Θα πρέπει να αναγνωρίσω στον Ace, ότι παραμένει το μοναδικό ουσιαστικά μέλος της οικογένειας των KISS, όπου διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον των οπαδών της μπάντας με μία σταθερή δισκογραφική παρουσία από το 2009 και μετά. Μπορεί, βέβαια, για δύο γεμάτες δεκαετίες να έβλεπε studio και να άλλαζε δρόμο, αλλά ήταν να μην πάρει μπρος. Ωστόσο, όσο και αν εκτιμώ την πρόσφατη παραγωγικότητά του, δεν βρίσκω κανέναν απολύτως λόγο να κυκλοφορήσει ένα δεύτερο άλμπουμ διασκευών και μάλιστα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα από την έκδοση του “Origins vol. 1”. Δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να βγει στο εμπόριο ένας δίσκος, ο οποίος δεν έχει κανένα ενδιαφέρον, ακόμη και για τον σκληρό πυρήνα του KISS Army και που ουσιαστικά αποτυπώνει κάποιες ακόμη από τις ήδη γνωστές επιρροές του Ace.
Το αστείο της όλης υπόθεσης ξεκίνησε με το πρώτο single, το κλασικό “Space truckin’” (DEEP PURPLE), αφού όσοι γνωρίζουν τον εμβληματικό κιθαρίστα των KISS, ξέρουν πολύ καλά ότι ουδέποτε υπήρξε fan του Ritchie Blackmore, αλλά και της μουσικής των PURPLE. Απλούστατα μπήκε στο δίσκο λόγω του… Space “Ace” Truckin’… το πιάσατε, έτσι; Από εκεί και πέρα, δεν θα έλειπαν οι ZEPPELIN (“Good times bad times”), οι STONES (“Jumpin’ Jack Flash”), o Hendrix (“Manic depression”), o Clapton (“Politician”) και άλλοι, που πάμπολλες φορές έχουν αναφερθεί από τον Ace σαν βασικές του επιρροές. Παρόλα αυτά, δεν διανοούμαι ότι μπορείς να βάλεις πάνω από 1-2 φορές το εν λόγω άλμπουμ προκειμένου να ακούσεις κάποιες πιστές εκδοχές των άνω τραγουδιών, αλλά και όλων των υπολοίπων που συγκαταλέγονται στο tracklist. Δεν έχει νόημα και δεν δίνεται κίνητρο στο δυνητικό αγοραστή να επενδύσει στη νέα δουλειά του βετεράνου κιθαρίστα. Ακόμη και η παρουσία της Lita Ford και του Robin Zander (CHEAP TRICK), δεν αποτελούν ικανή συνθήκη για ένα επιπλέον αγοραστικό έρεισμα.
Αυτονόητα, ο Ace είναι ο γνωστός Ace και το παίξιμό του είναι αμέσως αναγνωρίσιμο. Επαναλαμβάνω όμως, ότι δεν βρίσκω κανένα νόημα, ειδικά στην εποχή μας, να κυκλοφορείς ένα (δεύτερο) άλμπουμ διασκευών. Θα προτιμούσαμε να περιμένουμε λίγο ακόμη για ένα κανονικό άλμπουμ, παρά να τηρηθεί το αυστηρό διετές χρονοδιάγραμμα κυκλοφοριών, έστω και αν αποτελεί όρο συμβολαίου. Άλλωστε, δε νομίζουμε ότι ο Ace έδωσε ποτέ μεγάλη σημασία σε τέτοια πράγματα…
4/10
Σάκης Νίκας
