a
Underground Scans Vol. 16… Πότε φτάσαμε εδώ, ούτε που το κατάλαβα). Μια ακόμη εξάδα δίσκων που αξίζουν τουλάχιστον την προσοχή σας. Από το black και το death στο speed, και από κει στο κλασσικό μέταλλο, μια ανάγνωση δρόμος. Πάμε να δούμε παρέα τι έβγαλε η σκαπάνη μας στο φως, την φορά αυτή.
Αρχή με τους MECHANICAL GOD CREATION και το “The New Chapter”. Αυτός είναι ο τρίτος δίσκος των Ιταλών που πήραν το όνομά τους από το ομώνυμο κομμάτι των ARCH ENEMY, και ο οποίος τους βρίσκει σε μεγάλες φόρμες! Τεχνικότατο death metal, με μελωδίες σε πρώτο πλάνο αλλά και κάποια black metal στοιχεία που αν και λίγα, κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Η Luciana Catananti είναι πραγματικό κτήνος πίσω από το μικρόφωνο, οι κιθάρες αυτές που πρέπει και το rhythm section παίζει τις «κάλτσες» του με εκνευριστική άνεση! Μιλάμε για σαρωτικό δισκάκι, που αν δηλώνεις οπαδός του στυλ πρέπει να τσεκάρεις οπωσδήποτε και που πολύ πιθανό, να «αγγίξει» και κόσμο που δεν ήταν ποτέ στην «φάση».
Αφήνουμε την Ευρώπη, διασχίζουμε τον Ατλαντικό και βγαίνουμε στις ακτές των Η.Π.Α και συγκεκριμένα στην Μασαχουσέτη, για να βρούμε τέσσερεις τύπους οι οποίοι σε ξυρίζουν κόντρα χωρίς σαπουνάδα, με αλατόνερο. Κυρίες και κύριοι, αυτό, ΑΥΤΟ, είναι το speed metal. Οι SEAX στο τέταρτο άλμπουμ τους “Fallout Rituals” του δίνουν και καταλαβαίνει! Κοντολογίς, αν σας αρέσουν οι τσιρίδες (υποχρεωτική παράμετρος) και συγκροτήματα όπως οι φοβεροί και τρομεροί EVIL INVADERS, STALKER, VULTURE από την νέα «φουρνιά», οι αειθαλείς θεοί RAZOR, EXCITER και AGENT STEEL από την «παλαιά» και είστε με το “Show no mercy” στο debate για το ποιος είναι ο καλύτερος SLAYER δίσκος, με μια και μόνο ακρόαση θα βρείτε το νέο σας φετίχ! Πάρτε μια (λέμε τώρα) μπύρα, βάλτε τον δίσκο να παίζει και bag that head that doesn’t bang!
Οι FROSTVEIL είναι ένα one man’s project του 20χρονου Αυστραλού Jack Lane και το “Ephemeral Visions” είναι το πρώτο full length album που κυκλοφορούν, μετά από μια σειρά demos, splits, ένα ep (“Antediluvian majesty”) και ένα live, το “Ritual MMXVI” που κυκλοφόρησε σε κασσέτα σε πενήντα (!) αντίτυπα. Η «μπάντα» (τρόπος του λέγειν) έχει όλα τα φόντα να κάνει μεγάλα πράγματα στον χώρο του underground black εν αρχή, και κατόπιν να περάσει την μουσική της και σε πιο ευρύ ακροατήριο. Λογότυπο που δεν διαβάζεται, σωστές επιρροές και ταλέντο στο να τις ενώνει σε κάτι σίγουρα όχι πρωτότυπο, αλλά σίγουρα προσωπικό. Στο “Ephemeral visions” λοιπόν ακούμε μία μίξη majestic black με πολλά ambient (στο στυλ του Mortiis) στοιχεία που τονίζουν ακόμη περισσότερο την ήδη «μεγαλειώδη» (majestic) ατμόσφαιρα, και μεταξύ άλλων κομμάτι εμπνευσμένο από τον κόμη Orlok (του κλασσικότερου των κλασσικών film “Nosferatu”). Πολύ καλή πρόταση για όλους τους blacksters εκεί έξω!
Οι VULTURES VENGEANCE κάνουν το πρώτο επίσημό τους βήμα με το “The Knightlore” άλμπουμ, ύστερα από δύο eps (“Where the time dwelt in”, “Lyrids: Warning from the reign of the untold”) και αρχίζουν να βάζουν τα πράγματα σε μια σειρά. Τους είδαμε από κοντά στο πρόσφατο Into Battle Festival εδώ στην Αθήνα. Ωραίες ιδέες, καλές κιθάρες (early IRON MAIDEN – RUNNING WILD και δώστου ξανά early IRON MAIDEN και NWOBHM) με τα φωνητικά να είναι love ‘m or hate ‘em, με όλη την σημασία της φράσης, στα χνάρια του Tim Baker των CIRITH UNGOL, πράγμα που άλλους θα τους στείλει στα ουράνια, άλλους θα τους χαρίσει γέλιο καθώς ως γνωστόν δεν είναι όλοι Tim Baker σε αυτή την ζωή. Με μια άλλη φωνή, θεωρώ πως τα πράγματα θα ήταν σαφώς καλύτερα. Ή τουλάχιστον, μην την θάβετε στη μίξη. Γεγονός όμως είναι πως για όσους θεωρούν το NWOBHM και τον retro heavy metal ήχο ό,τι καλύτερο συνέβη ποτέ στην ανθρωπότητα από την εποχή της ανακάλυψης του ηλεκτρισμού, τούτο το δισκάκι θα χαρίσει πολλές όμορφες στιγμές.
Οι Γερμανοί NOCTURNAL WITCH πάλι, στο “A Thousand Pyres”, πιάνουν από την μία το black και από την άλλη το thrash, βάζουν κάτω τους δίσκους των DESASTER και BEWITCHED, τους μελετούν μέχρι τελευταίας νότας και μας δίνουν την δική τους οπτική περί «σατανίλας». Λύσσα και κακό, ανάποδοι σταυροί, φλόγες να βγαίνουν από την Κόλαση, μια μίξη “Show no mercy” και “The final sign of evil” (κάπου στις κιθάρες ακούγονται και οι EMPEROR) με brutal φωνητικά, και έτοιμο το ανοσιούργημα. Καμία καινοτομία, καμία καινούργια ιδέα, τίποτα που να μην έχουμε ακούσει χιλιάδες φορές στο παρελθόν από την μία, ξεκάθαροι σκοποί και προσήλωση στην αξία των συνθέσεων από την άλλη. Ποιος κερδίζει; Το δεύτερο «στρατόπεδο». Το μόνο που πρέπει να κάνουν τώρα τα παιδιά από το Neustadt an der Orla, είναι να μην ακούγονται σε σημεία επαναλαμβανόμενοι.
Οι HELL FIRE στο “Mania” μέχρι την στιγμή της ακρόασης μου ήταν άγνωστοι. Από το όνομα θεώρησα πως θα έχουμε να κάνουμε με ένα ακόμη thrash metal act, που αναβιώνει το «σατανικό» black/thrash των early 80s. Αντιθέτως όμως, αυτοί στον τρίτο τους δίσκο (έχουν προηγηθεί τα “Metal masses” και “Free again”) συνεχίζουν την παράδοση του ταχύτατου αλλά και συνάμα μελωδικού speed metal, με εμφανέστατο κλασσικομεταλλικό προσανατολισμό που πολλές φορές υπερισχύει κατά κράτος. Οι Καλιφορνέζοι ανακατεύουν τις επιρροές τους εντέχνως και έτσι το τελικό αποτέλεσμα αν και κάθε φορά θα σας θυμίσει και «κάτι», ακούγεται αξιολογότατο. Από τους IRON MAIDEN και το NWOBHM στους METALLICA και από εκεί στους MERCYFUL FATE, μόνο κάποια λεπτά της ώρας δρόμος. Οι απανταχού αμανικοραφτάκηδες και λοιποί αιωνίως ζωσμένοι με φυσεκλίκια, τσεκάρετε!
Φτάσαμε στο τέλος. Ως την επόμενη φορά, η οποία δεν θα αργήσει γιατί το underground «γεννά» συνεχώς νέες αξιοσημείωτες κυκλοφορίες, να προσέχετε και να ακούτε πολλή μουσική!
Δημήτρης Τσέλλος
