a
To 15o κατά σειρά Underground Scans, θα σας «πάει» από το heavy rock στο black, με ενδιάμεσες στάσεις στο κλασσικό heavy και στο thrash! Πάμε να δούμε παρέα μια ακόμη εξάδα δίσκων, που κυκλοφόρησαν αυτό το διάστημα και που αξίζει να προσέξετε. Φύγαμε!
Ξεκινάμε με τους THE OSSUARY και το “Southern funeral”. Δεύτερο album για το «Οστεοφυλάκιο» μέσα σε μόλις έναν χρόνο, μετά από το πολύ δυνατό ντεμπούτο τους “Post mortem blues”. Οι Ιταλοί δεν αλλάζουν ρότα, έχουν χαράξει τη πορεία τους από την αρχή και δεν παρεκκλίνουν αυτής ούτε στο ελάχιστο. Οι τέσσερις αυτοί μουσικοί από το Bari παρουσιάζουν ένα ακόμη δείγμα παθιασμένου, «μπαρουτοκαπνισμένου» θα έλεγε κανείς, retro metal ήχου. Απ΄τη μία, έχεις το doomy heavy rock και το proto – metal των BLACK SABBATH. Από την άλλη, μπάντες σαν τους PENTAGRAM, ST. VITUS, CATHEDRAL αλλά και ORANGE GOBLIN και SPIRITUAL BEGGARS. Κάπου εκεί κινούνται οι THE OSSUARY. Με μια doomy και σε σημεία ψυχεδελική ατμόσφαιρα η οποία επιτυγχάνεται όχι από πλήκτρα, αλλά από τα τρία βασικά όργανα. Με γνώμονα τη δημιουργία τραγουδιών που δεν θα σε προβληματίσουν, αλλά θα σου θυμίσουν πως ο υπέρτατος σκοπός σε τούτη τη μουσική, είναι η δημιουργία συνθέσεων που να μπορείς να τραγουδήσεις, να πιάσεις τον παλμό τους, να τις «νιώσεις». Εδώ έχουμε με ένα 70s heavy rock μανιφέστο, το οποίο θα κάνει καλή, πολύ καλή παρέα στο “The wolf bites back” και στο “Rise of the Serpent” των ORANGE GOBLIN και SPIRITUAL BEGGARS αντίστοιχα, για να μιλήσω με πρόσφατους όρους. THE OSSUARY, ένα συγκρότημα που αξίζει να βρίσκεται στη δισκοθήκη σας και με το παραπάνω. “Post mortem blues” και “Southern Funeral”, δύο δίσκοι που θα τη κοσμήσουν, με τη νοσταλγική τους ταυτότητα και το άπλετο μεράκι τους. Προσέλθετε. Είναι πολύ καλό!
ΥΓ: με την άδεια της ίδιας της μπάντας, ολόκληρο το “Southern funeral” υπάρχει στον «σωλήνα». Τσεκάρετε.
Συνεχίζουμε με τους CHAINBREAKER που κυκλοφορούν το ντεμπούτο άλμπουμ τους “Lethal desire”. Thrash/speed metal της RAZOR σχολής, με τα γκάζια του, τα τραμπούκικα φωνητικά του, την VENOM-ίλα του, τις κιθάρες – ξυράφια και όλα τα συμπαρομαρτούντα. Με μέλη που έχουν κολλήσει ένσημα με τους CAULDRON και τους STRIKER μεταξύ άλλων, οι επίσης Καναδοί ασχολούνται θεματολογικά με το heavy metal, το sex, την κόλαση, τον θάνατο και το …σπάσιμο των απανταχού αλυσίδων! Η πείρα τους θα αποτελέσει μεγάλο ατού θέλω να πιστεύω σαν βγουν στον δρόμο, καθώς τα τραγούδια αυτά καθαυτά μπορεί μεν από μόνα τους να είναι αξιόλογα, αλλά σίγουρα live, αν το show είναι αξιόλογο, θα αποκτήσουν άλλη δυναμική! Για τους φίλους του είδους, όχι κάτι το εξαιρετικό ή το κορυφαίο που θα μνημονεύεται για καιρό, αλλά σίγουρα τίμιο και αξιόλογο, που θα τους δώσει ακροάσεις. Ειδικά όταν παίζεται ο μικρός ύμνος “March of the dead” (χαμός)
Από την ίδια εταιρεία (Hell’s Headbangers Records) μας έρχεται και το “Uncivilized” των Αμερικανών POUNDER. Και εδώ υπάρχει «ψωμί» στο βιογραφικό, καθώς ο κιθαρίστας/τραγουδιστής Matthew Harvey παίζει και στους EXHUMED και REPULSORY και ο άλλος πόλος του κιθαριστικού διδύμου, ο Tom Draper, στους CARCASS. Μην σας ξεγελά όμως το «ακραίο» τους παρελθόν, εδώ στους POUNDER ακούγονται εντελώς NWOTHM, ενώ οι κιθάρες τους είναι σημείο αναφοράς. Πραγματικά, από τις καλύτερες κιθαριστικές δουλειές που έχω ακούσει για φέτος ως τώρα, και δεν βλέπω αυτό να αλλάζει στην πορεία. Ο τα καταφέρνει ικανοποιητικά και στο τραγούδι, με την φωνή του να φέρνει προς αυτή του Jarvis των NIGHT DEMON, με τους συμπατριώτες τους να αποτελούν και μουσικά την μεγαλύτερη επιρροή καθώς φαίνεται. Ειδικά σε αυτό το σχεδόν τέλειο “We want the night”, έχω σαν οπαδός των τελευταίων, σταθεί αρκετά. Είμαι σίγουρος πως και ο Σάκης ο Νίκας θα τον εκτιμήσει αυτόν τον δίσκο! Απανταχού λάτρεις των NIGHT DEMON, HAUNT κλπ καλόπαιδων, ορμήξτε. Σε LP, CD, και κασσέτα!
Τον James McBain δεν τον ξέρω, αλλά είναι πολύ φίλος μου. Οι HELLRIPPER είναι το “one man” σχήμα του και συνεχίζει με το “Black Arts & Alchemy” ep από εκεί που σταμάτησε το τρομερό “Coagulating darkness”: Ο James επηρεάζεται λίγο από δω, λίγο από εκεί, παίρνει ήχους λίγο από δω, λίγο από κει, κλέβει και λιγάκι και παρουσιάζει το πιο πωρωτικό ep της χρονιάς. Από τώρα το πιστεύω, δεν θα βγει κάτι άλλο που να ξεπεράσει σε πώρωση το “Black arts & alchemy”. “All hail the Goat” (ΕΠΟΣ), “Decrepit Christ”, “Headless angels” και το ομώνυμο, τέσσερεις ΤΡΑΓΟΥΔΑΡΕΣ που θα κάνουν τον δήμιο του “In the sign of evil” της SODOM-άρας να ζωντανέψει, να βγει από το εξώφυλλο και να μας πάρει όλους στο κυνήγι! Αυτό είναι το black/speed/thrash, και δεν χαρίζει κάστανα.
Ο χειμώνας δεν λέει να μας αφήσει. Και σε αυτό, συνηγορούν και μπάντες σαν τους WALDGEFLUSTER, οι οποίοι με το “Mondscheinsonaten” φτάνουν στο πέμπτο κατά σειρά άλμπουμ τους. Γερμανόφωνο black metal, πολύ ατμοσφαιρικό, άκρως επικό, στα ίδια μονοπάτια που κινούνται μπάντες όπως οι FALLS OF RAUROS, SAOR και WOLVES IN THE THRONE ROOM. Το κουιντέτο παράγει εντυπωσιακή μουσική, που θα κερδίσει εύκολα τους λάτρεις του είδους αυτού, αλλά και γιατί όχι όσους αρέσκονται και αυτοί με τη σειρά τους σε ατμοσφαιρική και επική «μαυρομεταλλική» μουσική, και δεν τους πειράζουν αφενός τα black φωνητικά, αφετέρου δε οι στίχοι, οι οποίοι είναι γραμμένοι στα Γερμανικά. Στα συν φυσικά και το folklore στοιχείο που διέπει τον δίσκο, κληρονομιά σαφέστατα των ULVER. Ελάτε σε επαφή μαζί τους, ειδικότερα εσείς οι οπαδοί των τριών σχημάτων που αναφέρθηκαν πιο πάνω. Δεν θα χάσετε!
Κλείνουμε με μια μπάντα κλασσικού, μελωδικού hard ‘n’ heavy που κάνει το ντεμπούτο της αυτόν τον καιρό. Οι Γερμανοί SYRENCE κυκλοφορούν το “Freedom in fire” και θυμίζουν συγκροτήματα όπως οι CRYSTAL BALL, οι JADED HEART και οι SHAKRA. Όμορφες μελωδίες, πολύ ωραίες κιθάρες, φωνητικά που κινούνται σε μεσαίες οκτάβες με ένα «ελαφρύ» γρέζι, όπως σχεδόν επιτάσσει το είδος, μια χαρά δίσκος. Να σημειωθεί πως το χεράκι του, όσον αφορά τους «οδηγούς» των φωνητικών, έχει βάλει και ο Ralf Scheepers, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ακούστε το παρακάτω κομμάτι, και υπολογίστε πως όλα πάνω – κάτω σε αυτό το επίπεδο κιμαίνονται.
Αυτά για την ώρα. Για οτιδήποτε νεότερο, σας ενημερώνουμε. Take care metalheadz!
Δημήτρης Τσέλλος
