνεται να λείπουν από ένα show των MIRROR, όπως το “Galleon”, το “Mirror”, το “Masters of the deep”, το “Running from the law”, το “Curse of the gypsy”…
Την τελευταία φορά που σας είδαμε, είχατε παίξει και μια εξαιρετική διασκευή στο “Samarithan” των CANDLEMASS.
Γενικά, δεν παίζουμε διασκευές. Είχαμε παίξει πιο παλιά το “Wrathchild” και το “Hell bent for leather”, αλλά συνήθως δεν είμαστε υπέρ των διασκευών. Προτιμούμε να παίξουμε ένα ακόμη MIRROR κομμάτι, στη θέση μιας πιθανής διασκευής.
“Occult over Athens”, λοιπόν… Τι είναι/σημαίνει ο όρος “occult” στο heavy metal, για σένα;
Το heavy metal σε οποιαδήποτε μορφή του, πάντοτε ήταν συνδεδεμένο με occult θέματα και γενικότερα σκοτεινή μέχρι και σατανική θεματολογία. Από τους BLACK SABBATH και τους IRON MAIDEN μέχρι το thrash, το death, το black κλπ. Τα τελευταία χρόνια, υπάρχει μια εμφανής στροφή σημαντικού μέρους των rock και metal σχημάτων προς το «αποκρυφιστικό» rock/metal, είναι κάτι σαν μόδα ίσως, αλλά έτσι κι αλλιώς, αυτή η θεματολογία είναι κάτι που ταιριάζει στη rock και metal μουσική. Και να σου πω την αλήθεια μου, αυτήν τη θεματολογία προτιμώ κι εγώ! Βαριέμαι τους στίχους που μιλούν για κοινωνικά και πολιτικά τσιτάτα και τέτοια… Δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε κήρυγμα ιδεών και πολιτικών απόψεων. Η μουσική μας είναι ένα horror show, τη βλέπω σαν μια ταινία τρόμου!
Πρέπει και να υπάρχουν οπωσδήποτε οι λέξεις “Sabbath”, “witch” και “Satan”!
Εννοείται! Και παντελόνια καμπάνες, αν δεν φοράς, πού πας! (γέλια)
Πάντως, τόσο με τους MIRROR όσο και με τους FRIENDS OF HELL, εσύ είσαι χρόνια τώρα μέρος του “occult” κινήματος. Πού και πόσο διαφέρουν οι προσεγγίσεις των δύο μπαντών;
Οι FoH είναι πιο “in your face” σατανικοί χαχα! Με τους MIRROR υπάρχει πολύ σκοτάδι αλλά η σατανική προσέγγιση είναι πιο έμμεση. Χμ… μήπως να το αλλάξω; Θα το σκεφτώ, μου έβαλες ιδέες τώρα!
Αν σου έλεγαν να διαφυλάξεις πάσει θυσία τρείς δίσκους και τρεις ταινίες για να σωθεί η έννοια του “occult”, τι θα επέλεγες;
Δύσκολη ερώτηση, φαινομενικά, αλλά εύκολη η απάντηση γιατί τα έχω όλα τακτοποιημένα στο μυαλό μου, χαχα! Λοιπόν, πάμε πρώτα στους δίσκους: Αυτοί είναι το “Black Sabbath”, το “Don’t brake the oath” των MERCYFUL FATE και το “Witchcult today” των ELECTRIC WIZARD…
To “Melissa” περίμενα να ακούσω από MERCYFUL FATE!
Κι αυτό θα μπορούσε, αλλά σήμερα θα σου πω το “Don’t brake the oath”. Όπως και να ’χει, οι MERCYFUL FATE είναι δεδομένοι!
Θυμάσαι τα «μπινελίκια» που μου έριξες, όταν έβαλα προτελευταίο το “Black funeral” στο “worst to best” του “Melissa”;
Καλά σου έκανα! (γέλια) Συγγνώμη, αλλά αυτά τα άλμπουμ είναι τέλεια και όλα τα τραγούδια ισάξια, δεν έχουν “worst to best”! Ταινίες τώρα, σίγουρη τριάδα το “The Devil rides out” (σ.σ: αλλιώς, “The Devil’s bride”, βρετανική ταινία τρόμου του 1968 με τον Christopher Lee, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του 1934 του Dennis Wheatley), το “Satanic rites of Dracula” (σ.σ: 1973, ο έβδομος και τελευταίος με τον Christopher Lee, «Δράκουλας» της Hammer Horror films) και το “Simon, king of the witches” (σ.σ: Αμερικανικό κι αυτό, του 1971)
Αντίστοιχα, με ποιο τραγούδι των MIRROR θα ήθελες να συμμετέχεις στην απόλυτη occult συλλογή;
Οπωσδήποτε με το “Black magic tower”. Μουσική και στίχοι «κολλάνε» τέλεια, έχει και στην εισαγωγή τη μουσική από το “The haunted palace” με τον Vincent Price, αν είναι και dvd η συλλογή ώστε να έχει και το video clip, ακόμη καλύτερα!
Φτάσαμε στο τέλος, Τάσο. Τί να περιμένουμε, στις 6/12;
Τι να περιμένετε; Ατόφιο heavy metal, χωρίς φρου-φρου κι αρώματα! Έτσι όπως παιζόταν τα παλιά τα χρόνια, χεχε… Τα λέμε στο Academy!
Δημήτρης Τσέλλος
