Είπαμε, η καραντίνα έχει κάνει τον Φράγκο να παραληρεί. Κληθηκαμε λοιπόν να γράψουμε λίγα πράγματα για την αγαπημένη μας συναυλία. Όχι την καλύτερη που έχουμε δει, την αγαπημένη μας. Αν και για την καλύτερη είμαι ανάμεσα στους JUDAS PRIEST το 2011 και τους OVERKILL το 2003, εδώ ήμουν ανάμεσα στους IRON MAIDEN το 1988 και ετούτους εδώ τους λεβέντες. Κατέληξα, με πολύ δυσκολία είναι η αλήθεια, στους ακατονόμαστους. Και αυτό διότι αν και πάντα θα μνημονεύω την συναυλία των MAIDEN σαν την πρώτη μου συναυλία, με τους VENOM όπως γνωρίζουν οι περισσότεροι, είμαι περισσότερο συναισθηματικά δεμένος (το λες και βίτσιο αυτό!) οπότε η επιλογή μου ήταν προφανής, αν και, το τονίζω, δύσκολη.
Όπως πάντα, μιλάμε για μπόλικο παρασκήνιο όσον αφορά τους VENOM, και ο Σάκης Φράγκος είμαι σίγουρος ότι θα έχει να σας πεί μπόλικες ιστορίες όσον αφορά τα καμάρια του Newcastle. Εγώ θα αρκεστώ μόνο στο γεγονός ότι παρά το πρόσφατο reunion που έγινε τότε, οι εντάσεις υπήρχαν ξανά σε τέτοιο βαθμό που τα μέλη της μπάντας δεν άντεχαν να βλεπουν ό ένας τον άλλον σε σημείο που για τις μετακινήσεις τους χρησιμοποιούσαν τρεις λιμουζίνες, μία για τον καθένα. Πάμε όμως παρακάτω. Όπως ίσως θα θυμούνται οι περισσότεροι οι επανασυνδεμένοι VENOM ήταν να εμφανιστούν στο Rock Of Gods το 1996 στη Δραπετσώνα με τους SLAYER και ακύρωσαν τελευταία στιγμή. Από τότε μεσολάβησε μια ισοπεδωτική εμφάνιση τους στο Dynamo την ίδια χρονιά, και ένα χρόνο αργότερα , το Νοέμβριο, κυκλοφόρησαν το “Cast in stone”. Δύο μήνες νωρίτερα όμως, το όνειρο έγινε πραγματικότητα και επισκέφθηκαν τη χώρα μας. Και όχι σε ένα απλό live αλλά στο φεστιβάλ του Metal Invader μαζί με DEVISER, ROTTING CHRIST, EMPEROR, THEATRE OF TRAGEDY και VIRGIN STEELE . Φοβερές μπάντες όλες τους αλλά εγώ είχα αγωνία μόνο για τους headliners.
Το φεστιβάλ ξεκινάει και σε κάθε μπάντα προωθούμαι όλο και πιο μπροστά έτσι ώστε να είμαι στους VENOM στην πρώτη θέση μάχης. Η αγωνία φτάνει στο κατακόρυφο , τα φώτα σβήνουν και η εισαγωγή “Ladies and gentlemen, from the very depths of Hell… VENOM!” ανοίγει διάπλατα της πύλες της Κολάσεως και κυριολεκτικά μάλιστα, καθώς το πρώτο κομμάτι είναι το “The seven gates of Hell”. Από εκεί και πέρα, αρχίζει ο χαμός. Ένα φανταστικό set list με τέσσερα κομμάτια από το επερχόμενο “Cast in stone” και τα υπόλοιπα κλάσικά ΕΠΗ. Τι να πρωτοθυμηθώ, το κακό χαμό που έγινε στο “Black metal”, την εφιαλτική παρουσία του Cronos στην εισαγωγή του “Buried alive” , το ΜΑΚΕΛΕΙΟ στα “Bloodlust “ και “Witching hour”… Εκπληκτική απόδοση και από τους τρεις Black Metal Gods με προσωπικό highlight τη στιγμή που ο Mantas έπαιξε το solo του “Bloodlust”, αν θυμάμαι καλά, μέσα στον κόσμο και πέσαμε επάνω του σαν δαιμονισμένες groupies. Ακόμα πρέπει να έχω κάπου το κομμάτι που έκοψα από την μπλούζα του.
Ναι, δεν είναι η καλύτερη συναυλία που έχω δει. Είναι όμως η αγαπημένη μου. Και όσο σκέφτομαι ότι δεν θα ξαναδώ ποτέ ξανά τους VENOM με αυτό το line up, η άποψη μου αυτή ενισχύεται όλο και περισσότερο.
Θοδωρής Κλώνης
