24 Απριλίου, 2020 – 09:45
Οι ALMANAC είναι το συγκρότημα του Victor Smolski, το οποίο αισίως κυκλοφορεί την τρίτη ολοκληρωμένη δουλειά του. Στο ROCK HARD, είχαμε μείνει πολύ ικανοποιημένοι τόσο από το “Tsar”, όσο και από το “Kingslayer”, οπότε λάβαμε με ενδιαφέρον το “Rush of death” πριν λίγες εβδομάδες. Θυμίζω πως ολοκλήρωσα την παρουσίαση του προηγούμενου…
“Ολοκληρώνοντας τον σχολιασμό του ‘Kingslayer’, πρέπει να αποδώσουμε τα εύσημα στον Smolski, που άφησε για λίγο τα γρήγορα αυτοκίνητα για να γράψει ένα σπουδαίο δίσκο. Η κλασική του παιδεία, του επιτρέπει να γράψει με ποικιλία και διαφορετικά από πολλούς. Παράλληλα, η δική του αίσθηση της μελωδίας είναι ξεχωριστή και χαρακτηριστική, κάτι που οι μυημένοι ανακαλύπτουν σε κάθε τραγούδι των MIND ODYSSEY, αλλά και σε κάθε ιδέα που έβαλε στους RAGE”.
Εδώ όμως ο Smolski μας έκανε να φάμε τα λόγια μας. Κατάφερε, στον τρίτο δίσκο των ALMANAC, να καταρρίψει ό,τι έχτιζε τα τελευταία χρόνια. Μέσα στο “Rush of death”, θα βρείτε αρκετά από τα χαρακτηριστικά του, αλλά διάσπαρτα, λες και προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει την κατεύθυνση του project. Δυστυχώς όμως, μου φαίνεται πως ο ίδιος έχει χάσει τον προσανατολισμό του και γράφει δίχως να έχει κάποιο συγκεκριμένο στόχο. Το ότι είναι πιο σκληρός ο ήχος τους εδώ, δεν αποτελεί αρνητικό στοιχείο, όπως και η προσθήκη κάποιων death φωνητικών είναι, θα έλεγα, ευπρόσδεκτη. Όμως η προσπάθεια να γράψεις για την περίοδο των μονομάχων στην αρχαία Ρώμη, να εκσυγχρονίζεις το μουσικό σου ύφος, να συμπεριλαμβάνεις το δεύτερο μέρος της “Lingua Mortis suite”, με Συμφωνική ορχήστρα, να αλλάζεις όλους τους συντελεστές (!!!) και μετά να ανακατεύεις και την αγάπη σου για ταχύτητα και αγωνιστικά αυτόκίνητα, καταλήγει… σε αχταρμά!
Στα θετικά, θα αναφέρω την ενέργεια που είναι διάχυτη σε όλα τα τραγούδια, όπως – για μένα – θετική είναι και η αίσθηση του μοντέρνου ήχου που υπάρχει σε κάποια από αυτά. Το “Blink of an eye” για παράδειγμα, εχει ένα πολύ μοντέρνο riff, με έντονο groove και μία έντονη χροιά από MIND ODYSSEY. Το σύνολο όμως δεν έχει συνοχή και ακούγεται μπερδεμένο. To “Satisfied” είναι πιο επιθετικό, με εφέ στις κιθάρες (θα μπορούσε να είναι και voice box) που μεταμορφώνεται σε ογκώδες και συμφωνικό μόνο στο ρεφρέν (!!??) με διάρκεια που φτάνει τα 7:30 λεπτά. Το “Bought and sold” αντλεί από το λεξικό των riff των SYMPHONY X. Το “Like a machine” είναι σε πιο συνήθη power metal δομές, ενώ το “Rush of death” ακροβατεί ανάμεσα σε ένα πιο στακάτο riff (στη γέφυρα και στο σόλο) και ένα πιο κλασικό Smolski άνοιγμα και ρεφρέν, που είναι από τα αγαπημένα μου, αφού θυμίζει MIND ODYSSEY και πάλι.
Αυτή η παλινδρόμηση προκαλεί αστοχίες. Το να προσπαθείς να βαρύνεις τον ήχο σου, χωρίς να έχεις κάτι σπουδαίο να παρουσιάσεις, καταλήγει να είναι ανούσιο και δείχνει καράβι δίχως προορισμό. Ελπίζω ο Λευκορώσος κιθαρίστας να ξαναβρεί τη ρότα του, γιατί το “Rush of death” με ανησυχεί.
5 / 10
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
