Η τελευταία φορά που είχα συνομιλήσει με τον Ihsahn, πριν 2 χρόνια περίπου, στα πλαίσια της κυκλοφορίας του “Arktis”, είχα αποκομίσει την εντύπωση ότι ο Νορβηγός δημιουργός βρίσκεται πλέον στην πιο ώριμη φάση της καριέρας του, αφού σκιαγραφούσε το μουσικό του όραμα εξαιρετικά λεπτομερώς και η σκέψη του συμβάδιζε απόλυτα με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των πρόσφατων έργων του. Με το νέο του album, το “Amr”, επιχειρεί κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που μας έχει συνηθίσει και αρκούν ελάχιστες ακροάσεις για να συνειδητοποιήσεις τις προθέσεις του πρώην mainman των EMPEROR.
Η έναρξη του δίσκου με το επιβλητικό “Lend me the Eyes of Millennia”, μας δίνει μια εκδοχή synthwave black metal, με τα 80’s μπλιμπλίκια να αναλαμβάνουν τον συμπρωταγωνιστικό ρόλο. Αντίθετα το “Arcana Imperii” χαρακτηρίζεται από μεγαλύτερη ποικιλία ρυθμών βρίσκεται πιο κοντά στον ήχο του “Arktis”, με τον Ihsahn να επιδεικνύει ίσως για πρώτη φορά την ικανότητα του να γράφει τόσο εύπεπτες μελωδίες (θα το επαναλάβει αρκετές φορές στην συνέχεια του δίσκου). Το “Sámr” παρέα με το “One Less Enemy” αποτελούν τις ναυαρχίδες του δίσκου, με τα υπέροχα riffs τους και τα πελώρια refrains, που όμοια τους δύσκολα να θυμάμαι να έχουν γράψει προσφάτως σχήματα που κινούνται στο ίδιο ηχόχρωμα (KATATONIA, OPETH, LEPROUS κτλ).
Η πιο gloomy στιγμή του δίσκου, το “Where You Are Lost and I Belong”, μας δίνει μια απαραίτητη ανάσα, ώστε το επόμενο κομμάτι, το “In Rites of Passage” να επαναφέρει τον prog metal χαρακτήρα του Ihsahn στο προσκήνιο. Πάλι αυτά τα 80’s synths, βάζουν φρένο στην δυναμική της σύνθεσης, αλλά όπως είπαμε και στην εισαγωγή, το όραμα του μουσικού είναι συγκεκριμένο και εφόσον έχει διαλέξει τα «όπλα» του, τα επιλέγει κατά το δοκούν, ώστε να επιβάλει τον χαρακτήρα που επιθυμεί στις ενορχηστρώσεις. Στο “Marble Soul” που ακολουθεί, βρίσκω την αγαπημένη μου σύνθεση στον δίσκο, με μια σχεδόν pop μελωδία να ντύνει την βασική μπασογραμμή, ενώ κάπου στην μέση το τραγούδι επανέρχεται στην αρχέγονη black τεχνοτροπία και μετά ξανά πίσω στα γιουροβιζιονικά ρεφραίν… Γενικά ένα όμορφο μπέρδεμα χωρίς κόμπλεξ, που πετυχαίνει απόλυτα τον στόχο του.
Κάποιο ιδιαίτερο σχόλιο για το “Twin Black Angels” δεν θα γίνει. Είναι φυσικό ότι οι φίλοι του Ihsahn θα τσινήσουν με την επιλογή του να γράψει μια pop σύνθεση. Εγώ πάλι μπορώ να καταθέσω ότι αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη, όχι όσον αφορά την συνθετική της αξία (πολύ όμορφο το solo που περιλαμβάνει, παρεμπιπτόντως), αλλά κυρίως σε σχέση με το πόσο ταιριάζει με το υπόλοιπο υλικό του δίσκου. To “Wake” κλείνει το album δυναμικά, με εξαιρετικό refrain και πάλι να βρίσκεται στην καρδιά της σύνθεσης, ενώ και οι κιθάρες αν και τις περίμενα πιο εμπνευσμένες, ευτυχώς δεν συνδέονται πάλι με synths και λειτουργούν καλύτερα σε μια πιο safe σύνθεση.
Συνολικά, το “Amr” είναι ένας αξιόλογος δίσκος, που ενώ δεν θα μνημονεύεται στο μέλλον για κάποια ρηξικέλευθη ιδέα, εντούτοις θα προσθέσει πολλές συνθέσεις στην setlist του Ihsahn στο προσεχές tour και κυρίως θα τοποθετήσει τον μουσικό στο προσκήνιο, αφού προβλέπω ως σίγουρη την εμπορική επιτυχία του.
7,5 / 10
Αλέξανδρος Τοπιντζής
