Οι EUROPE είναι από τα συγκροτήματα που κάθε νέα τους κυκλοφορία, πέρα από πολυαναμενόμενη, θέτει ολοένα και υψηλότερα standards για το συγκρότημα. Με το “War of kings” που κυκλοφόρησαν πριν δύο χρόνια, οι Σουηδοί απέδειξαν ότι είναι ένα γνήσιο ροκ συγκρότημα που παραμένει ακμαίο και δυναμικό ενώ την ίδια στιγμή είναι και από τα κορυφαία σχήματα που μπορεί να δει κάποιος live. Έχοντας λοιπόν την βαριά κληρονομιά του εξαιρετικού “War of kings”, οι EUROPE κυκλοφορούν τη νέα τους δουλειά με τίτλο “Walk the earth”.
Στο “War of kings” οι EUROPE είχαν υιοθετήσει έναν ήχο εμπνευσμένο κυρίως από τα 70’s με επιρροές από συγκροτήματα όπως οι DEEP PURPLE, LED ZEPPELIN και THIN LIZZY. Αυτό δεν αποτελούσε έκπληξη δεδομένων τόσο των μουσικών γούστων των μελών του συγκροτήματος όσο και του παραγωγού, του Dave Cobb ο οποίος τρέφει μια ιδιαίτερη συμπάθεια για τον “παλαιό” ήχο. To “Walk the earth” συνεχίζει σε πανομοιότυπο μοτίβο, κάτι που όμως πιστεύω ότι έχει και θετικά και αρνητικά.
Ξεκινώντας με τα θετικά θα πω πως ο δίσκος είναι αριστουργηματικός ως προς το τελικό αποτέλεσμα και την εκτέλεση. Κι εδώ υπάρχουν συνθέσεις που παραπέμπουν σε συγκροτήματα που είναι ακούσματα των μελών της μπάντας όπως για παράδειγμα το “Walk the earth” (DEEP PURPLE και RUSH), “The siege” (LED ZEPPELIN), “Kingdom united” (THIN LIZZY), “Pictures” (DAVID BOWIE, PINK FLOYD) ενώ υπάρχουν και κάποιες εκπλήξεις όπως το “Wolves” που θυμίζει αρκετά ALICE IN CHAINS. Τα περισσότερα τραγούδια χαρακτηρίζονται από αργό ρυθμό ενώ ο “αφανής ήρωας” στα πρώτα albums μετά το reunion του συγκροτήματος, o πληκτράς Mic Michaeli, έχει πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο καθώς βρίσκεται πίσω από σχεδόν κάθε νότα των τραγουδιών, αρκετά διακριτικά μεν και με κλασσικό ήχο που προέρχεται κυρίως από hammond. O Joey Tempest παραμένει ένας εκ των κορυφαίων τραγουδοποιών, όχι μόνο για το γεγονός ότι αποδίδει άριστα φωνητικά αλλά επίσης γιατί καταφέρνει να τραγουδήσει με πάθος και συναίσθημα όσο λίγοι καλλιτέχνες αυτοί τη στιγμή. Θα ήταν αμαρτία να μην γίνει μνεία και στον John Norum ο οποίος πάντα παίζει και σολάρει με τόσο μοναδικό τρόπο που σε κάνει να βιώσεις πραγματικά τη κάθε στιγμή στα τραγούδια των EUROPE . Κλείνοντας με τα θετικά, θα πω ότι σε ότι αφορά την παραγωγή, ο Cobb έχει κάνει θαύματα έχοντας βέβαια και μια βαρύτητα που προέρχεται και από τον χώρο που ηχογραφήθηκε το “Walk the earth”, τα πασίγνωστα Abbey Road Studios στο Λονδίνο.
Επειδή όμως τίποτε δεν είναι τέλειο, ας δούμε και τα αρνητικά. Περίμενα μια μεγαλύτερη διαφοροποίηση σε σχέση με τον προηγούμενο δίσκο. Αυτή τη στιγμή το “Walk the earth” μου φέρνει αρκετά ως “War of kings 2” και όπως είναι ευρέως γνωστό, τα περισσότερα sequels υστερούν σε σχέση με το πρωτότυπο. Θα ήθελα περισσότερο EUROPE και λιγότερο άλλα συγκροτήματα στον ήχο. Ας μην ξεχνάμε ότι αν θέλω να ακούσω DEEP PURPLE, υπάρχει μια βαριά κληρονομιά σε ότι αφορά τους δίσκους που μας έχουν χαρίσει (και συνεχίζουν να το κάνουν) οπότε θα προτιμήσω να ακούσω το αυθεντικό. Υπάρχει γενικώς μια ρετρολαγνία στον ήχο και σε αυτό παίζει ρόλο και ο παραγωγός που σίγουρα κατευθύνει το συγκρότημα σε συγκεκριμένο μονοπάτι. Εξάλλου, μιλάμε για τους EUROPE όπου τα μέλη του μπορούν να γράψουν ότι τραγούδι θέλουν στην “καθισιά”. Δεν χρειάζεται αυτός ο δανεισμός ήχου στον βαθμό που γίνεται τουλάχιστο για δεύτερη συνεχόμενη φορά. Μια φορά το δέχομαι, το σέβομαι και το γουστάρω αλλά δεν χρειάζεται να γίνεται συνεχώς.
Αναμφίβολα, το “Walk the earth” είναι ένας καλοδουλεμένος δίσκος. Είναι μια εξαιρετικά στιβαρή δουλειά των EUROPE οι οποίοι συνεχίζουν να ροκάρουν πιο γνήσια από ποτέ. Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα είναι ότι με το μουσικό αυτό ύφος που έχει υιοθετήσει η μπάντα, έχει σοβαρό ανταγωνισμό από την δισκάρα τους “War of kings” που είναι κορυφαία. Αν θέλουν οι EUROPE να ξεφύγουν από κάθε σύγκριση, θα πρέπει να κάνουν δύο βασικά πράγματα: Να αλλάξουν παραγωγό (χωρίς να σημαίνει ότι ο Cobb είναι κακός) και να είναι οι EUROPE που αγαπήσαμε μετά την επιστροφή τους στα μουσικά δρώμενα. Έχοντας μεγαλώσει με τον ήχο των EUROPE θα κάνω ένα μικρό “δωράκι” σε ότι αφορά τον τελικό βαθμό κυρίως λόγω του συναισθήματος δεσίματος με αυτούς. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα πρέπει αυτό να αποθαρρύνει τους απανταχού μουσικόφιλους καθώς το “Walk the earth” είναι ένας γνήσιος ροκ δίσκος από ένα εξαιρετικό, αν και υποτιμημένο συγκρότημα.
8 / 10
Νίκος Ανδρέου
